การประท้วงในประเทศเบลารุส พ.ศ. 2563–2564

การประท้วงในประเทศเบลารุส พ.ศ. 2563–2564 (อังกฤษ: 2020–2021 Belarusian protests) เป็นระลอกการประท้วงที่ดำเนินไปอยู่เพื่อต่อต้านประธานาธิบดีอาเลียกซันดร์ ลูกาแชนกา.^[66][67] และเป็นส่วนหนึ่งของการเคลื่อนไหวเพื่อประชาธิปไตยของเบลารุส การประท้วงได้ดำเนินต่อภายหลังลูกาแชนกาดำรงตำแหน่งต่อเป็นวาระที่หกในการเลือกตั้งประธานาธิบดี ปี พ.ศ. 2563.^[68][67] เพื่อตอบสนองต่อการประท้วง จึงมีการจัดขบวนผู้สนับสนุนรัฐบาลกลับ^[46]

การประท้วงในประเทศเบลารุส พ.ศ. 2563–2564
ส่วนหนึ่งของ ขบวนการเรียกร้องประชาธิปไตยเบลารุส
การประท้วงที่มินสค์ในวันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2563
วันที่	24 พฤษภาคม 2563[1] – 25 มีนาคม 2564[2] (10 เดือน 1 วัน)
สถานที่	ประเทศเบลารุส
สาเหตุ	ลัทธิอำนาจนิยมและการปราบปรามทางการเมือง การจับกุมผู้สมัครฝ่ายค้าน วิกตาร์ บาบารึกาและเซอร์เกย์ ซีคานอฟสกี ต่อต้านการโกงเลือกตั้งในการเลือกตั้งของประเทศ[3] อาเลียกซันดร์ ลูกาแชนกาหาวิธีในการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสมัยที่ 6 ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีเบลารุส พ.ศ. 2563 นโยบายทางเศรษฐกิจและสังคมของรัฐบาล[4] การจัดการการระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศเบลารุสอย่างไม่มีประสิทธิภาพ[5]
เป้าหมาย	ให้อาเลียกซันดร์ ลูกาแชนกาลาออก ให้คณะรัฐบาลลาออก การเปิดเสรีทางเศรษฐกิจ จัดการเลือกตั้งประธานาธิบดีใหม่ให้เสรีและยุติธรรม ปล่อยนักโทษทางการเมือง หยุดความรุนแรงของตำรวจ จัดการเลือกตั้งประธานาธิบดีใหม่[6]
วิธีการ	การเดินขบวน การเดินขบวนประท้วง ความเคลื่อนไหวทางอินเทอร์เน็ต การขวางถนน การดื้อแพ่ง การนัดหยุดงานทั่วไป การจลาจล
ผล	การประท้วงยุติลง[7] ไม่มีการเปลี่ยนแปลงนโยบาย/ความเป็นผู้นำจากการตอบสนองต่อการประท้วง[8] ผู้นำฝ่ายค้านหลักหลบหนีออกนอกประเทศหรือถูกจำคุก[9] เกิดขบวนการพลพรรคเบลารุส
คู่ขัดแย้ง
สภาประสานงาน (ตั้งแต่วันที่ 14 สิงหาคม)[10] คณะกรรมการนัดหยุดงานแห่งชาติ (ตั้งแต่วันที่ 18 สิงหาคม)[11] ฝ่ายค้านเบลารุส[12][13][14] สมาคมนักศึกษาเบลารุส[15] ประชาธิปัตย์คริสเตียน[16][17] Congress of Democratic Trade Unions[17] พรรคอนุรักษ์นิยมคริสเตียน[18] พรรคกรีน พรรคฝ่ายซ้าย[19] ขบวนการเพื่อเสรีภาพ[16] พรรคเสรีภาพและการก้าวหน้า[17] พรรคแนวร่วมประชาชน[17] สมัชชาสังคมประชาธิปไตย พรรคสังคมประชาธิปไตย (สมัชชา)[17] พรรคสังคมประชาธิปไตย (สมัชชาประชาชน)[20] พรรค United Civic[16][17] ยังฟรอนต์[20] อนาธิปไตย:[21] Revolutionary Action[22] Anarchist Black Cross[23] ปราเม็น[24] สนับสนุนโดย: ราดาแห่งสาธารณรัฐประชาชนเบลารุส (ลี้ภัย)[25][26] Right Alliance Tell the Truth 30 ประเทศให้การสนับสนุน รัฐบาล: AMAP/OMON[27] KGB Belarusian Alpha Group[28] กระทรวงกิจการภายใน กองกำลังภายใน อัลมัซ มิลิตซียา GUBOPiK กองพลจู่โจมทางอากาศที่ 38[29] กองพลสเปรตซ์นาซที่ 5[30][31][32][33][34][35] หน่วยรักษาความปลอดภัยประธานาธิบดี (บางส่วน) พรรคการเมือง: พรรคเกษตรกรรม พรรคคอมมิวนิสต์[36] LDPB Patriotic Party BSSP พรรคริพับลิกัน RPTS SDPPA สมาคมสาธารณะ: เบลายารุซ สหพันธ์สหภาพการค้าเบลารุส สหภาพยุวชนสาธารณรัฐ ผู้ประท้วงที่สนับสนุนลูกาแชนกา สนับสนุนโดย: 20 ประเทศให้การสนับสนุน
ผู้นำ
สเวียตลานา ซีคานอว์สกายา เซอร์เกย์ ตีคานอฟสกี วิกตาร์ บาบารึกา วาเลรี เซปกาโล[37] เวโรนีกา เซปกาโล มารีอา กาเลสนีกาวา[38][39] ปาเวล ลาตุชโก มีโกลา สตัตเกวิช สเวตลานา อาเล็กซีเอวิช ปาวัล ซีเอเวียรึเนียก ซมิตเซอร์ ดัชเกวิช[20] มักซิม ซนัก I. Salei ตาเดวุช กันดรูซีเอวิช [40][41] อาเลียกซันดร์ ลูกาแชนกา รามัน ฮาลอว์แชนกา ลิเดีย เยอร์โมชินา[42][43] ยูรี การาเยฟ[44][45] อีวัน กูบรากอฟ อันเดรย์ รัฟกอฟ วาเลรี วากูลชิก อเล็กซานเดอร์ วอลโฟวิช วิกตอร์ คเรนิน นีโกไล คาร์เป็นกอฟ วิกตอร์ ลูกาแชนกา วลาดีมีร์ มาเก
จำนวน
16 สิงหาคม: มินสค์:[a] 200,000–400,000[46][47][48][49] ฆโรดนา: ~40,000[50] มาฆีโลว์: 10,000+[51] 23 สิงหาคม: มินสค์:[b] ~250,000[52][แหล่งข้อมูลที่ตีพิมพ์เอง][53][แหล่งอ้างอิงอาจไม่น่าเชื่อถือ] ทั่วประเทศ: ~500,000[54][แหล่งข้อมูลที่ตีพิมพ์เอง] [ไม่แน่ใจ – พูดคุย] 16 สิงหาคม: มินสค์: ~5,000–65,000[46] รวม: ตำรวจและทหาร ~100,000 นาย[55]
ความสูญเสีย
บาดเจ็บ 1,373 คน รวมเด็ก[56] เสียชีวิต 4–11 คน[57] ถูกจับกุมมากกว่า 30,000 คน[58][59][60] หายตัวอย่างน้อย 6 คน[61][62] บาดเจ็บ 121 คน[63][64]
นักข่าวบาดเจ็บอย่างน้อยไม่กี่คน[65]

