Bóbr

rodzaj ssaków z rodziny bobrowatych

Bóbr[4] (Castor) – rodzaj ssaka z rodziny bobrowatych (Castoridae).

Bóbr
Castor
Linnaeus, 1758[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – bóbr kanadyjski (C. canadensis)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

czworonogi

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

bobrokształtne

Rodzina

bobrowate

Rodzaj

bóbr

Typ nomenklatoryczny

Castor fiber Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

5 gatunków (w tym 3 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Ameryce Północnej[5][6][7].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 800–900 mm, długość ogona 200–300 mm; masa ciała 15–20 kg (rzadko 30–40 kg)[6][8].

Systematyka

Rodzaj zdefiniował w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz w 10 wydaniu książki swojego autorstwa o tytule Systema Naturae[1]. Na gatunek typowy Linneusz wyznaczył bobra europejskiego (C. fiber).

Etymologia

  • Castor: łac. castor, castoris „bóbr”, od gr. κάστωρ kastōr, καστορος kastoros „bóbr”[9].
  • Fiber: łac. fiber „bóbr” (por. nowołac. fiber „nurek, pływak”)[10]. Gatunek typowy: Castor fiber Linnaeus, 1758.
  • Mamcastorus: modyfikacja zaproponowana przez meksykańskiego przyrodnika Alfonso Luisa Herrerę w 1899 roku polegająca na dodaniu do nazwy rodzaju przedrostka Mam (od Mammalia)[11].

Podział systematyczny

Do rodzaju należą dwa żyjące współcześnie gatunki[12][8][5][4]:

Opisano również gatunki wymarłe[13]:

W przeszłości w obrębie rodzaju lokowano także wymarły gatunek Sinocastor anderssoni (jako Castor anderssoni)[17], ale opublikowana przez naukowców (Natalia Rybczynski, Elizabeth M. Ross, Joshua X. Samuels, William W. Korth) w 2010 roku analiza morfometryczna wykazała szereg różnic w budowie kości czaszki, z których część nie została zauważona we wcześniejszych badaniach. W konsekwencji gatunek został wydzielony do odrębnego rodzaju Sinocastor[18]. Do rodzaju Castor zaliczany był w przeszłości inny wymarły gatunek – Palaeocastor peninsulatus, opisany naukowo po raz pierwszy przez Edwarda Cope’a w 1881 roku. Po rewizjach Rubena Stirtona (1935) i Xu Xing (1996) wymarły gatunek jest zaliczany do rodzaju Palaeocastor[19].

Zobacz też

Przypisy

Bibliografia