Маријано Хосе де Лара

Роден е во Мадрид, неговиот татко служел како лекар во француската армија и бил принуден со своето семејство да го напушти полуостровот во 1812 година. Во 1817 година Лара се вратил во Шпанија, знаејќи помалку шпански отколку француски јазик. Неговата природа била неуредна, образованието несовршено и, по залудни обиди да се здобие со диплома по медицина или право, во дваесетата година непромислно стапил во брак, ги прекинал контактите со роднините и стана новинар.

На 27 април 1831 година ја извел својата прва драма Ја нема веќе масата за пишување (шпански: No Más mostrador ), според Scribe и Dieulafoy. Иако сакал оригиналност, брилијантно напишан и ја одржува сцената многу години. На 24 септември 1834 година ја продуцирал Масијас (шп. Macías ), претстава базирана на неговиот историски роман „ Младиот благородник дон Енрике ел Долиенте (шпански: El doncel de don Enrique el Doliente) (1834).

Драмата и романот се интересни како експерименти, но Лара во основа бил новинар, а зголемената слобода на печатот по смртта на Фернандо VII му дала на неговиот зајадлив талент пообилно поле. Тој веќе бил познат под псевдонимите Хуан Перес де Мунги и Фигаро кои ги користел во „Сиромашниот говорник“ El Pobrecito Hablador и шпанското списание Ла Ревиста Еспањола. Мадрид се смеел на неговиот мрачен хумор, министрите се плашеле од неговото стаклено пенкало и внимателно му се додворувале, го бранел либерализмот од бунтот на карлистите, бил избран за гувернер на Авила и се мислело дека пред него е одлична кариера. Но, ерата на воени востанија ги уништила неговите лични можности и патриотски планови. Неговото пишување добило мрачен призвук, домашните проблеми го зголемиле неговиот песимизам и, како последица на катастрофална љубовна врска, извршил самоубиство пукајќи во себе во февруари 1837 година.

Лара живеел доволно долго за да се докаже како најголем прозаист со кој може да се пофали Шпанија во текот на 19 век. Пишувал со голема брзина со постојан страв од цензура пред очите, но во неговото дело тоа не се забележува, а исто така пишувал со голема умешност. Неговиот политички инстинкт, изобилството на идеи и неговиот стил придонеле за неговиот успех во Шпанија и го поставиле над секое соперништво.^[1][2]