Władysław Kosiniak-Kamysz

Wykształcenie i działalność zawodowa

Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. W 2006 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego^[4]. Został asystentem w Katedrze Chorób Wewnętrznych i Medycyny Wsi CM UJ. W 2010 na macierzystej uczelni uzyskał stopień doktora nauk medycznych na podstawie pracy zatytułowanej Związek zmienności genu kodującego cyklohydrolazę GTP l z funkcją śródbłonka naczyniowego u chorych z cukrzycą typu 2^[5].

Podjął praktykę w zawodzie lekarza, powrócił do niej w 2021 w trakcie pandemii COVID-19 jako wolontariusz w Szpitalu Specjalistycznym im. Józefa Dietla w Krakowie^[6].

Działalność publiczna

Działalność do 2015

Od 2000 związany z Polskim Stronnictwem Ludowym. Był jednym ze współtwórców Forum Młodych Ludowców^[7]. W latach 2008–2012 pełnił funkcję sekretarza Naczelnego Komitetu Wykonawczego PSL^[4]. W wyborach samorządowych w 2010 kandydował do Rady Miasta Krakowa^[8]. Mandat radnego uzyskał w miejsce Jacka Majchrowskiego, wybranego na urząd prezydenta tego miasta (startował z listy jego komitetu wyborczego). Pracował w Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, Komisji Zdrowia i Profilaktyki oraz Uzdrowiskowej, Komisji Mienia i Przedsiębiorczości^[7]. 10 listopada 2011 został oficjalnym kandydatem PSL na urząd ministra pracy i polityki społecznej w koalicyjnym drugim rządzie Donalda Tuska^[9]. 18 listopada został zaprzysiężony na urząd ministra pracy i polityki społecznej^[10]. Dzień później zrzekł się mandatu radnego Krakowa. 1 grudnia 2012 został wiceprezesem PSL. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 był liderem listy PSL w okręgu nr 9 (województwo podkarpackie), nie uzyskując mandatu eurodeputowanego, zdobywając 12 667 głosów^[11].

22 września 2014 ponownie objął stanowisko ministra pracy i polityki społecznej w ramach rządu Ewy Kopacz. W wyborach parlamentarnych w 2015 otworzył listę PSL do Sejmu w okręgu tarnowskim. Otrzymał 12 171 głosów, uzyskując tym samym mandat posła na Sejm VIII kadencji^[12].

W maju 2012 został przewodniczącym Rady Głównej Krajowego Zrzeszenia LZS^[13]; funkcję tę pełnił do listopada 2021^[14].

Działalność w latach 2015–2023

7 listopada 2015 Rada Naczelna PSL powołała go na stanowisko prezesa partii^[15]. Z początkiem nowej kadencji parlamentu został także wybrany na przewodniczącego klubu parlamentarnego PSL^[16]. Był następnie wybierany na prezesa PSL przez partyjne kongresy 19 listopada 2016^[17] i 4 grudnia 2021^[18].

16 listopada 2015 zakończył pełnienie funkcji ministra. W kwietniu 2017 wybrany w skład zarządu PKOl (z ramienia LZS)^[19]. W lutym 2018, w wyniku połączenia klubu PSL z kołem Unii Europejskich Demokratów, stanął na czele federacyjnego klubu poselskiego PSL-UED^[20], przekształconego w lipcu 2019 w klub parlamentarny PSL – Koalicja Polska^[21].

W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 33 784 głosy^[22]. 12 listopada 2019 ponownie stanął na czele klubu parlamentarnego tworzonego przez swoje ugrupowanie^[23] (pod nazwą Koalicja Polska – Polskie Stronnictwo Ludowe – Kukiz’15, a od listopada 2020 pod nazwą Koalicja Polska – PSL, UED, Konserwatyści^[24]).

W grudniu 2019 oficjalnie zadeklarował, że będzie ubiegał się o urząd prezydenta RP w wyborach w 2020^[25]. Oprócz PSL poparły go inne podmioty Koalicji Polskiej – m.in. Kukiz’15 oraz partie: UED i Ślonzoki Razem. Na początku marca 2020 Państwowa Komisja Wyborcza zarejestrowała jego kandydaturę^[26], jednak zaplanowane na maj głosowanie ostatecznie się nie odbyło. W czerwcu 2020 PKW zarejestrowała jego kandydaturę na powtórzone wybory w tymże miesiącu^[27]. W pierwszej turze otrzymał 459 365 głosów (2,36%), zajmując 5. miejsce spośród 11 kandydatów^[28]. Przed drugą turą zasugerował poparcie Rafała Trzaskowskiego^[29].

Działalność od 2023

Przed wyborami w 2023 współtworzył koalicję Trzecia Droga^[30]. W wyborach tych ponownie uzyskał mandat poselski, otrzymując 50 139 głosów^[31].

12 grudnia 2023 Sejm X kadencji wybrał go na urzędy wicepremiera i ministra obrony narodowej w trzecim rządzie Donalda Tuska^[32][33]. Następnego dnia został przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołany na te stanowiska^[34].

Jest wnukiem Władysława, żołnierza 13 Pułku Ułanów Wileńskich i Batalionów Chłopskich^[7], synem Andrzeja Kosiniaka-Kamysza, ministra zdrowia w rządzie Tadeusza Mazowieckiego^[35], a także bratankiem Zenona i Kazimierza Kosiniaków-Kamyszów^[36]. Kuzynką jego dziadka była Stefania Łącka^[37].

Od 2009 był żonaty z Agnieszką, z którą rozwiódł się w 2016^[38]. W 2019 ożenił się z Pauliną Wojas (z wykształcenia dentystką), córką wójta gminy Gdów Zbigniewa Wojasa^[39][40]. Mają dwie córki: Zofię (ur. 2019)^[41] i Różę (ur. 2020)^[42]. Deklaruje się jako katolik^[43].

• Odznaka okolicznościowa MON – 2023, ex officio^[45]

• Mistrz Riposty Szkła kontaktowego (2018)^[46]

• Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2020-05-17].
• Władysław Kosiniak-Kamysz – strona prywatna. [dostęp 2020-04-30].