ดอว์น (ยานอวกาศ)
ยานสำรวจอวกาศ ดอว์น (อังกฤษ: Dawn) เป็นยานสำรวจอวกาศขององค์การนาซาแบบใช้หุ่นยนต์ควบคุม ถูกส่งไปในภารกิจสำรวจดาวเคราะห์น้อยดวงที่ใหญ่ที่สุด 2 ดวงในแถบดาวเคราะห์น้อย คือ ดาวเคราะห์น้อยเวสตา และดาวเคราะห์แคระ เซเรส ดอว์นขึ้นสู่อวกาศเมื่อวันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2550 ถึงดาวเคราะห์น้อยเวสต้าเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2554 ซึ่งมีกำหนดจะสำรวจต่อไปจนถึงปี พ.ศ. 2555 และมีกำหนดจะไปถึงดาวเคราะห์น้อยเซเรสในปี พ.ศ. 2558 นับเป็นยานอวกาศดวงแรกที่จะไปเยือนวัตถุในระบบสุริยะทั้งสองนี้ ดอว์นเป็นนวัตกรรมใหม่ที่ออกแบบมาเพื่อให้ยานอวกาศสามารถเข้าไปอยู่ในวงโคจรรอบวัตถุทางดาราศาสตร์ ศึกษาวัตถุนั้น แล้วผละออกมาเพื่อมุ่งหน้าไปสำรวจเป้าหมายอื่น ขณะที่ยานสำรวจอวกาศอื่น ๆ ในโครงการก่อนหน้านี้ เช่นโครงการวอยเอจเจอร์ ได้ทำการสำรวจวัตถุดาราศาสตร์ต่าง ๆ โดยการเคลื่อนที่ผ่านเท่านั้น[5]
| ดอว์น | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 ภาพวาดจำลองของศิลปิน แสดงยานอวกาศดอว์น | |||||||||
| ประเภทภารกิจ | ยานอวกาศหลายเป้าหมาย | ||||||||
| ผู้ดำเนินการ | นาซา / เจพีแอล | ||||||||
| COSPAR ID | 2007-043A | ||||||||
| SATCAT no. | 32249 | ||||||||
| เว็บไซต์ | http://dawn.jpl.nasa.gov/ | ||||||||
| ระยะภารกิจ | 11 ปี 1 เดือน 4 วัน[1][2] | ||||||||
| ข้อมูลยานอวกาศ | |||||||||
| ผู้ผลิต | |||||||||
| มวลขณะส่งยาน | 1,217.7 กิโลกรัม (2,684.6 ปอนด์)[4] | ||||||||
| มวลแห้ง | 747.1 กิโลกรัม (1,647.1 ปอนด์)[4] | ||||||||
| ขนาด | 1.64 × 19.7 × 1.77 เมตร (5.4 × 65 × 5.8 ฟุต)[4] | ||||||||
| กำลังไฟฟ้า | 10 kW at 1 AU[4] 1.3 kW at 3 AU[5] | ||||||||
| เริ่มต้นภารกิจ | |||||||||
| วันที่ส่งขึ้น | 27 กันยายน ค.ศ. 2007, 11:34 UTC[6] | ||||||||
| จรวดนำส่ง | Delta II 7925H | ||||||||
| ฐานส่ง | แหลมคะแนเวอรัล SLC-17B | ||||||||
| ผู้ดำเนินงาน | United Launch Alliance | ||||||||
| สิ้นสุดภารกิจ | |||||||||
| การกำจัด | วงโคจรเสถียรที่ไม่สามารถควบคุมได้ | ||||||||
| ติดต่อครั้งสุดท้าย | 30 ตุลาคม 2018[7] | ||||||||
| ลักษณะวงโคจร | |||||||||
| ระบบอ้างอิง | ซีรีส | ||||||||
| ระบบวงโคจร | Highly elliptical | ||||||||
| กึ่งแกนเอก | 2,475.1356 กิโลเมตร (1,537.9780 ไมล์)[8] | ||||||||
| ความเยื้อง | 0.7952 [8] | ||||||||
| ระยะใกล้สุด | 37.004 กิโลเมตร (22.993 ไมล์) | ||||||||
| ระยะไกลสุด | 3,973.866 กิโลเมตร (2,469.246 ไมล์) | ||||||||
