Matematyk

naukowiec rozwijający matematykę

Matematyk (łac. mathēmaticus, ze stgr. μαθηματικός, mathēmatikós – matematyczny) – osoba ze znaczącą wiedzą o matematyce, zwłaszcza używająca jej do pracy. Zajęcia matematyków obejmują[1]:

Matematycy lwowskiej szkoły matematycznej (1930)

Matematycy występują najpóźniej od starożytności; najwcześniejszym udokumentowanym uczonym tego typu może być egipski skryba Ahmes z XVII w. p.n.e. Pierwszym poświadczonym autorem twierdzenia matematycznego jest Tales z Miletu żyjący w VI wieku p.n.e.

Od XVII wieku matematycy publikują swoje prace w czasopismach naukowych; pierwotnie w tych ogólnych jak „Journal de Sçavans” i „Acta Eruditorum”, ale najpóźniej w XIX stuleciu powstały pisma poświęcone wyłącznie królowej nauk jak „Mathematische Annalen”, „Annals of Mathematics” czy „Acta Mathematica”. W XVII wieku pojawiły się też towarzystwa naukowe, a z czasem wyspecjalizowane stowarzyszenia matematyków, które koordynuje założona w XX wieku Międzynarodowa Unia Matematyczna (ang. IMU). Organizuje ona:

Liczebność i zróżnicowanie

Tales z Miletu, jeden z najwcześniejszych matematyków – rycina oparta na starożytnym popiersiu, być może nieautentycznym, będącym czystą wizją artystyczną.

Matematykami zostały co najmniej setki tysięcy osób; baza Mathematics Genealogy Project w lutym 2023 roku odnotowywała ponad 200 tysięcy historycznych przypadków osób z doktoratem z matematyki, powiązanej dziedziny lub promujących taki doktorat. W 2023 roku liczba matematyków w USA przekraczała 30 tysięcy[2].

Osoby te różnią się płcią, rasą, orientacją, życiem rodzinnym, zdrowiem, dostatkiem czy światopoglądem i pochodzą ze wszystkich zamieszkałych kontynentów. W pierwszej dekadzie XXI wieku większość matematyków była płci męskiej, jednak na Filipinach większość stałych profesur (ang. tenure) w tej dziedzinie obejmowały kobiety[3].

Aktywności

Alan Turing – przykład matematyka stosowanego, zajmującego się m.in. zastosowaniem kryptologii w wojskowości, a także matematyka-sportowca. Jest też znany jako ofiara prześladowania za orientację seksualną.

Matematyków różnią też zajęcia. Niektórzy oddają się wyłącznie badaniom, a inni też nauczają. Czasem poświęcają się wyłącznie matematyce, ale od starożytności do XXI wieku część matematyków prowadzi też inne aktywności, np. związane z innymi rodzajami wiedzy jak nauki empiryczne czy filozofia czasem zaliczana do nauk. Matematycy bywają wybitni w tych innych dziedzinach, np.:

Matematycy zajmują się też różnymi sztukami:

Przez to niektórych matematyków można nazwać humanistami, a Mikołaj Kopernik – zajmujący się także matematyką – to jeden z czołowych przykładów humanizmu renesansowego. Z drugiej strony matematykami bywają też jednostki szkodliwe społecznie, np. Ted Kaczynski był terrorystą. Część matematyków zostawała politykami i obejmowała urzędy państwowe; przykładowo:

Matematycy bywają też uzdolnieni sportowo, np.:

Hierarchia prestiżu

Archimedes z Syrakuz bywa nazywany największym matematykiem starożytności. Jego profil widnieje na medalach Fieldsa.

Matematycy różnią się też doniosłością dorobku; tym wybitnym przyznaje się nagrody naukowe. Pierwszym wyróżnieniem tego typu – przez długi czas najbardziej prestiżowym[potrzebny przypis] – był Medal Copleya z XVIII wieku; jeszcze w tamtym stuleciu otrzymał je matematyk Benjamin Robins. Z czasem pojawiły się laury przyznawane wyłącznie matematykom jak Medal Sylvestera i Medal Fieldsa. Ten ostatni przez co najmniej kilka dekad uchodził za najwyższe wyróżnienie[4], jednak w XXI wieku pojawiła się też Nagroda Abela o porównywalnej renomie.

Z tym tematem związana jest kategoria: Nagrody i wyróżnienia matematyczne.

Wśród setek tysięcy matematyków co najmniej kilku uchodzi za najwybitniejszych, a niektórych nazywano geniuszami:

W gronie żeńskim wyróżniają się:

  • Sofja Kowalewska (1850–1891) – zaliczała się do najwybitniejszych matematyków końca XIX wieku[19], jedna z najwybitniejszych matematyczek w dziejach[20], księżniczka matematyki[21]
  • Emmy Noether (1882–1935) – najważniejsza kobieta w historii matematyki[22].

Kobiety otrzymywały też najwyższe wyróżnienia: Medal Fieldsa zdobyły Marjam Mirzachani (2014) i Maryna Wiazowśka (2022), a Nagrodę Abela – Karen Uhlenbeck (2019).

Za największego matematyka Polski uchodzi Stefan Banach[potrzebny przypis].

Zarobki

Źródłem utrzymania matematyków często było i jest zatrudnienie w szkołach; przykłady to ośrodek pitagorejczyków, Akademia Platońska, Lykeion, Biblioteka Aleksandryjska, islamskie medresy czy europejskie uniwersytety, które w nowożytności rozpowszechniły się na całym świecie. Niektórzy matematycy byli jednak dworzanami jak Gottfried Wilhelm Leibniz lub zarabiali w innym zawodzie, zajmując się badaniami amatorsko jak Pierre de Fermat. Najpóźniej w XX wieku pojawiły się też poświęcone matematyce instytuty badawcze, niezajmujące się kształceniem studentów. Matematycy są też zatrudniani w korporacjach i innych przedsiębiorstwach, zwłaszcza tych związanych z technologią[2].

W 2014 amerykański serwis CareerCast uznał zawód matematyka za najbardziej dochodowy w Stanach Zjednoczonych[23][24].

Reprezentacja w sztuce

Kilku matematyków przedstawiono na XVI-wiecznym fresku Szkoła Ateńska. Oprócz tego i fikcyjni, i autentyczni naukowcy z tej dziedziny bywają postaciami w powieściach, opowiadaniach i filmach fabularnych. Przykłady to:

Ścieżki do zawodu

W Polsce w 2023 roku studia matematyczne prowadziło ponad 20 uczelni; były one dostępne w większości polskich miast wojewódzkich:

Przypisy

Linki zewnętrzne