ประเทศสกอตแลนด์
สกอตแลนด์ (อังกฤษ: Scotland; สกอต: Scotland; แกลิกสกอต: Alba, [ˈal̪ˠapə]( ฟังเสียง), อัลวะเปอะ) เป็นชาติของชนชาวสกอต และเป็นส่วนหนึ่งของสหราชอาณาจักร โดยครอบคลุมพื้นที่หนึ่งในสามทางตอนเหนือของเกาะบริเตนใหญ่[2][3][4] มีพรมแดนร่วมกับประเทศอังกฤษทางทิศใต้ ส่วนที่เหลือล้อมรอบด้วยมหาสมุทรแอตแลนติก ทางตะวันออกเป็นทะเลเหนือ และทิศตะวันตกเฉียงใต้จดช่องแคบเหนือและทะเลไอร์แลนด์ นอกเหนือจากแผ่นดินใหญ่แล้ว ประเทศสกอตแลนด์ยังมีเกาะอีกกว่า 790 เกาะ[5]
สกอตแลนด์ แกลิกสกอต: Alba | |
---|---|
คำขวัญ: "In My Defens God Me Defend" (ภาษาสกอต) | |
ที่ตั้งของ สกอตแลนด์ (สีเขียวเข้ม) – ในทวีปยุโรป (สีเขียว & สีเทาเข้ม) | |
เมืองหลวง | เอดินบะระ |
เมืองใหญ่สุด | กลาสโกว์ |
ภาษาราชการ | ภาษาอังกฤษ ภาษาแกลิกแบบสกอต และภาษาสกอต |
เดมะนิม |
|
การปกครอง | สภานิติบัญญัติภายใต้ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญตามหลักการกระจายอำนาจ |
ชาลส์ที่ 3 | |
• มุขมนตรี | ฮัมซา ยูซาฟ |
การก่อตั้ง | |
พื้นที่ | |
• รวม | 78,772 ตารางกิโลเมตร (30,414 ตารางไมล์) (n/a) |
1.9 | |
ประชากร | |
• 2560 ประมาณ | 5,424,800 (n/a) |
• สำมะโนประชากร 2544 | 5,062,011 |
95 ต่อตารางกิโลเมตร (246.0 ต่อตารางไมล์) (n/a) | |
จีดีพี (อำนาจซื้อ) | 2545 (ประมาณ) |
• รวม | $130 billion (n/a) |
• ต่อหัว | $25,546 (n/a) |
เอชดีไอ (2562) | 0.925[a][1] สูงมาก · อันดับที่ 4 |
สกุลเงิน | ปอนด์สเตอร์ลิง (£) (GBP) |
เขตเวลา | UTC+0 (GMT) |
รหัสโทรศัพท์ | 44 |
โดเมนบนสุด | .uk |
|
เอดินบะระ เมืองหลวงและนครใหญ่ที่สุดอันดับสองของประเทศ เป็นศูนย์กลางยุคเรืองปัญญาของชาวสกอตในคริสต์ศตวรรษที่ 18 ซึ่งเปลี่ยนสกอตแลนด์มาเป็นมหาอำนาจทางพาณิชย์ ทางการศึกษา และทางอุตสาหกรรมเมืองหนึ่งของทวีปยุโรป. ส่วนกลาสโกว์ นครใหญ่สุดของสกอตแลนด์[6] เคยเป็นนครอุตสาหกรรมชั้นนำของโลกและปัจจุบันเป็นศูนย์กลางของเขตเมืองขยายเกรตเตอร์กลาสโกว์ น่านน้ำสกอตแลนด์ประกอบด้วยทะเลแอตแลนติกเหนือและทะเลเหนือ[7] ซึ่งมีปริมาณน้ำมันสำรองใหญ่สุดในสหภาพยุโรป ทำให้เมืองแอเบอร์ดีน นครใหญ่สุดอันดับสามในสกอตแลนด์ ได้ชื่อว่าเป็นเมืองหลวงน้ำมันของทวีปยุโรป[8]
เดิมราชอาณาจักรสกอตแลนด์เป็นประเทศอิสระที่ไม่ขึ้นกับประเทศอังกฤษจนถึง ค.ศ. 1603 เมื่อพระเจ้าเจมส์ที่ 6 แห่งสกอตแลนด์ครองบัลลังก์อังกฤษโดยทรงใช้พระนามว่า พระเจ้าเจมส์ที่ 1 แห่งอังกฤษ จึงมีผลให้ทั้งสองประเทศมีพระมหากษัตริย์พระองค์เดียวกัน เรียกว่า การรวมราชบัลลังก์ (Union of the Crowns) อย่างไรก็ตาม รัฐบาลของทั้งสองยังคงแยกจากกันอยู่จนกระทั่งวันที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 1707 ในรัชสมัยของสมเด็จพระราชินีแอนน์ อังกฤษและสกอตแลนด์ได้รวมตัวกันด้วยเหตุผลทางเศรษฐกิจ ตามพระราชบัญญัติสหภาพ ค.ศ. 1707 มีผลให้รวมเข้ากับราชอาณาจักรอังกฤษ และกลายเป็นราชอาณาจักรบริเตนใหญ่[9]
