กลุ่มภาษาเจอร์แมนิกเหนือ

กลุ่มภาษาเจอร์แมนิกเหนือ (อังกฤษ: North Germanic languages) เป็นหนึ่งในสามสาขาของกลุ่มภาษาเจอร์แมนิก (ตระกูลย่อยในตระกูลภาษาอินโด-ยูโรเปียน) ร่วมกับกลุ่มภาษาเจอร์แมนิกตะวันตกและกลุ่มภาษาเจอร์แมนิกตะวันออกซึ่งสูญไปแล้ว กลุ่มภาษานี้มีอีกชื่อว่า กลุ่มภาษานอร์ดิก ซึ่งเป็นการแปลแบบตรงตัวจากศัพท์ที่ใช้กันทั่วไปทั้งในหมู่นักวิชาการและผู้คนที่พูดภาษาเดนมาร์ก, ภาษาแฟโร, ภาษาไอซ์แลนด์, ภาษานอร์เวย์ และภาษาสวีเดน

กลุ่มภาษาเจอร์แมนิกเหนือ
กลุ่มภาษานอร์ดิก กลุ่มภาษาสแกนดิเนเวีย
กลุ่มเชื้อชาติ:	ชาวเจอร์แมนิกเหนือ
ภูมิภาค:	ยุโรปเหนือ
การจําแนก ทางภาษาศาสตร์:	อินโด-ยูโรเปียน เจอร์แมนิก กลุ่มภาษาเจอร์แมนิกเหนือ
ภาษาดั้งเดิม:	ภาษานอร์สดั้งเดิม (มีหลักฐาน) ต่อมาคือภาษานอร์สเก่า
กลุ่มย่อย:	สแกนดิเนเวียตะวันออก สแกนดิเนเวียตะวันตก
ISO 639-5:	gmq
กลอตโตลอก:	nort3160[1]
ดินแดนที่มีผู้พูดภาษากลุ่มเจอร์แมนิกเหนือ กลุ่มภาษาสแกนดิเนเวียภาคพื้นทวีป:   ภาษาเดนมาร์ก   ภาษานอร์เวย์   ภาษาสวีเดน กลุ่มภาษานอร์ดิกบนเกาะ:   ภาษาแฟโร   ภาษาไอซ์แลนด์   ภาษานอร์น (†)   ภาษานอร์สกรีนแลนด์ (†) ภาษานอร์นซึ่งสูญไปแล้วเคยมีผู้พูดในออร์กนีย์, เชตแลนด์ และเคธเนสส์ (ปัจจุบันอยู่ในประเทศสกอตแลนด์) จนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 19 ภาษานอร์สกรีนแลนด์ซึ่งสูญไปแล้วเคยมีผู้พูดในนิคมชาวนอร์สที่กรีนแลนด์ จนกระทั่งพวกเขาอพยพออกไปในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 15

ศัพท์ "กลุ่มภาษาเจอร์แมนิกเหนือ" มักใช้ในภาษาศาสตร์เปรียบเทียบ^[2] ในขณะที่ศัพท์ "กลุ่มภาษาสแกนดิเนเวีย" ปรากฏในการศึกษาเกี่ยวกับภาษามาตรฐานสมัยใหม่และแนวต่อเนื่องภาษาย่อยในสแกนดิเนเวีย^[3][4]

มีประชากรประมาณ 20 ล้านคนในกลุ่มประเทศนอร์ดิกพูดภาษากลุ่มสแกนดิเนเวียเป็นภาษาแม่^[5] ซึ่งรวมถึงชนกลุ่มน้อยประมาณร้อยละ 5 ในประเทศฟินแลนด์ นอกจากนี้ยังมีการพูดภาษากลุ่มนี้ในกรีนแลนด์และในหมู่ผู้ย้ายถิ่นเข้าอเมริกาเหนือ