Święty Pantaleon
Święty Pantaleon (gr. Παντελεήμων, cs. великомученикъ и цѣлитель Пантелеимѡнъ[1]; ur. ok. 280 w Nikomedii, zm. 27 lipca 305 tamże) – święty Kościoła katolickiego i prawosławnego[2], uzdrowiciel, zaliczany do wielkich męczenników chrześcijańskich i do grona Czternastu Świętych Wspomożycieli[3].
męczennik | |
Data i miejsce urodzenia | III wiek |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 27 lipca 305 |
Czczony przez | |
Wspomnienie | 27 lipca[a], |
Atrybuty | Ręce przybite gwoździem do głowy |
Patron | lekarzy, pielęgniarek, ludzi samotnych |
Szczególne miejsca kultu |
Żywot
Pochodzący z Nikomedii Pantaleon był synem chrześcijanki Eubuli. W myśl zamierzeń ojca, po zdobyciu koniecznej wiedzy został lekarzem na dworze cesarza Galeriusza Maksymiana. Nawróciwszy się na wiarę chrześcijańską, zaczął leczyć bezpłatnie – w imię Boga, co przysporzyło mu wielu niechętnych. Odmówił wyparcia się wiary, za co go uwięziono, poddano torturom i ostatecznie ścięto.
Kult i patronat
Uznany jest za patrona lekarzy, pielęgniarek, ludzi samotnych. Jego atrybutem są gwoździe będące symbolem jego męczeństwa.
W ikonografii Święty przedstawiany jest jako młody mężczyzna bez zarostu, z krótkimi, ciemnymi włosami. W prawej dłoni trzyma pędzelek do namaszczania chorych, w lewej niewielką szkatułkę z medykamentami. Szaty spodnie (zwykle zielone) okrywa jasnoczerwony płaszcz symbolicznie oznaczający śmierć męczeńską[1].
Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 27 lipca[2].
Wyznawcy prawosławia wspominają wielkiego męczennika 27 lipca/9 sierpnia[c], tj. 9 sierpnia według kalendarza gregoriańskiego[1].
Relikwie św. Pantaleona znajdują się w Madrycie i Lyonie[4][5]. Jego wezwanie nosi m.in. kościół w Kolonii.
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Św. Pantaleon – Święty Wspomożyciel, patron lekarzy, pielęgniarek oraz ludzi samotnych. [w:] Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku, Katowice/Mikołów 1937 [on-line]. [dostęp 2009-08-03].