ผ้าโพกหัว
ผ้าโพกหัว (อังกฤษ: turban; จากเปอร์เซีย: دولبند, ดูลแบนด์ ผ่านภาษาฝรั่งเศสสมัยกลาง turbant) เป็นหมวกที่มีหลายรูปแบบ ซึ่งสวมใส่ในฐานะผ้าโพกหัวตามประเพณีในหลายวัฒนธรรม[1] สังคมที่นิยมสวมผ้าโพกหัวพบได้ในอนุทวีปอินเดีย, เอเชียตะวันออกเฉียงใต้, คาบสมุทรอาหรับ, ตะวันออกกลาง, คาบสมุทรบอลข่าน, คอเคซัส, เอเชียกลาง, แอฟริกาเหนือ, แอฟริกาตะวันตก, แอฟริกาตะวันออก และในกลุ่มชนเตอร์กิกที่ประเทศรัสเซียกับชาวยิวอัชเคนาซิ
การสวมผ้าโพกหัวพบได้ทั่วไปในผู้ที่นับถือศาสนาซิกข์ ซึ่งรวมถึงผู้หญิงด้วย[2] และพราหมณ์ฮินดูก็สวมเช่นกัน ผ้าโพกหัวนี้ยังมีสถานะเป็นการปฏิบัติศาสนกิจ เช่นมุสลิมนิกายชีอะฮ์ที่ถือว่าการสวมผ้าโพกหัวเป็น ซุนนะฮ์ที่ได้รับการยืนยัน (ธรรมเนียมที่ได้รับการยืนยัน)[3]
ประวัติ
ต้นกำเนิดของผ้าโพกหัวยังไม่เป็นที่กระจ่าง อารยธรรมโบราณอย่างอินเดียโบราณ, เมโสโปเตเมีย, ซูเมเรีย และบาบิโลเนียเคยใช้ผ้าโพกหัว[4][5][6][7] มีการสวมใส่ผ้าโพกหัวแบบ phakeolis ในกองทหารของจักรวรรดิไบแซนไทน์ใน ค.ศ. 400–600[8] เช่นเดียวกันกับพลเมืองไบแซนไทน์ในภาพเฟรสโกของกรีกในคริสต์ศตวรรษที่ 10 ที่แคปพาโดเชียในประเทศตุรกีในปัจจุบัน[9] ศาสดามุฮัมมัด (ค.ศ. 570–632) เคยสวมผ้าโพกหัวสีขาว ซึ่งเป็นสีที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด รูปแบบที่ท่านสวมเป็นหมวกที่มีผ้าพันรอบตัว มีชื่อเรียกว่า อิมามะฮ์ และมักสวมใส่โดยกษัตริย์และนักวิชาการมุสลิมตลอดทั้งประวัติศาสตร์ หมอสอนศาสนานิกายชีอะฮ์ในปัจจุบันใช้ผ้าโพกหัวสีขาว เว้นแต่พวกเขาเป็นผู้สืบเชื้อสายจากท่านศาสดามุฮัมมัดหรือซัยยิด ซึ่งสามารถใช้ผ้าโพกหัวดำได้ มุสลิมหลายคนเลือกที่จะใช้สีเขียว เพราะเป็นสัญลักษณ์ของสวรรค์ ในแอฟริกาเหนือบางส่วน สีของผ้าโพกหัวสามารถระบุชนเผ่าของผู้สวมใส่ได้[10]