Bóbr
Bóbr[4] (Castor) – rodzaj ssaka z rodziny bobrowatych (Castoridae).
Castor | |||
Linnaeus, 1758[1] | |||
Przedstawiciel rodzaju – bóbr kanadyjski (C. canadensis) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | bóbr | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Castor fiber Linnaeus, 1758 | |||
Synonimy | |||
Gatunki | |||
|
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Ameryce Północnej[5][6][7].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 800–900 mm, długość ogona 200–300 mm; masa ciała 15–20 kg (rzadko 30–40 kg)[6][8].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz w 10 wydaniu książki swojego autorstwa o tytule Systema Naturae[1]. Na gatunek typowy Linneusz wyznaczył bobra europejskiego (C. fiber).
Etymologia
- Castor: łac. castor, castoris „bóbr”, od gr. κάστωρ kastōr, καστορος kastoros „bóbr”[9].
- Fiber: łac. fiber „bóbr” (por. nowołac. fiber „nurek, pływak”)[10]. Gatunek typowy: Castor fiber Linnaeus, 1758.
- Mamcastorus: modyfikacja zaproponowana przez meksykańskiego przyrodnika Alfonso Luisa Herrerę w 1899 roku polegająca na dodaniu do nazwy rodzaju przedrostka Mam (od Mammalia)[11].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą dwa żyjące współcześnie gatunki[12][8][5][4]:
- Castor fiber Linnaeus, 1758 – bóbr europejski
- Castor canadensis Kuhl, 1820 – bóbr kanadyjski
Opisano również gatunki wymarłe[13]:
- Castor californicus L. Kellogg, 1911[14] (Stany Zjednoczone; miocen–pliocen)
- Castor neglectus Schlosser, 1902[15] (Polska; pliocen)
- Castor orientalis Tokunaga & Naora, 1939[16] (Chińska Republika Ludowa; plejstocen).
W przeszłości w obrębie rodzaju lokowano także wymarły gatunek Sinocastor anderssoni (jako Castor anderssoni)[17], ale opublikowana przez naukowców (Natalia Rybczynski, Elizabeth M. Ross, Joshua X. Samuels, William W. Korth) w 2010 roku analiza morfometryczna wykazała szereg różnic w budowie kości czaszki, z których część nie została zauważona we wcześniejszych badaniach. W konsekwencji gatunek został wydzielony do odrębnego rodzaju Sinocastor[18]. Do rodzaju Castor zaliczany był w przeszłości inny wymarły gatunek – Palaeocastor peninsulatus, opisany naukowo po raz pierwszy przez Edwarda Cope’a w 1881 roku. Po rewizjach Rubena Stirtona (1935) i Xu Xing (1996) wymarły gatunek jest zaliczany do rodzaju Palaeocastor[19].
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).