| ความเอียง | 76.1042 องศา[8] | ||||||||
| คาบการโคจร | 1,628.68 นาที[8] | ||||||||
| ลองจิจูดของจุดโหนดขึ้น | -79.4891 องศา[8] | ||||||||
| มุมของจุดใกล้ที่สุด | 164.1014 องศา[8] | ||||||||
| วันที่ใช้อ้างอิง | 30 ตุลาคม 2018, 00:00:00 UTC[8] | ||||||||
| บินผ่านดาวอังคาร | |||||||||
| เข้าใกล้สุด | 18 กุมภาพันธ์ 2009, 00:27:58 UTC[6] | ||||||||
| ระยะทาง | 542 กิโลเมตร (337 ไมล์)[6] | ||||||||
| ยานอวกาศโคจรรอบ 4 เวสต้า | |||||||||
| แทรกวงโคจร | 16 กรกฎาคม 2011, 04:47 UTC[9] | ||||||||
| ออกวงโคจร | 5 กันยายน 2012, 06:26 UTC[6] | ||||||||
| ยานอวกาศโคจรรอบ 1 ซีรีส | |||||||||
| แทรกวงโคจร | 6 มีนาคม 2015, 12:29 UTC[6] | ||||||||
| |||||||||
 Dawn mission patch Discovery program | |||||||||
สถานะ
วันที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2554 ดอว์นได้จับภาพเป้าหมายเป็นครั้งแรกที่ระยะห่าง 1.2 ล้านกิโลเมตรจากเวสต้า และเริ่มเข้าสู่ช่วงบินเข้าหาดาวเคราะห์น้อยดังกล่าว[10] วันที่ 12 มิถุนายน ความเร็วของดอว์นเทียบกับเวสต้าลดลงเพื่อเตรียมการเข้าสู่วงโคจรในอีก 34 วันให้หลัง[11]
ดอว์นมีกำหนดจะเข้าสู่วงโคจรเมื่อเวลา 05:00 UTC วันที่ 16 กรกฎาคม หลังช่วงผลักดันด้วยเครื่องยนต์ไอออน เนื่องจากสายอากาศของดอว์นชี้ออกจากโลกในระหว่างการผลักดัน ทำให้นักวิทยาศาสตร์ไม่อาจยืนยันได้ในทันทีทันใดว่าดอว์นสามารถเข้าสู่วงโคจรได้สำเร็จหรือไม่ ยานอวกาศดังกล่าวกำหนดทิศทางใหม่และมีกำหนดจะเข้าทำงานเมื่อเวลา 06:30 UTC ของวันที่ 17 กรกฎาคม[12] ภายหลัง องค์การนาซาได้ยืนยันว่าองค์การได้รับข้อมูลทางไกลจากดอว์นซึ่งบ่งชี้ว่ายานอวกาศดังกล่าวเข้าสู่วงโคจรรอบเวสต้าได้สำเร็จ[13] ยังไม่มีการยืนยันเวลาที่แน่นอนของการเข้าสู่วงโคจร เพราะขึ้นอยู่กับการกระจายมวลของเวสต้า ซึ่งยังทำได้แค่ประมาณการเท่านั้น[14]
ภารกิจ
เป้าหมายของภารกิจ เพื่อบรรยายลักษณะและกระบวนการของมหายุคแรกสุดของระบบสุริยะ โดยการสำรวจรายละเอียดดาวเคราะห์ก่อนเกิดสองดวงที่มีขนาดใหญ่ที่สุดที่ยังคงไม่ได้รับความเสียหายนับแต่ระบบสุริยะก่อตัวขึ้น เซเรสและเวสต้ามีลักษณะเฉพาะที่ขัดกันเป็นอย่างมากซึ่งคาดกันว่าเป็นผลมาจากการที่พวกมันก่อตัวขึ้นในสองบริเวณที่แตกต่างกันในระบบสุริยะยุคแรกเริ่ม มีตัวอย่างจากเซเรสจำนวนมากที่นักวิทยาศาสตร์สามารถเข้าถึงได้ ในรูปของอุกกาบาต HED มากกว่า 200 ลูก ซึ่งให้ความกระจ่างแก่ประวัติศาสตร์และโครงสร้างธรณีวิทยาของเวสต้า เชื่อกันว่าเวสต้าประกอบด้วยแก่นโลหะเหล็ก-นิกเกิล ชั้นแมนเทิลที่มีโอลิวีนเหมือนหินที่อยู่ด้านบน และผิวเปลือก[15][16][17]