ระบบกฎหมายของสกอตแลนด์ยังแยกจากระบบกฎหมายของอังกฤษ เวลส์และไอร์แลนด์เหนือ และสกอตแลนด์อยู่ในเขตอำนาจศาลต่างหาก ทั้งในทางกฎหมายมหาชนและเอกชน[10] การคงไว้ซึ่งสถาบันกฎหมาย, การศึกษา, และศาสนาของตน อย่างเป็นอิสระจากสถาบันของสหราชอาณาจักร ล้วนส่งผลให้วัฒนธรรมสกอตแลนด์ และอัตลักษณ์ของชาติสามารถคงความต่อเนื่องไว้ได้ แม้ว่าสกอตแลนด์จะถูกรวมเข้าเป็นสหภาพมาตั้งแต่ ค.ศ. 1707[11] ใน ค.ศ. 1999 รัฐสภาสกอตแลนด์ สภานิติบัญญัติแบบระบบสภาเดี่ยวที่จัดตั้งขึ้น(ใหม่)ตามกระบวนการถ่ายโอนอำนาจ และการลงประชามติ ค.ศ. 1997 เปิดประชุมใหม่โดยมีอำนาจเหนือกิจการภายในหลายด้าน ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2011 พรรคชาติสกอตแลนด์ชนะการเลือกตั้งโดยมีเสียงข้างมากในรัฐสภาสกอตแลนด์ ทำให้นำไปสู่การลงประชามติเอกราชสกอตแลนด์ ซึ่งมีขึ้นเมื่อวันที่ 18 กันยายน ค.ศ. 2014 ซึ่งผลในครั้งนั้นประชากรสกอตแลนด์ข้างมากลงเสียงปฏิเสธ[12][13]
สกอตแลนด์มีผู้แทนในรัฐสภาแห่งสหราชอาณาจักร 59 ที่นั่ง และมีผู้แทนในรัฐสภายุโรป 6 ที่นั่ง[14] เป็นชาติสมาชิกสภาบริเตน–ไอร์แลนด์[15] และสมัชชารัฐสภาบริเตน–ไอร์แลนด์
ประวัติศาสตร์สังเขป
ศัพทมูลวิทยาของชื่อ
"สกอตแลนด์" มาจากคำว่า Scoti ชื่อภาษาละตินสำหรับใช้เรียกพวกแกล ว่า Scotia ("ดินแดนของชาวแกล") เป็นภาษาละตินที่ใช้เรียกไอร์แลนด์มาก่อน[16] เมื่อถึงศตวรรษที่ 11 Scotia เริ่มถูกใช้เพื่ออ้างถึงสกอตแลนด์ (ส่วนที่พูดภาษาแกล) ทางตอนเหนือของแม่น้ำฟอร์ธ ใกล้กับ อัลเบเนีย หรือ อัลบานี ซึ่งทั้งสองมาจากคำภาษาแกลว่า Alba (อัลบา)[17] การใช้คำว่า สกอต และ สกอตแลนด์ เพื่อรวมทุกสิ่งที่กลายมาเป็นสกอตแลนด์ กลายมาเป็นปกตินิยมในช่วงปลายยุคกลาง[18]
การแบ่งเขตการปกครอง
|
ประชากรศาสตร์
ประชากร
จำนวนประชากรในสกอตแลนด์จากการสำรวจสำมะโนประชากร พ.ศ. 2544 มีจำนวน 5,062,011 คน เพิ่มขึ้นในการสำรวจสำมะโนประชากร พ.ศ. 2554 เป็น 5,295,400 คนซึ่งสูงที่สุดเท่าที่ทำการสำรวจมา[19] ประมาณการของสำนักงานสถิติแห่งชาติล่าสุดสำหรับช่วงกลางปี พ.ศ. 2560 คือ 5,424,800 คน[20]
อันดับ | ชื่อ | เทศมณฑล | ประชากร | อันดับ | ชื่อ | เทศมณฑล | ประชากร | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
กลาสโกว์ เอดินบะระ | 1 | กลาสโกว์ | นครกลาสโกว์ | 590,507 | 11 | ดันเฟิร์มลิน | ไฟฟ์ | 49,706 | แอเบอร์ดีน ดันดี |
2 | เอดินบะระ | นครเอดินบะระ | 459,366 | 12 | อินเวอร์เนสส์ | ไฮแลนด์ | 48,201 | ||
3 | แอเบอร์ดีน | นครแอเบอร์ดีน | 195,021 | 13 | เพิร์ท | เพิร์ท และ คินรอส | 46,970 | ||
4 | ดันดี | นครดันดี | 147,285 | 14 | แอร์ | เซาท์แอร์เชอร์ | 46,849 | ||
5 | เพสลีย์ | เรนฟรูว์เชอร์ | 76,834 | 15 | กิลมาร์นอค | อีสต์แอร์เชอร์ | 46,159 | ||
6 | อีสต์กิลไบรด์ | เซาท์แลนาร์กเชอร์ | 74,395 | 16 | กรีนอค | อินเวอร์ไคลด์ | 44,248 | ||
7 | ลิฟวิงสตัน | เวสต์โลเทียน | 56,269 | 17 | โคทบริดจ์ | นอร์ทแลนาร์กเชอร์ | 43,841 | ||
8 | แฮมิลตัน | เซาท์แลนาร์กเชอร์ | 53,188 | 18 | เกลนรอเทส | ไฟฟ์ | 39,277 | ||
9 | คัมเบอร์นอลด์ | นอร์ทแลนาร์กเชอร์ | 52,270 | 19 | แอร์ดรี | นอร์ทแลนาร์กเชอร์ | 37,132 | ||
10 | เกิร์กคาลดี | ไฟฟ์ | 49,709 | 20 | สเตอร์ลิง | สเตอร์ลิง | 36,142 |
ภาษา
ศาสนา
กีฬา
ฟุตบอล
อ้างอิง
บรรณานุกรม
- Devine, T. M. [1999] (2000). The Scottish Nation 1700–2000 (New Ed. edition). London:Penguin. ISBN 0-14-023004-1
- Donnachie, Ian and George Hewitt. Dictionary of Scottish History. (2001). 384 pp.
