สาธารณรัฐไครเมีย
สาธารณรัฐไครเมีย (อังกฤษ: Republic of Crimea; รัสเซีย: Респýблика Крым; ยูเครน: Республіка Крим; ตาตาร์ไครเมีย: Qırım Cumhuriyeti) เป็นสาธารณรัฐที่ประกาศตนเป็นส่วนหนึ่งของประเทศรัสเซีย ถือครองดินแดนส่วนใหญ่ของคาบสมุทรไครเมียในทะเลดำ ทางใต้ของประเทศยูเครน อธิปไตยเหนือดินแดนดังกล่าวยังพิพาทกันระหว่างประเทศยูเครนกับรัสเซีย
สาธารณรัฐไครเมีย | |
---|---|
Республика Крым | |
การถอดเสียงอื่น | |
• ยูเครน | Республіка Крим, Respublika Krym |
• ตาตาร์ไครเมีย | Къырым Джумхуриети, Qırım Cumhuriyeti |
เพลง: Нивы и горы твои волшебны, Родина (รัสเซีย) | |
ที่ตั้งของ สาธารณรัฐไครเมีย (แดง) ในรัสเซีย (เหลืองอ่อน) | |
ที่ตั้งของ สาธารณรัฐไครเมีย (เหลืองอ่อน) ในคาบสมุทรไครเมีย (ไม่มี) | |
พิกัด: 45°24′N 35°18′E / 45.400°N 35.300°E | |
ประเทศ | รัสเซีย |
เขตสหพันธ์ | ตอนใต้[1][2] |
เขตเศรษฐกิจ | คอเคซัสเหนือ[3] |
สถาปนา | 18 มีนาคม ค.ศ. 2014[4] |
เมืองหลัก | ซิมเฟโรปอล |
การปกครอง | |
• องค์กร | สภาแห่งรัฐ |
• หัวหน้า | เซียร์เกย์ อัคซิโอนอฟ [5] |
พื้นที่[6] | |
• ทั้งหมด | 26,100 ตร.กม. (10,100 ตร.ไมล์) |
ประชากร | |
• ประมาณ (2018)[7] | 1,913,731 คน |
เขตเวลา | UTC+3 (เวลามอสโก [8]) |
ทะเบียนรถ | 82[9][10] |
รหัส OKTMO | 35000000 |
ภาษาราชการ | รัสเซีย;[12] ยูเครน;[11] ตาตาร์ไครเมีย[11] |
เว็บไซต์ | rk |
สาธารณรัฐไครเมียก่อตั้งขึ้นจากผลแห่งการลงประชามติไครเมีย พ.ศ. 2557 เมื่อวันที่ 17 มีนาคม 2557 โดยรัสเซียรับรองเอกราชของสาธารณรัฐไครเมียในวันเดียวกับที่ก่อตั้ง[13] ในวันรุ่งขึ้น ประเทศดังกล่าวขอเข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของประเทศรัสเซีย[14] และมีการลงนามร่างกฎหมายเพื่อเปิดทางให้ดำเนินการได้[15] ซึ่งการรวมไครเมียเข้ากับรัสเซียดังกล่าวไม่ได้รับการรับรองจากนานาชาติโดยทั่วไป การขอเข้าเป็นส่วนหนึ่งของรัสเซียได้รับสิทธิแยกกัน โดยสิทธิหนึ่งแก่อดีตสาธารณรัฐปกครองตนเองไครเมีย และอีกสิทธิหนึ่งแก่เซวัสโตปอล[16]
วันที่ 18 มีนาคม 2557 รัสเซียและไครเมียได้ลงนามสนธิสัญญาการเข้าร่วมของสาธารณรัฐไครเมียและเซวัสโตปอลในสหพันธรัฐรัสเซียหลังการปราศรัยต่อรัฐสภาของประธานาธิบดีปูติน ในช่วงเปลี่ยนผ่านซึ่งจะมีถึงวันที่ 1 มกราคม 2558 ทั้งสองฝ่ายจะระงับประเด็นการรวมเข้าเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของไครเมียและเซวัสโตปอล "ในระบบเศรษฐกิจ การเงิน สินเชื่อ และกฎหมายของสหพันธรัฐรัสเซีย"[17]
จนถึงวันที่ 18 มีนาคม 2557 มีเพียงสี่ประเทศเท่านั้นที่รับรองเอกราชของสาธารณรัฐไครเมีย โดยมีหนึ่งประเทศที่เป็นรัฐสมาชิกสหประชาชาติ คือ รัสเซีย อับฮาเซีย นากอร์โน-คาราบัค และเซาท์ออสซีเชีย
ก่อนหน้านี้ ในวันที่ 11 มีนาคม 2557 ทั้งสองเขตเคยอนุมัติมติร่วมแสดงเจตจำนงประกาศอิสรภาพ[18] ตลอดจนมติแสดงเจตนารวมกับรัสเซีย รัฐบาลทั้งสองเรียกร้องให้มีการลงประชามติเพื่อจุดประสงค์นี้ แม้ว่าเสียงส่วนใหญ่ที่ไปออกเสียงลงคะแนนในการลงประชามตินี้ออกเสียงสนับสนุนเอกราชจากยูเครน แต่นานาชาติไม่รับรองความชอบธรรมและความเป็นธรรมของการออกเสียงดังกล่าว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เพราะการลงประชามตินี้เกิดขึ้นในสถานการณ์ที่รัสเซียกำลังยึดครองคาบสมุทรไครเมียอยู่
ประวัติศาสตร์
เอกราชและกลับสู่รัสเซีย
วันที่ 17 มีนาคม 2557 เกิดการลงประชามติ ผลปรากฏว่า ไครเมียประกาศเอกราชจากยูเครน และเข้าสู่การเป็นสาธารณรัฐของรัสเซีย รัฐสภาไครเมียประกาศอิสรภาพจากยูเครนอย่างเป็นทางการ และขอเข้าเป็นส่วนหนึ่งของสหพันธรัฐรัสเซียอย่างเต็มตัว รัสเซียรับรองเอกราชของไครเมียในวันเดียวกัน
การปกครอง
ไครเมียมีการปกครองโดยมีรัฐสภาไครเมียเป็นนิติบัญญัติ และมีนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหาร ส่วนประมุขขึ้นตรงกับประธานาธิบดีรัสเซีย