Неиграчки лик

Неиграчки лик (англиски: Non-player character, Non-playable character) или скратено NPC — лик во игрите што не е под управување на играчот.^[1] Во видеоигрите, однесувањето на таквите ликови се одредува со софтвер. Во столните игри со улоги (англ. tabletop role-playing games), неиграчкиот лик е управуван од водителот на играта (домаќинот). Во компјутерските и столните игри со улоги, изразот „NPC“ се однесува на ликови што општат со играчот, без оглед на нивната врска со ликот на играта. NPC-те можат да бидат друштвени, неутрални или непријателски. Неиграчките ликови служат како важно средство за создавање играчка атмосфера, ги мотивираат играчите да вршат одредени дејства и се главен извор на информации за играчкиот свет и заплетот на играта. Посебен случај на NPC во современите игри е главниот (босот, англ. boss) — непријателски лик (обично главниот непријател), кој мора да биде поразен за да се заврши целата игра или одредено ниво.^[2]

„Неиграчки лик“ е типична, утврдена грешка во буџетските преводи на компјутерски игри, бидејќи буквалното значење на англискиот израз е „лик што не е играч“ (т.е. „управуван од неиграч“), додека замислата „ неиграч“ значи лик што е надвор од играта, со кого заемнодејството е невозможно. Во современите преводи на столни игри со улоги, изразот „NPC“ обично се преведува како „лик домаќин“.