ทากาอากิ คาจิตะ
ทากาอากิ คาจิตะ (ญี่ปุ่น: 梶田隆章; โรมาจิ: Kajita Takaaki) เกิดเมื่อวันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2502[1] ณ เมืองฮิงาชิมัตสึยามะ จังหวัดไซตามะ เป็นนักฟิสิกส์ชาวญี่ปุ่น มีชื่อเสียงจากผลงานการทดลองเกี่ยวกับอนุภาคนิวตริโน KamiokaNDE และ Super Kamiokande ในศูนย์สังเกตการณ์คามิโอกะแห่งสถาบันวิจัยรังสีคอสมิก มหาวิทยาลัยโตเกียว คาจิตะเป็นผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ประจำปี พ.ศ. 2558 ร่วมกับอาร์เธอร์ แมคโดนัลด์ นักฟิสิกส์ชาวแคนาดา ในฐานะ "การค้นพบปรากฏการณ์การแกว่งของนิวตริโน ซึ่งชี้ให้เห็นว่านิวตริโนนั้นมีมวล"[2]
ทากาอากิ คาจิตะ (梶田隆章) | |
|---|---|
 | |
| เกิด | 9 มีนาคม พ.ศ. 2502 ฮิงาชิมัตสึยามะ จังหวัดไซตามะ ประเทศญี่ปุ่น |
| สัญชาติ |  ญี่ปุ่น |
| ศิษย์เก่า | มหาวิทยาลัยไซตามะ มหาวิทยาลัยโตเกียว |
| องค์การ | สถาบันวิจัยรังสีคอสมิก มหาวิทยาลัยโตเกียว |
| ทากาอากิ คาจิตะ | |
|---|---|
| คันจิ | 梶田隆章 |
| ฮิระงะนะ | かじた たかあき |
| โรมะจิ | Kajita Takaaki |
ประวัติ
คาจิตะเข้าศึกษาในระดับอุดมศึกษาที่มหาวิทยาลัยไซตามะ จังหวัดไซตามะ สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรีเมื่อ พ.ศ. 2523 จากนั้นได้เข้าเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยโตเกียว จนสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโทและเอกเมื่อ พ.ศ. 2529 คาจิตะเริ่มทำงานวิจัยที่สถาบันวิจัยรังสีคอสมิก (ICRR) แห่งมหาวิทยาลัยโตเกียวในอีกสองปีต่อมา โดยมีฐานะเป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2535 และเลื่อนเป็นศาสตราจารย์ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2542 ซึ่งในปีเดียวกันนั้นคาจิตะยังดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการหน่วยวิจัยคอสมิกนิวตริโน แห่งสถาบันวิจัยรังสีคอสมิก ปัจจุบันคาจิตะดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการสถาบันวิจัยรังสีคอสมิกและสถาบันฟิสิกส์และคณิตศาสตร์จักรวาลคาฟลีในกรุงโตเกียว[3]
ในปี พ.ศ. 2531 คาจิตะและคณะในการทดลอง KamiokaNDE ค้นพบว่านิวตริโนชนิดมิวออนนิวตริโน ซึ่งวิ่งเข้ามาในชั้นบรรยากาศโลกนั้น ได้หายไปในระหว่างทาง และได้เรียกว่าเป็น "ปรากฏการณ์ผิดธรรมดาของนิวตริโนในชั้นบรรยากาศ" (อังกฤษ: atmospheric neutrino anomaly) ที่ต่อมามีคำอธิบายและสรุปว่าเป็น "ปรากฏการณ์การแกว่งของนิวตริโน" (อังกฤษ: neutrino oscillation) โดยนิวตริโนชนิดหนึ่งสามารถเปลี่ยนตัวเองไปเป็นนิวตริโนชนิดอื่นได้ ทำให้ทราบว่านิวตริโนจำเป็นต้องมีมวล ซึ่งช่วยพัฒนาองค์ความรู้เรื่องแบบจำลองมาตรฐานในศาสตร์ฟิสิกส์อนุภาคได้อย่างมาก
เกียรติยศ
- (พ.ศ. 2532) รางวัลบรูโนรอสซี (มอบโดยหน่วยฟิสิกส์ดาราศาสตร์พลังงานสูงแห่งสมาคมดาราศาสตร์อเมริกา) ร่วมกับคณะจาก IMB และ Kamioka[4]
- (พ.ศ. 2542) รางวัลนิชินะ สำหรับการอุทิศตนอย่างยิ่งต่อวงการฟิสิกส์ญี่ปุ่น[5]
- (พ.ศ. 2545) รางวัลพานอฟสกีในด้านฟิสิกส์อนุภาคเชิงทดลอง ร่วมกับมาซาโตชิ โคชิบะและโยจิ ทตสึกะ[6]
- (พ.ศ. 2555) รางวัลสถาบันวิชาการแห่งญี่ปุ่น สำหรับผลงานการค้นพบปรากฏการณ์การแกว่งของนิวตริโนในชั้นบรรยากาศ[7]
- (พ.ศ. 2558) รางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ ร่วมกับอาร์เธอร์ แมคโดนัลด์[2]