عربی بهار

عربی بهار یا اعتراضات شمال آفریقا و غرب آسیا (۲۰۱۰–۲۰۱۱) اتا سری بی‌سابقه و اتا جریون قیومون، راهپیمایی‌ئون و اعتراضات آفریقای شمال و آسیای غرب عرب‌نشین کشورون تونس، مصر، یمن، الجزایر، اردن، بحرین، لیبی، سوریه، ایران خوزستون و چنتا کال غیرعربی کشور بی‌یه. کشورون عربستون، الجزایر، عمان، کویت، مراکش، موریتانی و سودان دله هم این اعتراضات دَیی‌یه ولی کم‍تر بی‌یه.

این اعتراضات ۱۸ دسامبر ۲۰۱۰ با قیام تونس، بعداز بستون ممد بوعزیزی اعتراض به فساد و بدرفتاری پلیس، شروع بیّه. به دلیل وجود شرایط مشابه سایر کشورون منطقه و موفقیت اعتراضات تونس دله، اعتراضات با زنجیره‌یی از ناآرامی‌ئون الجزایر، اردن، مصر و یمن و بحرین و لیبی دله دمباله پیداهاکرده. بسیاری از موارد روزون اوج اعتراضات «خشم روز» (به عربی: يوم الغضب) یا ونه واری نوم جه توصیف بَیی‌نه.

هنتا سه‌تا کشور مصر، تونس و لیبی اعتراض جه نتیجه بَیتنه؛ تونس ۱۴ ژانویه زین‌العابدین بن علی فرار جه به عربستون و توجه جهون به اعتراضات مصر از ۲۵ ژانویه ۲۰۱۱ شروع بیّه. پس از 4روز، حسنی مبارک رئیس‌جومور مصر اصلاحاتی ره پیشنهاد هاکرده اما حاضر به استعفا نیّه. روز هشتم وعده هدائه که ماه سپتامبر قدرت جه کنار شونه. همون روز شاء اردن ملک عبدالله دوم نخست‌وزیر جدیدی ره تعیین هاکرده و علی عبدالله صالح رئیس‌جومور یمن هم اعلام هاکرده که سال ۲۰۱۳ قدرت ره پس از ۳۵ سال ترک کانده. ۱۱ فوریه پس از ۱۸ روز اعتراضات مستمر گت ِشهرون مصر دله حسنی مبارک شه مقوم جه کناره بکشی‌یه.