Georg Ohm

W roku 1811 uzyskał doktorat z matematyki na uniwersytecie w Erlangen (podobnie jak jego młodszy brat Martin (1792–1872), późniejszy profesor matematyki na Uniwersytecie Humboldta w Berlinie) i przez krótki okres był wykładowcą tego przedmiotu. Z powodu niskiej pensji i braku perspektyw kariery został nauczycielem matematyki i fizyki. W roku 1825 porzucił szkołę i zajął się eksperymentalną pracą badawczą w celu uzyskania stanowiska na uczelni. Po zainteresowaniu się fizyką napisał prace głównie z zakresu elektryczności i akustyki. Sformułował (1827) prawo opisujące związek pomiędzy natężeniem prądu elektrycznego a napięciem elektrycznym, znane współcześnie jako prawo Ohma^[1]. Badał nagrzewanie się przewodników przy przepływie prądu elektrycznego. Znalazł zależność oporu od formy geometrycznej przewodnika. W 1843 stwierdził, że najprostsze wrażenie słuchowe jest wywołane drganiami harmonicznymi. Jego prace, pisane skomplikowanym matematycznym językiem, długo nie były uznawane przez współczesnych mu fizyków.

Został pochowany na Starym Cmentarzu Południowym w Monachium.

Na jego cześć jednostce rezystancji nadano nazwę om^[3].

• Georg Ohm, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-03]  (ang.).