สฟาลบาร์

สฟาลบาร์^[2] หรือ สฟาลบาร์ด^[3] (นอร์เวย์: Svalbard, ภาษานอร์เวย์ถิ่นเมืองภาคตะวันออก: [ˈsvɑ̂ːɫbɑr] ( ฟังเสียง)) เป็นหมู่เกาะในมหาสมุทรอาร์กติก ตั้งอยู่ทางเหนือของยุโรปภาคพื้นทวีป ระหว่างนอร์เวย์กับขั้วโลกเหนือ ตั้งแต่ละติจูด 74 ถึง 81 องศาเหนือ สฟาลบาร์เป็นส่วนหนึ่งของประเทศนอร์เวย์ โดยเป็นส่วนที่อยู่เหนือที่สุดของประเทศ มีประชากรอาศัยอยู่บนสามเกาะคือ สปิตส์บาร์เกิน บีเยอเนอยา และฮูเปิน

สฟาลบาร์
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
สถานะ	Internal territory
เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด	ลองเยียร์เบียน
ภาษาราชการ	ภาษานอร์เวย์
กลุ่มชาติพันธุ์	ชาวนอร์เวย์ ร้อยละ 72 ชาวรัสเซีย / ชาวยูเครน ร้อยละ 16 อื่น ๆ ร้อยละ 12
การปกครอง	พื้นที่ที่ยังไม่ได้ผนวกเข้ากับนอร์เวย์
• ผู้ว่าราชการ	Odd Olsen Ingerø (ค.ศ. 2009–)
พื้นที่
• รวม	61,022 ตารางกิโลเมตร (23,561 ตารางไมล์)
ประชากร
• ค.ศ. 2012 ประมาณ	2,642 คน
สกุลเงิน	โครนนอร์เวย์ (NOK)
เขตเวลา	UTC+1 (CET)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	UTC+2 (CEST)
รหัสโทรศัพท์	+47
โดเมนบนสุด	.no (.sj จดทะเบียนแล้วแต่ยังไม่ได้นำมาใช้)[1]

แรกเริ่ม สฟาลบาร์ได้ถูกใช้เป็นฐานล่าวาฬในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 17 และ 18 หลังจากนั้นหมู่เกาะดังกล่าวได้ถูกปล่อยร้าง การทำเหมืองถ่านหินเริ่มต้นขึ้นเมื่อต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 และชุมชนถาวรหลายแห่งได้รับการจัดตั้งขึ้น สนธิสัญญาสฟาลบาร์ ใน ค.ศ. 1920 เป็นการรับรองอธิปไตยของนอร์เวย์เหนือหมู่เกาะดังกล่าว และพระราชบัญญัติสฟาลบาร์ ใน ค.ศ. 1925 กำหนดให้สฟาลบาร์เป็นส่วนหนึ่งของนอร์เวย์ นอกจากนี้ สฟาลบาร์ยังได้รับจัดตั้งเป็นเขตเศรษฐกิจเสรีและเขตปลอดทหาร การวิจัยและการท่องเที่ยวได้กลายมาเป็นอุตสาหกรรมรองที่สำคัญ