Mirosław Jemielniak
Mirosław Janusz Jemielniak (ur. 23 sierpnia 1964 w Rozkopaczewie)[1] – polski pilot wojskowy; generał brygady Wojska Polskiego; doktor nauk technicznych[2]; dowódca 8 Bazy Lotniczej (2008–2010); dowódca 36 specjalnego pułku lotnictwa transportowego (2010–2011); dowódca 3 Skrzydła Lotnictwa Transportowego (2014–2015); inspektor Sił Powietrznych w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych (2018); od 2020 adiunkt Politechniki Śląskiej.
 generał brygady pilot w st. spocz. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1983–2020 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | • WOSL |
| Stanowiska | • starszy pilot w pułku lotnictwa myśliwsko-bombowego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
              .gif){kind=small}  | |
.svg){kind=small}
| doktor nauk technicznych | |
| Alma Mater | |
|---|---|
| Doktorat | 1 czerwca 2017 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Politechnika Śląska |
| Adiunkt | |
| Wydział | |
| Okres spraw. | 2020–nadal |
Życiorys
Młodość i wykształcenie
Mirosław Jemielniak urodził się 23 sierpnia 1964[3] w Rozkopaczewie, w powiecie lubartowskim, województwie lubelskim[3]. W 1979 ukończył Szkołę Podstawową im. Św. Jana Pawła II w Rozkopaczewie[4]. W latach 1979–1983 uczył się w Liceum Lotniczym w Dęblinie przy Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej[5]. Absolwent Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie (1987); Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie (1996); studiów podyplomowych na Uniwersytecie Jagiellońskim (2001); studiów podyplomowych w Akademii Obrony Narodowej na kierunku zarządzanie lotnictwem (2010) i polityki obronnej (2013); kursów specjalistycznych: dla pilotów na samolot CASA C-295M (2005) i starszych inspektorów bezpieczeństwa lotów (2006)[6][1].
Służba wojskowa
W 1987 rozpoczął zawodową służbę wojskową jako starszy pilot w 7 pułku lotnictwa myśliwsko-bombowego w Powidzu. W 1988 został służbowo skierowany do Mirosławca, gdzie pełnił służbę w 8 pułku lotnictwa myśliwsko-bombowego. W latach 1989–1992 odbywał służbę w 45 pułku lotnictwa szkolno-bojowego w Babimoście na stanowisku dowódcy klucza lotniczego. Od 1992 do 2007 zajmował kolejno stanowiska: starszego pilota, nawigatora, dowódcy załogi klucza lotniczego, dowódcy klucza lotniczego, starszego instruktora pułku w 13 pułku lotnictwa transportowego w Krakowie. Po reorganizacji 13 pltr był inspektorem i starszym inspektorem bezpieczeństwa lotów w 13 eskadrze lotnictwa transportowego[6][1]. W latach 2007–2008 szef szkolenia w 3 Brygadzie Lotnictwa Transportowego w Powidzu. 23 stycznia 2008 jako szef szkolenia 3 BLotT uczestniczył w Warszawie w jubileuszowej, 50 Konferencji Bezpieczeństwa Lotów Sił Zbrojnych RP, był pasażerem lotu CASY C-295M nr 019, która rozbiła się pod Mirosławcem[a][9][10][6].
Z początkiem 2008, na podstawie Decyzji nr 87 Ministra Obrony Narodowej z 17 stycznia 2008 (na wniosek dowódcy Sił Powietrznych gen. broni Andrzeja Błasika), otrzymał skierowanie służbowe do Krakowa[11], gdzie 26 lutego 2008 na podstawie decyzji ministra obrony narodowej Bogdana Klicha został mianowany do stopnia pułkownika[11], objął funkcję dowódcy 8 Bazy Lotniczej[1], przeformowanej w lipcu 2010 w 8 Bazę Lotnictwa Transportowego[3]. 3 kwietnia 2008 znalazł się w meldunku dowódcy Sił Powietrznych gen. Andrzeja Błasika do ministra obrony narodowej Bogdana Klicha dotyczącego katastrofy CASY[11][12][b][3][14][7]. 20 sierpnia 2010 skierowany został służbowo do Warszawy, rozpoczął dowodzenie 36 specjalnym pułkiem lotnictwa transportowego, a od 1 kwietnia 2011 był dowódcą 36 splt z nową strukturą organizacyjną[15][16], pełnił tę funkcję do rozwiązania jednostki 31 grudnia 2011.
