มิโคยัน-กูเรวิชค์ มิก-21

มิค-21
บทบาท	เครื่องบินขับไล่
ชาติกำเนิด	สหภาพโซเวียต
บริษัทผู้ผลิต	สำนักงานออกแบบมิโคยัน-กูเรวิชค์
ผู้ออกแบบ	อาร์เทม มิโคยัน
บินครั้งแรก	14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2498
เริ่มใช้	พ.ศ. 2502 (มิก-21เอฟ)
ปลดประจำการ	พ.ศ. 2533 (รัสเซีย)
สถานะ	อยู่ในประจำการ
ผู้ใช้งานหลัก	กองทัพอากาศโซเวียต; กองทัพอากาศอินเดีย; กองทัพอากาศโรมาเนีย; กองทัพอากาศประชาชนเวียดนาม
ช่วงการผลิต	พ.ศ. 2502 (มิก-21เอฟ) ถึงพ.ศ. 2528 (มิก-21บิส)
จำนวนที่ผลิต	11,496 ลำ (10,645 ลำผลิตในสหภาพโซเวียต อีก 194 ลำผลิตในเชโกสโลวะเกียและ 675 ลำผลิตในอินเดีย)
แบบอื่น	เฉิงตู เจ-7

มิโคยัน-กูเรวิชค์ มิก-21 (อังกฤษ: Mikoyan-Gurevich MiG-21 Fishbed, รัสเซีย: Микоян и Гуревич МиГ-21) (นาโต้ใช้ชื่อรหัสว่าฟิชเบด) เป็นเครื่องบินขับไล่พลังไอพ่นเร็วเหนือเสียงที่ออกแบบและสร้างขึ้นโดยมิโคยัน-กูเรวิชค์ของสหภาพโซเวียต มันมีชื่อเล่นว่า"บาลาไลก้า" (balalaika) ซึ่งเป็นเครื่องดนตรีของรัสเซีย หรือ ołówek (แปลว่าดินสอ) โดยนักบินโปแลนด์^[2] รุ่นแรกๆ ถูกจัดว่าเป็นเครื่องบินเครื่องยนต์ไอพ่นรุ่นที่สอง ในขณะที่รุ่นต่อมาถูกจัดว่าเป็นรุ่นที่สาม มีประมาณ 60 ประเทศ ในกว่า 4 ทวีปที่ใช้ Mig-21 และมันยังคงประจำการอยู่ในหลายประเทศมากว่าครึ่งศตวรรษตั้งแต่ที่มันบินครั้งแรก Mig-21 ได้ทำสถิติไว้มากมายในประวัติศาสตร์การบินยุคใหม่ รวมทั้งมันยังเป็นเครื่องบินไอพ่นที่ผลิตออกมามากที่สุดในประวัติศาสตร์การบิน เป็นเครื่องบินรบที่มีมากที่สุดตั้งแต่สงครามเวียดนาม และเป็นการผลิตที่ยาวนานที่สุดของเครื่องบินรบ ( 1959 - 1985 ) ^[1]

การพัฒนา

มิก-21 เป็นเครื่องบินขับไล่พลังไอพ่นของโซเวียตที่พัฒนาต่อๆ กันมา มันเริ่มจากมิก-15 มิก-17 และมิก-19 มีการออกแบบเพื่อความเร็ว 2 มัคมากมายเกิดขึ้นโดยใช้พื้นฐานจากการมีช่องรับลมที่ส่วนปลายจมูกของเครื่องบินและปีกที่ลู่ไปข้างหลัง อย่าง ซุคฮอย ซู-7 หรือที่มีหางทรงสามเหลี่ยม ซึ่งมิก-21 เป็นแบบที่ประสบความสำเร็จมากที่สุด

การพัฒนาที่กลายมาเป็นมิก-21 เริ่มขึ้นในต้นทศตวรรษที่ 2493 เมื่อสำนักงานออกแบบมิโคยันทำการทดสอบกับต้นแบบของยี-1 สำเร็จในปีพ.ศ. 2497 โครงการนี้เป็นการทำงานอีกครั้งที่รวดเร็วมากเมื่อมันเป็นการตัดสินว่าเครื่องยนต์จะเป็นแบบใด

ประเทศผู้ใช้งาน

ปัจจุบัน

อดีต

รายละเอียด มิโกยัน มิก-21

ผู้สร้าง:(โรงงานสร้างอากาศยานแห่งสหภาพโซเวียต) ปัจจุบันคือสำนักงานมิโคยัน-กูเรวิชค์
ประเภท:เจ๊ตขับไล่เอนกประสงค์ ที่นั่งเดียว
เครื่องยนต์:เทอร์โบเจ๊ต ตูมันสกาย อาร์-25 ให้แรงขับ 7,500 กิโลกรัม เมื่อสันดาบท้าย 1 เครื่อง
กางปีก:7.15 เมตร
ยาว:15.76 เมตร
สูง:4.5 เมตร
พื้นที่ปีก:23 ตารางเมตร
น้ำหนักวิ่งขึ้นปกติ:9,070 กิโลกรัม
อัตราเร็วขั้นสูง:2.1 มัค(2,175กม./ชม.) ที่ระยะสูง 11,000 เมตร และ 1.06 มัค ที่ระดับน้ำทะเล
รัศมีทำการรบ: 560 กิโลเมตร เมื่อปฏิบัติการภารกิจสกัดกั้น
อาวุธ:ปืนใหญ่อากาศลำกล้องคู่ แบบ จีเอสเอช-23 ขนาด 23 มม. 1 กระบอก พร้อมกระสุน 200 นัด
- ภารกิจสกัดกั้น
- อาวุธปล่อยอากาศสู่อากาศ เค-13 อะทอลล์(Atoll) นำวิถีด้วยรังสีอินฟาเร็ด 2 นัด ที่ใต้ปีกด้านใน
- อาวุธปล่อยอากาศสู่อากาศ แอ็ดวานซ์ อะทอลล์(Advanced Atoll) นำวิถีด้วยเรดาร์ 2 นัด ที่ใต้ปีกด้านนอก
- ภารกิจโจมตี
- อาวุธปล่อยอากาศสู่พื้นดินแบบ เอส-24 จำนวน 4 นัด
- กระเประจรวด ยูวี-16-57 บรรจุจรวดขนาด 57 มม. 16 นัด กระเประจรวด ยูวี-16-57 จำนวน 4 กระเประ
- ลูกระเบิดขนาด 500 กิโลกรัม และ 250 กิโลกรัม อย่างละ 2 ลูก

^[3]

อ้างอิง

[2]

[1]

[3]

Search