Anas modo Pechinensi
Anas modo Pechinensi (Sinice 北京烤鸭, Pinyin Běijīng kǎoyā) est ferculum in gastronomia Sinica a saeculo fere XV sive iam antea paratum. Creditur Nanchini in urbe, eo aevo capite Sinarum, iam saeculo XIII ortum esse et sub nomine 金陵烤鸭, Pinyin Jīnlíng kǎoyā (ex appellatione mediaevali Nanchini) saeculo XV ineunte Pechinum ad caput boreale translatum esse. In popinis Pechinensibus pluribus offertur, inter quas Bianyifang(en) (ab anno 1552 ita nuncupata) et Quanjude(en) (anno 1864 condita). Anates ad hoc ferculum saginatae post 65 fere dies mactantur; in furnis fumo arborum fructiferarum parantur, assantur, frustis ad mensam convivarum secantur.
Laurentio Welk anatem sine adipe ex holeribus postulante, Sylvia Wu anatem modo Pechinensi ab hoc tempore parare coepit adipe subcutaneo (cenatoribus Sinensibus caro) dissoluto remotoque et "anatem Pechinensem adipe expolitam" (Low fat Peking duck) nominavit:[1] hoc ferculum Gratiae Kelly semper placuit.[2]
In Britannia crispula anas aromatica (Crispy aromatic duck) ibnventa est, modis Pechinensi et Sichuanensi commixtis.[3]
In Sinis archimagirus Dong Zhenxiang[4] in popina sua Popina anatis assatae Magni Dong Pechinensi(en) (北京大董烤鸭店: Pinyin Běijīng dà dǒng kǎoyā diàn) nova fercula ex anate assa Pechinensi elaborat.
Notae
Bibliographia
- Eruditio
- "Slicing through the secrets of Peking duck" in Adelaide review (2005)
- Fuchsia Dunlop, "Peking duck: the complex history of a Chinese classic" in National Geographic (9 Iulii 2021)
- Tejal Rao, "Madame Wu’s Chinese Food Was Glamorous and Transformative" in New York Times (7 Octobris 2022)
- Praecepta culinaria
- 1973 : Sylvia Wu, Madame Wu's Art of Chinese Cooking (Monicopoli: Charles, 1973) p. 104 editionis 1976; Exemplar mutuabile editionis 1976 (sunt qui "Madam" loco "Madame" primam editionem intitulant)
Nexus externi
- "Beijing Duck" apud Silk Road
- Ken Hom, "Peking duck" apud BBC Good Food