Od 1 stycznia 2012 był szefem bezpieczeństwa lotów Dowództwa Sił Powietrznych. 5 lutego 2014 w Powidzu w obecności Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych gen. Lecha Majewskiego[17] przyjął obowiązki dowódcy 3 Skrzydła Lotnictwa Transportowego od płk pil. Sławomira Żakowskiego[3]. 15 sierpnia 2014 awansowany do stopnia generała brygady[18]. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Bronisława Komorowskiego[6]. 19 października 2015 na lotnisku w Powidzu przekazał obowiązki dowódcy 3 SLoTr dla płk. pil. Krzysztofa Walczaka, wyznaczony został na stanowisko szefa Zarządu Wojsk Lotniczych – zastępcy inspektora Sił Powietrznych w DG RSZ[19][20]. 10 kwietnia 2017[21] skierowany służbowo do czasowego pełnienia obowiązków inspektora Sił Powietrznych w Dowództwie Generalnym RSZ[22][3].
1 czerwca 2017 obronił pracę doktorską (tytuł rozprawy doktorskiej: System wsparcia szkolenia lotniczego w siłach zbrojnych RP w aspekcie lotnictwa transportowego) w Instytucie Technicznym Wojsk Lotniczych i uzyskał stopień doktora w dziedzinie nauk technicznych[2]. 30 listopada 2017 w Wielkiej Brytanii przewodniczył delegacji Sił Zbrojnych RP podczas ceremonii pogrzebowej ppłk. pil. Franciszka Kornickiego, która odbyła się w kościele katolickim pw. św. Michała w Worthing, a pogrzeb[c] na cmentarzu Northwood położonym na przedmieściach Londynu[23]. W dniu 27 lutego 2018, jako cz.p.o. inspektora Sił Powietrznych[24], uczestniczył wraz z sekretarzem stanu w MON Wojciechem Skurkiewiczem w posiedzeniu sejmowej Komisji Obrony Narodowej, którego tematem było rozpatrzenie informacji Ministra Obrony Narodowej na temat stanu realizacji pozyskania samolotów M-346 Master w ramach „Zintegrowanego Systemu Szkolenia Zaawansowanego” AJT. Na Komisji Obrony Narodowej między innymi powiedział[25][26].
W kwietniu 2018 przebywając z oficjalną wizytą w Chile był na największej w Ameryce Południowej wystawie sprzętu lotniczego i obronnego, pokazów lotniczych - FIDAE 2018[27], w tym między innymi na stoisku polskim Grupy WB[d]. W dniach 22–24 maja 2018, sprawując cz.p.o. inspektora Sił Powietrznych[28], na zaproszenie dowódcy Sił Powietrznych Republiki Izraela gen. dyw. Amikama Norkina, wziął udział w międzynarodowej konferencji[e] dowódców sił powietrznych „IAF Senior Air Force Conference 2018”[29]. Czasowe pełnienie obowiązków Inspektora Sił Powietrznych w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych wykonywał do 31 maja 2018[30]. Od 1 czerwca 2018 rozpoczął piastować obowiązki inspektora Sił Powietrznych w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych[31].
W dniach 2–3 lipca 2018 na zaproszenie dowódcy Sojuszniczych Sił Powietrznych gen. Todda Woltersa, wziął udział jako inspektor Sił Powietrznych RP w dorocznej konferencji dowódców Sił Powietrznych NATO, która odbyła się w największej amerykańskiej bazie lotniczej w Europie – Ramstein Air Base (Niemcy)[f][32]. Inspektorem Sił Powietrznych w Dowództwie Generalnym Rodzajów Sił Zbrojnych był do 30 sierpnia 2018[33][g], przekazał stanowisko dla szefa Zarządu Wojsk Lotniczych – zastępcy inspektora Sił Powietrznych DG RSZ gen. bryg. Jacka Pszczoły[38]. Z dniem 31 sierpnia 2018 został skierowany przez ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka do rezerwy kadrowej[39][40] w Dowództwie Operacyjnym Rodzajów Sił Zbrojnych[41][3]. W dniu 1 lipca 2019 złożył wypowiedzenie stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej[42][43].
