Лејџоу (полуостров)

За време на династијата Ќинг (XVII - XX в.) на полуостровот имало важна поморска база.^[1]

п-ов Лејџоу

Местоположба на полуостровот Лејџоу во рамките на Кина

Полуостровот Лејџоу е трет по големина полуостров во Кина со површина од 8.500 км² и е сместен на југозапдниот крај на покраината Гуангдунг, со Тонкинскиот Залив на запад и 30 км широкиот Хајнански Проток (Ќунгџоу) на југ, кој со своите го двои островот Хајнан. Претставува најјужна точка на континентална Кина.

Во геолошки поглед, 43% од површината на полуостровот е опфатена со базалтни тераси. Остатокот се состои од крајбрежни тераси (27%) и наносни рамнини (17%). На Лејџоу има неколку заспани вулкани, низа плажи и ниски плавни рамнини.

Лејџоу има две одделни вулкански полиња: плеистоценско–холоценско поле на северниот крај западно од Џанѓанг и северниот крај на вулканското поле Ќунглеј или Лејѓунг, кое се протега преку протокот во северен Хајнан. Вулканите потекнуваат од тектонското истегање во правец исток-запад и истенчувањето на литосферата поврзано со настанокот на котлината на Јужнокинеското Море. Во средишниот дел на полуостровот се сместени базалтните стратовулкани Јингфенглинг и Тјенјангод, кои се оддалечени 15 км еден од друг и потекнуваат од плеистоценско време.^[2] Има и трето вулканско поле, одговорно за некои од околните острови.

Западно од полуостровот е создаден резерват за загрозени видови морски цицачи. Околното подрачје е прогласено за заштитен дом на кинескиот бел делфин како второ најголемо живеалиште на видот во земјата.^[3]Морските крави сè уште се присутни, но се малубројни.^[4] Застапени се и Брајдовиот кит,^{[5][5][6][7][8][9][10][11]}остроклуниот кит и китот-ајкула, особено во соседните води кај Хајнан и во Тонкинскиот Залив, во местата кај Тјешанганг и околу островите Вејџоу и Сјејанг.^[12][13]

Некогаш водите околу полуостровот Лејџоу биле зимско породилиште за денес критично загрозени видови како јапонскиот и сивиот, грбавиот и синиот кит^[14]. Денес тие се истребени на ова подрачје поради постојаниот замав на јапонските китоловци по водите околу Кина и Кореја.

Полуостровот има тропска клима, со влијанија од континентални монсуни од североисток и поморски монсуни од југоисток и југозапад. Повремено се јавуваат и тајфуни, кои доаѓаат од Тихиот Океан или од Јужнокинеското Море. Лејџоу има годишни врнежи во износ од 1.400–1.700 мм.

• Џанѓанг — пристаништен град на североисточниот брег
• Гуангџоуван — поранешна француска колонија на североисточниот брег на полуостровот

• Лејџојски јазик — месното наречје на минската група
• Хајнански Проток — протокот меѓу полуостровот и островот Хајнан
• Лејџоу — истоимен град на полуостровот

• За камените кучиња на полуостровот Лејџоу (англиски)
• Вулкани на Лејџоу (германски)
• Карта на вулканските полиња на полуостровот Архивирано на 4 март 2016 г. — Управен портал на Џанѓанг

21°N 110°E / 21° СГШ; 110° ИГД / 21; 110