Awadhi
Język awadhi – język indoaryjski używany przez około 2,5 mln[1] osób w północnych Indiach zwłaszcza w regionie Awadh (Ajodja, ang. Oudh) w stanie Uttar Pradeś, również w stanach Bihar i Madhja Pradeś. Posługuje się nim również około pół miliona ludzi w przygranicznych rejonach Nepalu[1]. Często bywa uważany za dialekt języka hindi[2], zwłaszcza że edukacja odbywa się w standardowym hindi.
| Obszar | Indie i inne | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | 3 mln[1] | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-2 | awa | ||||
| ISO 639-3 | awa | ||||
| IETF | awa | ||||
| Glottolog | awad1243 | ||||
| Ethnologue | awa | ||||
| GOST 7.75–97 | авд 012 | ||||
| WALS | awd | ||||
| SIL | HND | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Historia
Awadhi wykształcilo się ze średniowiecznego dialektu apabrańśa ardhamagadhi prawdopodobnie na początku II tysięclecia n.e.[3]
Literatura w awadhi
Przed kodyfikacją hindi w XIX w. na bazie dialektu khari boli awadhi stanowił najważniejszy, obok bradżu, dialekt literacki szeroko pojętego tzw. obszaru językowego hindi (hindī bhāṣī kṣetr). Najsławniejszym dziełem jest wersja Ramajany Ramćaritmanas autorstwa wielkiego poety Tulsidasa, nazywana często w skrócie Tulsiramajana.
Przypisy
Bibliografia
- Tatiana Rutkowska, Danuta Stasik: Zarys historii literatury hindi. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 1992. ISBN 83-230-0717-9.
- Grzegorz Płusa: Hindi ke bare men hindi men, W hindi o hindi, Cz. III Przegląd i charakterystyka dialektów hindi, Uniwersytet Jagielloński, Kraków 1986 ISBN 83-233-0099-2.