ชามะลิ
ชามะลิ (จีน: 茉莉花茶; พินอิน: mòlìhuāchá[1]) เป็นชาประเภทหนึ่งที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศจีน[2]
| ชามะลิ | |||||||||||||||
 ใบชามะลิที่ทำเป็นรูปร่างต่าง ๆ 3 แบบ | |||||||||||||||
| ภาษาจีน | 茉莉花茶 | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
ชามะลิถูกจัดอยู่ในประเภท ชาดอกไม้ (花茶, huāchá[1]) ซึ่งเป็นกลุ่มของชาที่แยกต่างหากจากกลุ่มชาหกชนิดทั่วไปของจีน และในบางกรณีก็รวมชาดอกไม้เป็นชนิดที่เจ็ดของชาจีน
การผลิตทำโดยดูดซับกลิ่นหอมของดอก มะลิลา ซึ่งเป็นดอกไม้ในวงศ์มะลิ เข้าไปในใบชา ทำให้มีกลิ่นดอกไม้แรงแต่ไม่รบกวนรสชาติของชา โดยทั่วไปจะใช้ชาเขียว แต่ก็ยังอาจใช้ชาขาว ชาอูหลง หรือ ชาผูเอ่อร์ ด้วย
ที่ประเทศจีน เมืองฝูโจวในมณฑลฝูเจี้ยน เป็นที่รู้จักในฐานะพื้นที่การผลิตที่สำคัญของชาชนิดนี พื้นที่การผลิต กระบวนการผลิต และวัฒนธรรมชาได้รับการขึ้นทะเบียนเป็น มรดกทางการเกษตรโลก โดยองค์การอาหารและการเกษตรแห่งสหประชาชาติ ในชื่อ "ชามะลิและระบบวัฒนธรรมแห่งเมืองฝูโจว" ที่ภาพเหนือของจีนถือเป็นเรื่องปกติที่จะถวายชามะลิเพื่อเป็นการต้อนรับผู้มาเยือน[2]
ชามะลิเซียนเถาที่เพิ่งชง
ใบชามะลิเซียนเถา พันด้วยด้ายเพื่อทำเป็นรูปร่างแบบนี้
ใบชามะลิ (สีขาวคือกลีบดอกมะลิ)
ซัมปินจะ
ที่จังหวัดโอกินาวะของญี่ปุ่น ได้นำชามะลิมาทำเป็นแบบโอกินาวะ เรียกว่า ซัมปินจะ (ญี่ปุ่น: さんぴん茶; โรมาจิ: sanpincha)[3] ที่มาของชื่อมาจากภาษาจีนว่า เซียงเพี่ยนฉา (香片茶) ซึ่งเป็นอีกคำที่หมายถึงชามะลิ