Finaliści tenisowych turniejów wielkoszlemowych

Finaliści turniejów wielkoszlemowych – poczet tenisistów, którzy grali w finałach turniejów Wielkiego Szlema.

Na przełomie 1924 i 1925 roku Międzynarodowa Federacja Tenisowa (wówczas Międzynarodowa Federacja Tenisa Ziemnego) podjęła decyzję, by rozgrywać cztery najważniejsze turnieje w roku (majors), które miałyby stanowić tenisowego Wielkiego Szlema. W skład szlema weszły: mistrzostwa Australazji, mistrzostwa Francji (do tego czasu dostępne tylko dla członków francuskich klubów tenisowych), mistrzostwa Wielkiej Brytanii i mistrzostwa Stanów Zjednoczonych. W sezonie 1925 po raz pierwszy zawodnik z każdego państwa miał prawo wystartować w czterech wymienionych turniejach.

Od tej pory rozgrywano cztery turnieje wielkoszlemowe, z wyjątkiem kilku sytuacji. W czasie II wojny światowej nie odbywały się zmagania w Melbourne, Paryżu i Londynie; w 1986 nie miało miejsca Australian Open (ze względu na zmiany daty w kalendarzu turniejowym, w 1977 miały miejsce dwie edycje); z powodu pandemii COVID-19 w 2020 nie rozegrano Wimbledonu i na US Open nie odbyły się zmagania w grze mieszanej; ponadto w latach 1970–1985 w Australii nie rozgrywano turnieju mikstów.

Kolejnym problemem był fakt rozgrywania jednego z turniejów w Australii w terminie zbliżonym do świąt Bożego Narodzenia i Nowego Roku. Wielu utytułowanych tenisistów nigdy nie dotarło na antypody, między innymi William Larned, William Tilden, René Lacoste, Henri Cochet, Bobby Riggs, Jack Kramer, Manuel Santana, a niektórzy zagrali tam tylko raz w życiu (Jaroslav Drobný, Ilie Năstase, Björn Borg). Podróż statkiem na półkulę południową z Europy zajmowała około czterdziestu pięciu dni, dodatkowo w tych zawodach proponowano najniższe nagrody finansowe.

Australijczyk Jack Crawford w 1933 roku został pierwszym człowiekiem, który w jednym roku zagrał w finałach wszystkich turniejów wielkoszlemowych.

Fred Perry jest jedynym tenisistą, który wygrał cztery turnieje wielkoszlemowe, grając po raz pierwszy w finale każdego z nich.

Pierwszym mężczyzną, który wygrał wszystkie turnieje wielkoszlemowe w jednym roku, był Don Budge w 1938. Australijski tenisista Rod Laver dokonał tego dwukrotnie, w latach 1962 i 1969. Rod Laver, Roy Emerson, Novak Đoković i Rafael Nadal są jedynymi tenisistami w dziejach, którzy każdy turniej wielkoszlemowy wygrali przynajmniej dwukrotnie.

Najwięcej mistrzostw wielkoszlemowych – dwadzieścia cztery – posiada w swoim dorobku Novak Đoković.

Innym rekordzistą jest Rafael Nadal, który 11 czerwca 2017 został pierwszym mężczyzną w dziejach, który zwyciężył w jednym turnieju wielkoszlemowym (French Open) dziesięć razy^[1]. Hiszpański tenisista poprawił ten rekord w 2022, zwyciężając we francuskim turnieju po raz czternasty.

W 1968 rozpoczął się okres ery open, kiedy tenis stał się sportem zawodowym i do rywalizacji dopuszczono profesjonalistów. Obecnie turnieje wielkoszlemowe są najważniejszymi w kalendarzu tenisowym i poza wyjątkowymi sytuacjami występują w nich wszyscy najwyżej notowani zawodnicy na świecie. Pierwszy z nich, Australian Open, rozgrywany jest w drugiej połowie stycznia w Melbourne Park w Melbourne (nawierzchnia twarda). French Open ma miejsce na przełomie maja i czerwca na Stade Roland Garros w Paryżu (nawierzchnia ziemna). Trzeci turniej (Wimbledon) odbywa się na przełomie czerwca i lipca na kortach All England Lawn Tennis and Croquet Club w Londynie (nawierzchnia trawiasta). Ostatni turniej jest rozgrywany w USTA Billie Jean King National Tennis Center w Nowym Jorku na przełomie sierpnia i września (nawierzchnia twarda).