สายตาสั้น

สายตาสั้น (อังกฤษ: myopia, near-sightedness, short-sightedness) เป็นภาวะของตาซึ่งแสงที่เข้ามาไม่ตกบนจอตาโดยตรง แต่ตกหน้ากว่า^[1][2] ทำให้ภาพที่บุคคลเห็นเมื่อมองวัตถุไกลอยู่นอกจุดรวม แต่ในจุดรวมเมื่อมองวัตถุใกล้^[1] ภาวะแทรกซ้อนที่เกี่ยวข้องได้แก่ปวดหัวและตาล้า^[1] อาการสายตาสั้นมักมีส่วนเกี่ยวข้องกับคววามเสี่ยงต่อจอตาหลุดลอก, โรคต้อกระจก และโรคต้อหินมากขึ้น^[2]

สายตาสั้น
ชื่ออื่น	short-sightedness, near-sightedness
ภาพแสดงการเปลี่ยนแปลงในดวงตาที่มีอาการสายตาสั้น
สาขาวิชา	จักษุวิทยา, ทัศนมาตรศาสตร์
อาการ	วัตถุที่อยู่ไกลจะมัว วัตถุที่อยู่ใกล้ดูปกติ, ปวดกัว, ตาล้า[1]
ภาวะแทรกซ้อน	จอตาหลุดลอก, โรคต้อกระจก, โรคต้อหิน[2]
สาเหตุ	ผสมระหว่างปัจจัยทางพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อม[2]
ปัจจัยเสี่ยง	ทำงานแบบใกล้, ใช้เวลาข้างในมากกว่า, ประวัติครอบครัว[2][3]
วิธีวินิจฉัย	การตรวจตา[1]
การป้องกัน	ไม่ทราบ
การรักษา	แว่นตา, เลนส์สัมผัส, ผ่าตัด[1]
ความชุก	1.5 พันล้านคน (22%)[2][4]

วิชาชีพการดูแลตาแก้ไขสายตาสั้นด้วยการใช้เลนส์บำบัดมากที่สุด เช่น แว่นตาหรือเลนส์สัมผัส นอกจากนี้ ยังอาจแก้ไขได้โดยศัลยกรรมหักเหแสง แม้มีกรณีผลข้างเคียงที่สัมพันธ์ เลนส์บำบัดมีกำลังสายตาเป็นลบ (คือ มีผลเว้าสุทธิ) ซึ่งชดเชยไดออพเตอร์ (diopter) บวกเกินของตาที่สั้น โดยทั่วไปไดออพเตอร์ลบใช้อธิบายความรุนแรงของสายตาสั้น และเป็นค่าของเลนส์เพื่อแก้ไขตา สายตาสั้นขั้นสูงหรือสายตาสั้นรุนแรงนิยามโดย -6 ไดออพเตอร์หรือเลวกว่านั้น^[5]

อาการสายตาสั้นเป็นอาการที่พบได้มากที่สุดและประมาณการว่าส่งผลกระทบถึง 1.5 พันล้านคน (22% ของประชากรทั่วโลก)^[2][4] โดยมีอัตราในแต่ละประเทศแตกต่างกัน^[2] อัตราในวัยผู้ใหญ่อยู่ที่ร้อยละ 15 ถึง 49^[3][6]

ตรงข้ามกับสายตาสั้น คือ สายตายาว