Andrew Lloyd Webber

Jest synem kompozytora Williama Lloyda Webbera(inne języki) i nauczycielki gry na fortepianie Jean Johnstone Lloyd Webber. W 1951 urodził się jego brat Julian Lloyd Webber(inne języki), który jest wiolonczelistą^[2].

Ukończył Westminster School(inne języki), następnie rozpoczął naukę w Magdalen College na Uniwersytecie Oksfordzkim, przerwał jednak studia.

Pierwszy umiarkowany sukces odniósł, tworząc wraz z Timem Rice'em musical Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze (1968). Kolejne musicale Jesus Christ Superstar (1970), Evita o Evie Peron (1976) czy Koty (1981) odniosły sukcesy na całym świecie i weszły do kanonu musicalu (Koty na Broadwayu były grane bez przerwy przez ponad 20 lat). Kolejnym wielkim sukcesem był Upiór w operze (1986), w którym w jednej z głównych ról wystąpiła ówczesna żona Webbera – Sarah Brightman. Musical ten utrzymuje się na scenie londyńskiej bez przerwy od października 1986.

Lista chronologiczna

• The Likes of Us(inne języki) (1965), libretto Tim Rice, (pierwszy pokaz w 2005)
• Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat (Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze) (1968) libretto Tim Rice
• Jesus Christ Superstar (1970) libretto Tim Rice
• Jeeves (1975), libretto Alan Ayckbourn
• Evita (1976), libretto Tim Rice
• Tell Me on a Sunday(inne języki) (1979), libretto Don Black(inne języki)
• Cats (Koty) (1981), libretto Richard Stilgoe i Trevor Nunn wg T.S. Eliota
• Song and Dance(inne języki) (1982), libretto Don Black(inne języki)
• Starlight Express(inne języki) (1984), libretto Richard Stilgoe
• Cricket (1986), libretto Tim Rice
• The Phantom of the Opera (Upiór w operze) (1986), libretto Charles Hart(inne języki) i Richard Stilgoe
• Aspects of Love(inne języki) (1989), libretto Don Black i Charles Hart^[3]
• Sunset Boulevard (Bulwar Zachodzącego Słońca)(inne języki) (1993), libretto Christopher Hampton
• Whistle Down the Wind(inne języki) (1996), libretto Jim Steinman
• The Beautiful Game(inne języki) (2000), libretto Ben Elton
• The Woman in White(inne języki) (2004), libretto David Zippel
• Love Never Dies (2010), libretto Glenn Slater(inne języki)^[4]
• Stephen Ward(inne języki) (2013), libretto Christopher Hampton oraz Don Black(inne języki)^[5] na podstawie wydarzeń Afery Profumo
• School of Rock(inne języki) (2015)^[6] libretto Glenn Slater
• Cinderella (2021)^[7]

Kilka musicali Webbera zostało zekranizowanych:

• Jesus Christ Superstar w 1973 – wyreżyserował Norman Jewison
• Evita w 1996 – wyreżyserował Alan Parker
• Koty (film TV) w 1998 – wyreżyserował David Mallet
• Józef i cudowny płaszcz snów w technikolorze w 1999
• Jesus Christ Superstar(inne języki) w 2000 – wyreżyserowała Gail Edwards(inne języki)
• Upiór w operze w 2004 – wyreżyserował Joel Schumacher
• Koty w 2019 – wyreżyserował Tom Hooper.

Producentem pięciu ostatnich filmów był sam kompozytor^[8] .

15 listopada 2008 pojawił się jako gość specjalny w warszawskim teatrze Roma na przedstawieniu polskiej wersji musicalu Upiór w operze.

W 2009 wraz z Diane Warren napisał utwór It’s My Time(inne języki), który reprezentował Wielką Brytanię podczas 54. Konkursu Piosenki Eurowizji^[9]. Wykonawczynią piosenki została Jade Ewen, piosenkarka wyłoniona podczas programu BBC Eurovision: Your Country Needs You. Utwór zajął piąte miejsce w finale Eurowizji, który odbył się 16 maja w Moskwie.

W 1977 założył spółkę Really Useful Group, ponieważ uznał, że trafia do niego zbyt mała część dochodów, jakie przynoszą jego dzieła. Początkowo działalność spółki skupiała się na zarządzaniu prawami do kompozycji, z czasem została znacznie rozszerzona i obejmuje obecnie m.in. zarządzanie siedmioma londyńskimi teatrami (Really Useful Theatres), produkcję filmów (Really Useful Films) i wydawanie płyt (Really Useful Records).

W latach 1986–1999 firma miała innych udziałowców poza Lloydem Weberem, m.in. przez cztery lata była notowana na giełdzie. W 1999 roku kompozytor wykupił wszystkie udziały i od tego czasu jest jedynym właścicielem Really Useful Group.

Tytuł szlachecki

W 1992 otrzymał tytuł szlachecki Sir. Pięć lat później został podniesiony do godności para dożywotniego jako Baron Lloyd-Webber z Sydmonton^[10] (miejscowości w hrabstwie Hampshire, gdzie posiada swoją letnią rezydencję). W nazwisku Lloyd Webber nie ma myślnika, występuje on natomiast w tytule szlacheckim kompozytora. Jak wszyscy parowie dożywotni, lord Lloyd-Webber został członkiem Izby Lordów, gdzie zasiadał w ławach Partii Konserwatywnej, z którą publicznie sympatyzował przez całe swoje życie. W październiku 2017 r. postanowił zrezygnować z miejsca w parlamencie, tłumacząc to brakiem czasu^[11]. Zachował tytuł lordowski, lecz odtąd ma on charakter wyłącznie honorowy.

Nagrody

Za swoją twórczość kompozytor został uhonorowany m.in.:

• w 1996 roku Oscarem za najlepszą piosenkę oryginalną^[12] za utwór You Must Love Me w wykonaniu Madonny
• w tym samym roku Złoty Glob za wyżej wymieniony utwór^[13]
• 7 Tony Award
• 7 Laurence Olivier Award
• 3 Nagrody Grammy

24 lipca 1972 ożenił się z Sarah Hugill, z którą ma dwójkę dzieci – Imogen (ur. 31 marca 1977) i Nicholasa (ur. 2 czerwca 1979). Rozwiedli się w 1983. 22 marca 1984 ożenił się z wypromowaną przez siebie wokalistką i tancerką, Sarą Brightman. Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1990. 15 lutego 1991 poślubił Madeleine Gurdon. Mają trójkę dzieci, Alastaira (ur. 3 maja 1992), Williama (ur. 24 sierpnia 1993) i Isabellę (ur. 30 kwietnia 1996).

Jest kolekcjonerem sztuki, głównie z okresu epoki wiktoriańskiej.

Choroba

25 października 2009 rzecznik prasowy kompozytora poinformował, że u Webbera wykryto raka prostaty^[14]. Nowotwór został wykryty we wczesnej fazie rozwoju. W styczniu 2010 artysta poinformował o pozytywnym wyniku leczenia^[15]

• Strona oficjalna
• Lord Lloyd-Webber na stronie Izby Lordów