Zakończenie służby, Politechnika Śląska
6 grudnia 2019 w obecności zastępcy Dowódcy Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych gen. dyw. Tadeusza Mikutela odbył lot pożegnalny CASĄ C-295M w 8 Bazie Lotnictwa Transportowego w Krakowie[44]. Z Krakowem związany był przez 17 lat[6]. 31 stycznia 2020, po prawie trzydziestu siedmiu latach służby, w wieku 56 lat zakończył zawodową służbę wojskową[45], pożegnany został przez dowódcę operacyjnego gen. dyw. Tomasza Piotrowskiego[43][46]. Pilotował statki powietrzne, takie jak: Zlin 42 M, TS-11 Iskra, An-2, Lim-2, Lim-5, Lim-6, An-28, M-28 Bryza, M-28 Skytruck, CASA C-295M. Posiada klasę mistrzowską pilota wojskowego z zielonym wieńcem (nadawaną za działania w strefie wojny – Irak, Afganistan)[47][48]. Pilot doświadczalny pierwszej klasy z łącznym nalotem około 4000 godzin. Jest licencjonowanym pilotem cywilnym z uprawnieniami instruktora szkolenia praktycznego[6][44]. W roku 2020 został adiunktem Politechniki Śląskiej w Gliwicach na Wydziale Transportu i Inżynierii Lotniczej w Katowicach. Jednocześnie w tym samym roku rozpoczął w Akademickim Ośrodku Szkolenia Lotniczego Politechniki Śląskiej wykonywanie praktycznego szkolenia lotniczego na samolotach Aero AT-3 w pilotażu studentów[49][50][51].
Awanse
podporucznik – 1987[6]
(...)
pułkownik – 2008[11]
generał brygady – 15 sierpnia 2014[18]
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[47][43][46]
- Lotniczy Krzyż Zasługi – 2020[52]
- Gwiazda Załóg Lotniczych – 2013[53]
- Srebrny Medal za Długoletnią Służbę
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – 2014[54]
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – 2008
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – 2002
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” – 2015[55]
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” – 2009[56]
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” – 1993
- Odznaka II Klasy (Złota) „Za Zasługi dla Związku Żołnierzy Wojska Polskiego – 2015[57]
- Komandoria Missio Reconciliationis – 2016[58]
- Medal „W służbie Bogu i Ojczyźnie” – 2018[59]
- „Zasłużony Żołnierz Rzeczypospolitej Polskiej” z odznaką I stopnia – 2016[60]
- Odznaka pamiątkowa 13 pułku lotnictwa transportowego – 1995[61]
- Odznaka pamiątkowa 13 Eskadra Lotnictwa Transportowego – 2001[62]
- Odznaka pamiątkowa 8 Bazy Lotniczej – 2008, ex officio
- Odznaka pamiątkowa 1 Bazy Lotnictwa Transportowego – 2014[63]
- Odznaka pamiątkowa 8 Bazy Lotnictwa Transportowego – 2014[64]
- Odznaka pamiątkowa 36 specjalnego pułku lotnictwa transportowego – 2010, ex officio
- Odznaka pamiątkowa 3 Skrzydła Lotnictwa Transportowego – 2014, ex officio
- Odznaka pamiątkowa Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych – 2018
- uhonorowany medalem „Zasłużony dla Powiatu Słupeckiego – 2015[65]
- Odznaka pamiątkowa Szwadronu Kawalerii Ziemi Konińskiej – 2015[65][66]
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Pilot Wojskowy”
- Odznaka Pilota Wojskowego
- Odznaka skoczka spadochronowego wojsk lotniczych
- wyróżnienie „Błękitne Skrzydła” za 2020 – 2022[67]
i inne
Garnizony w przebiegu służby[6][3][43][46]
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "SWAT", 2011, s. 536-538. ISBN 978-83-1112-14-09.
- dr Piotr Jakuboszczak (red.): Kronika Wojska Polskiego 2018. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2019, s. 82. ISSN 1734-2317.
- Artur Gałecki (red.), Kronika Wojska Polskiego 2017, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2018, s. 282, ISSN 1734-2317.
- Artur Gałecki (red.), Kronika Wojska Polskiego 2016, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, s. 93, ISSN 1734-2317.
- Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2015, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2016, 171; 172, ISSN 1734-2317.
- Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2014, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015, 24; 27; 147; 149, ISSN 1734-2317.
- Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2011, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2012, s. 73, ISSN 1734-2317.
- Strona internetowa 3 Skrzydła Lotnictwa Transportowego
- Strona internetowa Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych
- Strona internetowa Dowództwa Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych
- Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2014; 2018
