Ко́нахт (ірл.: Connacht, англ.: Connaught) — правінцыя на захадзе Ірландыі, якая аб’ядноўвае графствы Голуэй, Літрым, Мая, Раскоман і Слайга. Найбуйнейшыя населеныя пункты — Голуэй на поўдні і Слайга на поўначы, прычым толькі Голуэй з’яўляецца сапраўдным горадам. Насельніцтва 542 547 чалавек (3-е месца сярод правінцый; даныя 2011 года).
Конахт з’яўляецца кліматычна найбольш суровай, найменш урадлівай часткай Ірландыі. Сюды англічане ссылалі непакорлівых ірландцаў. Англійскі дыктатар Олівер Кромвель казаў пра бунтаўшчыкоў: «У пекла або ў Конахт». Найвышэйшым пунктам Конахта з’яўляецца гара Муілрэй (814 м), размешчаная ў графстве Мая. Найбуйнейшы востраў — Акіл — адначасова з’яўляецца найбуйнейшым у Ірландыі. Найбольшае возера — Лох-Корыб.
Менавіта ў Конахце адбываецца дзеянне адной з самых страшных ірландскіх казак пра ірландскага народнага філосафа Цёмным Патрыку — «Уладар варон»: бесталковыя сыны караля Конахта зло паджартавалі з чорнага ведзьмака Кромахі, уладаром варон, і той пракляў іх, прадказаўшы першаму прынцу, што той стане злодзеем, другому — што яго лёс стаць забойцам, трэцяму — вечна жыць у нястачы, а каралю-бацьку — бачыць, як гінуць яго сыны, і мучацца ад немагчымасці іх выратаваць. Ніхто з прыдворных мудрацоў не знайшоў сродку, як дапамагчы каралеўскім нашчадкам пазбегнуць страшнага лёсу. І тады прыйшоў з Данегола Цёмны Патрык і прапанаваў сваю дапамогу. Па яго парадзе першага сына адправілі вучыцца ў школу законаў — стаўшы суддзёй, ён мог беспакарана абкрадаць людзей. Другі паехаў вучыцца медыцыне — стаўшы ўрачом, ён мог не адказваць за смерці хворых. Трэці сын быў накіраваны ў семінарыю — як святар, ён мог есці дармавы хлеб і не адчуваць сябе зняважаным. Так каралеўскае сямейства было выратавана ад праклёну, а ўвесь Конахт — ад паганай славы[3].
У старажытнаірландскім цыкле легенд «Выкраданне быка з Куальнгэ» Конахт вядзе пастаянную барацьбу з каралеўствам Ульстэр (тады яно называлася Улад). Кароль Айліль і каралева Медб, якія кіруюць у Конахце, ненавідзяць уладскага караля-самадура Канхабара, а уладскі герой Конал заяўляе: «Не мінула дня, каб я не забіў хоць аднаго з конахтаў, не праходзіла ночы, каб я не зрабіў набегу на зямлю іх, і ні разу не спаў я, не падклаўшы пад калена галавы конахта.».