- Keay, John; Keay, Julia (2001). Collins Encyclopedia of Scotland (2nd ed.). Harper Collins. p. 1101.
- Koch, J. T. Celtic Culture: a Historical Encyclopedia (ABC-CLIO, 2006), ISBN 1-85109-440-7, 999pp
- Tabraham, Chris, and Colin Baxter. The Illustrated History of Scotland (2004) excerpt and text search
- Trevor-Roper, Hugh, The Invention of Scotland: Myth and History, Yale, 2008, ISBN 0-300-13686-2
- Watson, Fiona, Scotland; From Prehistory to the Present. Tempus, 2003. 286 pp.
- Wilson, Neil; Symington, Andy (2013). Discover Scotland. Lonely Planet. ISBN 9781742205724.
- Wormald, Jenny, The New History of Scotland (2005) excerpt and text search
ตำราข้อมูลเฉพาะเรื่อง
- Brown, Dauvit (1999) Anglo-French acculturation and the Irish element in Scottish Identity in Smith, Brendan (ed.), Insular Responses to Medieval European Change, Cambridge University Press, pp. 135–53
- Brown, Michael (2004) The Wars of Scotland, 1214–1371, Edinburgh University Press., pp. 157–254
- Dumville, David N. (2001). "St Cathróe of Metz and the Hagiography of Exoticism". Irish Hagiography: Saints and Scholars. Dublin: Four Courts Press. pp. 172–176. ISBN 978-1-85182-486-1.
- Flom, George Tobias. Scandinavian influence on Southern Lowland Scotch. A Contribution to the Study of the Linguistic Relations of English and Scandinavian (Columbia University Press, New York. 1900)
- Herbert, Maire (2000). "Rí Érenn, Rí Alban, kingship and identity in the ninth and tenth centuries". ใน Simon Taylor (บ.ก.). Kings, Clerics and Chronicles in Scotland, 500–1297. Dublin: Four Courts Press. pp. 63–72. ISBN 1-85182-516-9.
- MacLeod, Wilson (2004) Divided Gaels: Gaelic Cultural Identities in Scotland and Ireland: c.1200–1650. Oxford University Press.
- Pope, Robert (ed.), Religion and National Identity: Wales and Scotland, c.1700–2000 (University of Wales Press, 2001)
- Sharp, L. W. The Expansion of the English Language in Scotland, (Cambridge University PhD thesis, 1927), pp. 102–325.
แหล่งข้อมูลอื่น
- แผนที่ เก็บถาวร 2005-11-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน และ สิ่งพิมพ์ ฯลฯ ดิจิทัล เก็บถาวร 2006-02-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน ที่หอสมุดแห่งชาติสกอตแลนด์ (National Library of Scotland)
- The Gazetteer for Scotland เก็บถาวร 2007-01-22 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน - แนะนำอย่างละเอียดถึงสถานที่และบุคคลที่เกี่ยวกับสกอตแลนด์ โดยราชสมาคมภูมิศาสตร์สกอต (Royal Scottish Geographical Society) และมหาวิทยาลัยเอดินบะระ
- สถิติเศรษฐกิจของสกอตแลนด์ ค.ศ. 2005 เก็บถาวร 2006-11-07 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (PDF) - จาก Scottish Executive
- Scottish Executive เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของรัฐบาลสกอตแลนด์ (Scottish Executive)
- Scottish Parliament เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของรัฐสภาสกอตแลนด์ (Scottish Parliament)
- VisitScotland เว็บไซต์อย่างเป็นทางการของคณะกรรมการการท่องเที่ยวสกอตแลนด์
- ข่าว การท่องเที่ยว และประวัติศาสตร์สกอตแลนด์ - จากบีบีซี สกอตแลนด์
- สถาบันส่งเสริมการศึกษาต่อสกอตแลนด์