Tamilce

Tamilce, Dravid dil ailesinin Güney Dravid dilleri koluna mensuptur. Bu dil ailesinde de en yakın olduğu dil batıdaki komşusu Malayalamcadır. Malayalamca ve Tamilce birbirlerinden MS 9. yüzyılda farklılaşmaya başlamıştır.^[5] İki dil arasındaki farklar, tarih öncesinde batıda bir lehçeleşmeye işaret etse de,^[6] Malayalamca ve Tamilcenin dil olarak ayrılması 13. veya 14. yüzyılda meydana gelmiştir.^[7]

Tamilcenin kelime dağarcığında komşu dillerden ve Hindustanî, Sanskritçe ve Farsça gibi başka dillerden girmiş pek çok kelime bulunur.

Tamilcenin 2000 yılı aşkın bir yazılı tarihi vardır.^[8][9] Yazılı tarihin ilk evresi Sangam edebiyatı ile karakterize edilen ve MÖ 300 ile MS 300 yıllarını kapsayan dönemdir ve hâlâ yaşayan bir Dravid dilinin en eski yazılı örnekleri bu dönemde oluşturulmuştur.^[10][11][12]

Eski Tamilce daha sonra Orta Tamilceye evrilmiştir. Bu süreç 8. yüzyılda tamamlanmıştır ve dilde çeşitli sessel ve dilbilgisel değişimler meydana gelmiştir.^[13] Aytam (ஃ) adlı fonem fiilen dilden kaybolmuş, aynı zamanda dilde geniş zamanın ilk kullanımları başlanmıştır.^[14] 1578 yılında Portekizli misyonerlerin ilk Tamilce dua kitabını basmaları ile Tamilce, basılan ve yayımlanan ilk Hint dili olmuştur.^[15]

Orta Tamilce, Modern Tamilceye evrilmiştir. Bu dönemde Avrupa dillerinin de etkisiyle bu dillere özgü noktalama işaretlerinin kullanımı başlamıştır. Ayrıca dilin Sanskritçe elementlerden arındırılması konusunda da çeşitli hareketler baş göstermiştir.^[16]

Modern Tamil yazı sistemi, bir Brahmi alfabesi olan Tamil-Brahmi kökenli bir abugidadır. Bu yazı sistemi 12 sesli, 18 sessiz ve bir özel harf bulundurur.

Sayılar

Tamilcede numaralar ile 10, 100 ve 1000 sayıları için özel harfler bulunmaktadır. Ayrıca gün, ay, yıl ve çeşitli kalıplar için de özel kullanımlar bulunur.