บล็อกเกอร์และนักธุรกิจชาวเบลารุส เซอร์เกย์ ซีคานอฟสกี ผู้เริ่มเรียกลูกาแชนกาว่าเป็น "แมลงสาบ" ในกลอนสำหรับเด็ก "แมลงสาบผู้ยิ่งใหญ่" (The Mighty Cockroach) และใช้รูปรองเทาแตะบี้แมลงสาบตัวนั้นเป็นสัญลักษณ์ ได้ถูกรัฐบาลจับกุมตัวในปลายเดือนพฤษภาคม 2020 ในฐานความผิดเป็นสายลับต่างชาติ^[69] ในเดือนมิถุนายน 2020 ลูกาแชนกาล้มเหลวในการจัดการกับการระบาดของโคโรนาไวรัสและปฏิเสธอันตรายของโรคไวรัสโควิด-19ได้นำไปสู่ความโกรธเคืองของประชาชนและการประท้วง^[70] นอกจากนี้ผู้นำฝ่ายค้านจำนวนมากที่ลงสมัครในการเลือกตั้งรอบถัดไปถูกจับกุมด้วยข้อหาต่าง ๆ^[69]

ในวันที่ 19 มิถุนายน ลูกาแชนกาประกาศว่าเขาได้ "ยับยั้งความพยายามจะรัฐประหาร" โดยการจับกุมผู้นำฝ่ายค้าน วิกตาร์ บาบารีกา^[71] ซึ่งถูกตั้งข้อหาฉ้อโกงและสินบน บาบารีกาปฏิเสธว่าข้อหาเหล่านี้เป็นเท็จแต่การจับกุมนั้นเป็นไปเพื่อเหตุผลทางการเมือง ลูกาแชนกากลัวว่าบาบารีกามีสิทธิ์ที่จะเอาชนะลูกาแชนกาในการเลือกตั้งครั้งถัดไปได้^[72]

ผู้ประท้วงเผชิญกับการก่อกวนจากเจ้าหน้าที่อย่างรุนแรง โดยข้อมูลจากสำนักงานข้าหลวงใหญ่สิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติในวันที่ 1 กันยายน มีรายงานการทรมานและการปฏิบัติที่โหดร้ายต่อผู้ต้องขังมากกว่า 450 คดี เช่นเดียวกันกับการล่วงละเมิดทางเพศและการขมขืน^[73] ในช่วงปลาย พ.ศ. 2563 ศูนย์สิทธิมนุษยชนเวียสนามีคำให้การจากเหยื่อที่ถูกทรมาน 1,000 คดี^[74]