Gaël Kakuta

francuski piłkarz

Gaёl Kakuta (ur. 21 czerwca 1991 w Lille) – francuski piłkarz występujący na pozycji pomocnika we francuskim klubie Amiens SC oraz w reprezentacji Demokratycznej Republiki Konga.

Gaël Kakuta
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 czerwca 1991
Lille

Wzrost

173 cm[1]

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Amiens SC

Numer w klubie

10

Kariera juniorska
LataKlub
1998–1999US Lille-Moulins
1999–2007RC Lens
2007–2009Chelsea F.C.
Kariera seniorska[a]
LataKlubWyst.Gole
2009–2015Chelsea F.C.6(0)
2011Fulham F.C. (wyp.)7(1)
2011Bolton Wanderers (wyp.)4(0)
2012Dijon FCO (wyp.)14(4)
2012–2014SBV Vitesse (wyp.)34(2)
2014S.S. Lazio (wyp.)1(0)
2014–2015Rayo Vallecano (wyp.)35(5)
2015–2016Sevilla FC2(0)
2016–2018Hebei China Fortune24(2)
2017Deportivo La Coruña (wyp.)10(2)
2017–2018Amiens SC (wyp.)36(6)
2018–2019Rayo Vallecano12(1)
2019–2021Amiens SC24(2)
2020–2021RC Lens (wyp.)35(11)
2021–2022RC Lens31(3)
2022–Amiens SC38(8)
W sumie:313(47)
Kariera reprezentacyjna[b]
LataReprezentacjaWyst.Gole
2006–2007 Francja U-1612(5)
2007–2008 Francja U-1714(3)
2008–2009 Francja U-185(3)
2009–2010 Francja U-1913(4)
2010–2011 Francja U-2011(2)
2011–2013 Francja U-2118(6)
2013– Demokratyczna Republika Konga24(3)
W sumie:97(26)
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy U-19
złotoFrancja 2010
Mistrzostwa Europy U-17
srebroTurcja 2008

Kariera klubowa

Początkowo zawodnik US Lille-Moulins[2], w latach 1999–2007 gracz RC Lens[3]. W 2007 roku został piłkarzem Chelsea, w której rozpoczął występy w drużynach juniorskich[4].

Na początku września 2009 jego transfer z Lens do londyńskiego zespołu został uznany za nieprawidłowy przez Międzynarodową Federację Piłkarską (FIFA), dlatego też Kakuta został zdyskwalifikowany na cztery miesiące oraz ukarany karą w wysokości 780 tysięcy euro[5]. Dodatkowo Chelsea musiała zapłacić 130 tysięcy euro jako ekwiwalent za jego wyszkolenie i otrzymała zakaz rejestracji nowych piłkarzy do 2011 roku[3]. 6 listopada 2009 roku Trybunał Arbitrażowy do spraw Sportu w Lozannie zawiesił tymczasowo karę nałożoną przez FIFA. Dwa tygodnie później Kakuta zadebiutował w Premier League w meczu z Wolverhampton Wanderers, zmieniając w 59. minucie Nicolasa Anelkę[6].

2 grudnia 2009 roku w meczu 1/4 finału Pucharu Ligi Angielskiej z Blackburn Rovers (3:3, k. 3:4) nie strzelił gola w serii rzutów karnych, co spowodowało, że do półfinału awansowali rywale[7]. W sezonie 2009/2010 wraz z Chelsea zdobył mistrzostwo Anglii i puchar kraju. W pierwszej części kolejnych rozgrywek regularnie występował w meczach Ligi Mistrzów, natomiast w lidze pełnił funkcję rezerwowego. Spowodowało to, że pod koniec stycznia 2011 roku został wypożyczony do Fulham[8]. Rozegrał w nim siedem spotkań, strzelił również swojego pierwszego gola w Premier League – 30 kwietnia zdobył bramkę w meczu z Sunderlandem[9].

W pierwszej części sezonu 2011/2012 wypożyczony był do Boltonu, w którym pełnił funkcję rezerwowego (rozegrał łącznie sześć meczów i zdobył bramkę w wygranym 2:0 pojedynku pucharu Anglii z Aston Villą[10]). W styczniu 2012 roku również na zasadzie wypożyczenia przeszedł do Dijon FCO. We francuskim zespole szybko wywalczył miejsce w podstawowy składzie. W Ligue 1 rozegrał 14 meczów, w których strzelił cztery gole – zdobył m.in. bramkę z rzutu karnego w spotkaniu z Olympique Marsylia, zapewniając swojemu zespołowi zwycięstwo 2:1[11].

31 sierpnia 2012 roku został wypożyczony do SBV Vitesse na sezon 2012/2013[12] i 2013/2014.

W styczniu 2014 roku przeszedł na wypożyczenie do S.S. Lazio[13].

31 lipca 2014 został wypożyczony do Rayo Vallecano[14] .

W lutym 2016 przeszedł do chińskiego Hebei China Fortune[15].

Kariera reprezentacyjna

Kakuta regularnie występował w juniorskich reprezentacjach Francji. W 2008 roku wraz z kadrą do lat 17 uczestniczył w mistrzostwach Europy w Turcji – w półfinałowym meczu z gospodarzami turnieju (1:1, k. 4:3) strzelił gola w serii rzutów karnych[16], natomiast w przegranym 0:4 spotkaniu finałowym z Hiszpanią wystąpił przez pełne 80. minut[17].

W 2010 roku wraz z reprezentacją U-19 brał udział w mistrzostwach Europy. Był w nich podstawowym zawodnikiem, strzelił gole w meczu grupowym z Holandią (4:1) i półfinałowym z Chorwacją (2:1)[18]. W spotkaniu finałowym z Hiszpanią (2:1) wystąpił w podstawowym składzie, a w 85. minucie asystował przy decydującym o złotym medalu golu Alexandre Lacazette[19]. Ponadto został wybrany najlepszym graczem mistrzostw[20]. Rok później uczestniczył w mistrzostwach świata do lat 20 w Kolumbii – zagrał w siedmiu meczach, zaś Francuzi zajęli czwarte miejsce[21].

Przypisy

Bibliografia