Milutin Ivković

jugosłowiański piłkarz

Milutin Ivković (ur. 3 marca 1906 w Belgradzie, zm. 23 maja 1943 tamże[1]) – jugosłowiański piłkarz i trener, reprezentant kraju.

Milutin Ivković
Милутин Ивковић
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1906
Belgrad

Data i miejsce śmierci

23 maja 1943
Belgrad

Pozycja

Obrońca

Kariera seniorska[a]
LataKlubWyst.Gole
1922–1929SK Jugoslavija235
1929–1935FK BASK Belgrad100
1935–1936FK Župa Aleksandrovac
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1925–1934 Jugosławia39(0)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1936–1937FK BASK Belgrad
1938–1939FK BASK Belgrad

Kariera klubowa

Ivković swoją przygodę z futbolem rozpoczął w 1922 w barwach zespołu ze stolicy Jugosławii SK Jugoslavija. Dwukrotnie zdobył mistrzostwo Jugosławii w sezonach 1923/24 i 1924/25. Jako piłkarz Jugoslaviji w 1925 zadebiutował w reprezentacji Jugosławii. Przez 7 lat gry dla SK zagrał w 235 spotkaniach, będąc ważną częścią zespołu[2].

W 1929 zasilił szeregi drużyny BASK Belgrad. Jako piłkarz tego zespołu pojechał na Mistrzostwa Świata 1930 we Urugwaju. Przez 6 lat gry w BASK-u wystąpił łącznie w 100 spotkaniach[2]. W 1935 został piłkarzem ekipy Župa Aleksandrovac, w której to rok później zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna

Karierę reprezentacyjną rozpoczął 28 października 1925 w meczu przeciwko Czechosłowacji, który jego zespół przegrał aż 0:7. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich 1928 w Amsterdamie, gdzie Jugosławia poległa w pierwszej rundzie z Portugalią 1:2[3].

W 1930 został powołany przez trenera Boško Simonovicia na Mistrzostwa Świata w Urugwaju. Jego reprezentacja zajęła na turnieju 4. miejsce, a on sam zagrał w trzech spotkaniach z Brazylią, Boliwią i późniejszym mistrzem świata Urugwajem[4]. W każdym z tych spotkań wyprowadzał drużynę na boisko w roli kapitana. Został także wybrany do jedenastki gwiazd turnieju, jako jedyny przedstawiciel zespołu Jugosławii.

Po raz ostatni w reprezentacji zagrał 16 grudnia 1934 w przegranym 2:3 spotkaniu z Francją. W sumie w latach 1925–1934 wystąpił w 39 spotkaniach kadry Jugosławii, z czego w 15 z nich pełnił funkcję kapitana[4].

Po zakończeniu kariery

W latach 1936–1937 oraz 1938–1939 pracował jako trener zespołu BASK Belgrad, nie odnosząc większych sukcesów szkoleniowych. Po wybuchu II wojny światowej wstąpił do tworzącego się ruchu oporu (NOVJ). 22 maja 1943 o godzinie 23:45 został aresztowany przez niemieckich okupantów, a następnego dnia zamordowany za rzekomą działalność komunistyczną. Jego ciała nigdy nie odnaleziono[5].

Sukcesy

SK Jugoslavija

Przypisy

Linki zewnętrzne