Абд-ар-Рахман III
Абд-ар-Рахман III — емир и халиф на Кордоба во периодот од 912–961 година.
| Абд-ар-Рахман III | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Амир ал-муминин[1] | |||||
 Сребрен дирхам на Абд ал-Рахман III, искован во 335 хи | |||||
| 15-ти халиф на Омејадите 1-в халиф на Кордоба | |||||
| На престол | 16 јануари 929 – 15 октомври 961 | ||||
| Крунисување | 16 јануари 929 (38)[2] | ||||
| Претходник | Самиот себе како емир | ||||
| Наследник | Ал-Хакам II | ||||
| 8-ми Емир на Кордоба | |||||
| На престол | 16 октомври 912 – 16 јануари 929 | ||||
| Баја | 17 октомври 912 (21)[3] | ||||
| Претходник | Абдулах | ||||
| Наследник | Емиратство претворено во халифат | ||||
| Роден(а) | 7 јануари 891 Кордоба[4] | ||||
| Починал(а) | 15 октомври 961 (возр. 70)[5] Кордоба[6] | ||||
| Почивалиште | Алказар[7] | ||||
| Придружник | Фатима Ал-Мундир[8] Марџан[9] или Мурџан[10] (favorite) | ||||
| Деца | Синови:[8] Ал-ХакамII[10] Абд ал-Азиз Ал-Асбаг Убајд Алах Абд ал-Џбар Абд ал-Малик Сулејман Абдула Марван Ал-Мундир Ал-Мугира | ||||
| |||||
| Династија | Омејади | ||||
| Татко | Мухамед ибн Абдулах | ||||
| Мајка | Музна (Марија)[1] | ||||
| Вероисповед | ислам [11] | ||||
По смртта на халифот Абдулах (888-912) како негов наследник бил избран, неговиот внук Абд-ар-Рахман III (912-961). Емиратството кое го наследил не било обединето и се соочил со многу бројни внатрешни немири. Во многу кратко време Абд-ар-Рахман III успеал да го смени патот на настаните. Неговите успеси започнале со победата над племето Бануи во 917 година кога успеал да ја земе во своја власт Севиља. Абд-ар-Рахман ставил крај на бунтот кој го води Умар-ибн-Хафун, кој во своја власт ја имал Серанија де Ронда откако избегал од Бобастро.
Со постигнатите успеси Абд-ар-Рахман III создаал свое кралство и добил многубројни симпатизери. Во 929 година Абд-ар-Рахман III се прогласил за халиф што во превод значи „Принц на верниците“, најголемиот претставник од Господ на земјата, Абд-ар-Рахман III паралелно ја спојува политиката со религијата и истовремено прогласил независност на андалусите од Багдатскиот халифат.
Абд-ар-Рахман III продолжил со своите освојувања и во 932 година го зазел Толедо и пет години подоцнa во 937 г. исто така ја зазел Сарагоса. Во центарот на Алмерија воспоставил важна флота и својот освојувачки поход го продолжил заземајќи ја Мелилија во 927 г., Сеута во 931 г. и Тангер во 951 г., а во 920 година го поразил кралот од Навара, Санчо Гарсес I и четири години подоцна се наметнал над Памплона. Кралот Рамиро II од Леон го спречил во повторното воспоставување на границата со реката Дуеро во 939 г. По неговата смрт Абд-ар-Рахман го приклучил Леон во својата територија, како и Навара, Кастиља и Барселона, каде потпишале договор за мир и пријателство со Борел II од Барселона.