Fabio Borini

Bologna

Borini zaczął grać w piłkę mając dziewięć lat. On i jego ojciec byli kibicami Bolognii. W 2001 roku dołączył do zespołu juniorów włoskiej drużyny^[2].

Chelsea

Latem 2007 roku Borini dołączył do Chelsea. W sezonie 2008/2009 był podstawowym napastnikiem rezerw. Strzelił dziesięć goli w jedenastu spotkaniach i został ich najskuteczniejszym zawodnikiem^[3]. Do siatki rywali trafiał między innymi w meczu FA Youth Cup z Manchesterem United^[3]. 1 września 2009 roku został włączony przez Carla Ancelottiego do kadry na rozgrywki Ligi Mistrzów i w spotkaniu z FC Porto, zasiadł po raz pierwszy na ławce rezerwowych londyńskiej ekipy^[4]. Kilka dni później Borini zadebiutował w barwach Chelsea, zmieniając w 89 minucie derbowego pojedynku z Tottenhamem Nicolasa Anelkę^[5]. Po raz pierwszy w podstawowym składzie wyszedł 23 września 2009 roku w spotkaniu Pucharu Ligi z Queens Park Rangers, które zostało rozegrane na stadionie Stamford Bridge^[6].

19 października 2009 roku zdobył dwa gole dla rezerw w wygranym 4:1 derbowym spotkaniu z West Ham United^[7]. Swój drugi występ w Premier League zanotował w listopadzie, kiedy to zmienił w 77 minucie Salomona Kalou w pojedynku z Wolverhampton Wanderers^[8]. 8 grudnia 2009 roku Borini zadebiutował w rozgrywkach Ligi Mistrzów w zremisowanym 2:2 meczu przeciwko APOELowi Nikozja^[9]. W drugiej połowie zmienił wówczas innego debiutanta w Champions League – Gaëla Kakutę^[9]. Następnie dostał szansę pokazania swoich umiejętności w ligowych meczach z Evertonem^[10] oraz Portsmouth^[11]. W styczniu 2010 roku zagrał w spotkaniu z Watford, a w lutym wystąpił przeciwko Cardiff City. W sezonie 2009/2010 wraz z Chelsea wywalczył tytuł mistrza Anglii^[12] oraz zdobył Puchar Anglii^[13]. Wraz z juniorami londyńskiego klubu sięgnął natomiast po FA Youth Cup^[14].

Swansea City

17 marca 2011 roku Borini został wypożyczony do Swansea City do końca sezonu 2010/2011^[15], gdzie pracował jego były trener w młodzieżówkach Chelsea – Brendan Rodgers. Borini rozpoczął swoje wypożyczenie strzelając dwie bramki z Nottingham Forest^[16]. 9 kwietnia 2011 roku trafił pierwszego gola w spotkaniu z Norwich City, z rzutu wolnego. Swansea wygrała 3:0. Kolejną bramkę trafił na Turf Moor przeciwko Burnley, ale jego drużyna przegrała 1:2. Dwa kolejne gole zdobył w wygranym 4:1 meczu z Ipswich Town.

18 maja 2011 roku Borini potwierdził, że nie powróci do Chelsea po zakończeniu wypożyczenia^[17]. Stwierdził, że podejmie decyzję o przyszłości po meczu finałowym play-offów o awans do Premier League^[18]. W finale wywalczył rzut karny, który dał zwycięstwo 4:2 i przypieczętował awans do Premier League.

Parma

2 lipca 2011 roku podpisał pięcioletni kontrakt z Parmą^[19][20]. Parma zapłaciła Chelsea rekompensatę w wysokości 360 tysięcy euro.

Roma

31 sierpnia 2011 roku Borini został wypożyczony do Romy za kwotę w wysokości 1,25 miliona euro. Roma miała opcję wykupu za 7 milionów euro. W Romie zadebiutował w przegranym 1:2 spotkaniu z Cagliari Calcio, gdy wszedł w 80 minucie za Pabla Osvalda. Tydzień później zagrał od pierwszych minut z Interem na San Siro. Pierwszego gola dla nowego zespołu trafił w meczu wyjazdowym z Genoą. W meczu Pucharu Włoch trafił bramkę przeciwko Fiorentinie, a rzymski zespół wygrał 3:0. Drugiego gola w lidze trafił w wygranym 5:1 meczu z Ceseną. 5 lutego 2012 roku trafił dwie bramki w spotkaniu z Interem, które Roma wygrała 4:0.

23 stycznia 2012 Roma zapłaciła 2,3 miliona euro za 50% karty zawodniczej Boriniego^[21]. 23 czerwca 2012 Roma wykupiła drugą połowę za 5,3 miliona euro.

Liverpool

13 lipca 2012 roku podpisał pięcioletni^[22] kontrakt z Liverpoolem^[23]. Kwota transferu wynosiła 13,3 miliona euro^[24].

9 sierpnia podczas swojego pierwszego meczu na Anfield w barwach The Reds, trafił swoją pierwszą bramkę w rewanżowym spotkaniu Ligi Europy z FK Homel^[25]. W październiku 2012 roku w meczu z Manchesterem United doznał kontuzji stopy, która wyeliminowała go z gry do stycznia^[26]. Na boisko powrócił 13 stycznia 2013 roku w meczu z Manchesterem United, gdy w drugiej połowie zmienił Raheema Sterlinga^[27]. 17 lutego 2013 roku po kolizji z piłkarzem Swansea City Kyle'em Bartleyem zwichnął ramię. Początkowo sądzono, iż z tego powodu będzie musiał pauzować do końca sezonu^[28]. Do gry powrócił jednak 27 kwietnia 2013 roku – wszedł na boisko w 72. minucie meczu z Newcastle United, a po chwili strzelił swoją pierwszą ligową bramkę dla Liverpoolu^[29].

31 sierpnia 2015 roku został graczem Sunderland, z którym związał się czteroletnią umową^[30].

Fabio w reprezentacji narodowej debiutował we wrześniu 2006 roku w zespole do lat 16. Następnie występował w drużynach U-17, U-19 i U-21^[31]. W tej ostatniej debiutował 13 listopada 2009 roku w meczu z Węgrami^[32]. Cztery dni później zagrał w spotkaniu z rówieśnikami z Luksemburga^[33].

Debiut w dorosłej reprezentacji zaliczył w lutym 2012 roku w pojedynku ze Stanami Zjednoczonymi^[31]. Wraz z seniorską reprezentacją Włoch na Euro 2012 zajął drugie miejsce, choć nie wystąpił w żadnym meczu^[34].

Rok później uczestniczył w Euro U-21, gdzie także dotarł z ekipą Azzurini do finału, jednak i tym razem lepsi okazali się reprezentanci Hiszpanii (Borini strzelił jedną z bramek)^[35].

Stan na 17 maja 2017 r.

Chelsea

• Premier League: 2009/2010
• Puchar Anglii: 2009/2010
• FA Youth Cup: 2009/2010

Reprezentacja

• wicemistrzostwo Europy: 2012

• Fabio Borini, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2023-11-11] .
• Fabio Borini w bazie Soccerbase (ang.)
• Fabio Borini w bazie National Football Teams (ang.)
• Fabio Borini, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2021-12-28] .