NGC 2023
NGC 2023 — оддавно-отсјајна маглина во соѕвездието Орион, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
| NGC 2023 | |
|---|---|
| |
| Соѕвездие | Орион |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Ректасцензија | 5 ч 41 м 38,2 с |
| Деклинација | - 2° 15' 33" |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | оддавно-отсјајна маглина |
| Морфолошки вид | EN+RN |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 10' x 10' |
| Историја | |
| Откривач | Вилијам Хершел |
| Откриена | 6 јануари 1785 |
| Други ознаки | LBN 954 |
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 2023 се споменува и како LBN 954.
Откривање
Објектот е откриен на 6 јануари 1785 година од страна на Вилијам Хершел, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 18,7 см.
Податоци
Податоци од набљудување
Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 2023 е од видот EN+RN.[1] NGC 2023 има привидни димензии од 10' х 10'.[2]
Астрономски податоци
Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 5 ч 41 м 38,2 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, - 2° 15' 33".[3]
Други поделби
Проучување на NGC 2023 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката . Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 226; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 4771. Објектот е забележан и во фотографското истражување спроведено од Паломарската опсерваторија во 1958 година, каде што се споменува во групата под број 435.
Поврзано
Наводи
Користена литература
- Hirshfeld, Alan, and Roger W. Sinnott, eds., Sky Catalogue 2000.0, Vol.2, Cambridge, Massachusetts: Sky Publishing Corp. and Cambridge University Press, 1985. (3098,238)