Katakana

Katakana is in die vroeë Heian-Tydperk ontwikkel uit dele van man'yōgana karakters, die verkorte Chinese karakters wat deur Boeddhiste monnike gebruik is om die korrekte uitspraak van Chinese tekste aan te dui in die 9de eeu, as 'n soort fonetiese snelskrif.^[3] Aanvanklik was daar baie verskillende simbole wat 'n enkele lettergreep in gesproke Japannees voorgestel het, maar mettertyd is die stelsel vereenvoudig. Teen die 14de eeu was daar oor die algemeen 'n eenduidige ooreenkoms tussen gesproke en geskrewe lettergrepe.^[4]

'n Voorbeeld van die ontwikkeling van katana is, ka カ wat afkomstig is van die linkerkant van ka 加 "vermeerder". Die tabel na regs vertoon die oorsprong van elke katakana: die rooi merke van die oorspronklike Chinese karakters het uiteindelik die ooreenstemmende simbool geword.

Die onderstaande tabel gee die katakana saam met hulle Hepburn romanisering aan. Die eerste kaart vertoon die standaard katakana (karakters in rooi is uitgedien, en karakters in groen is moderne toevoegings tot die katakana wat hoofsaaklik gebruik word om klanke uit ander tale voor te stel). Om katana te leer lees word bemoeilik deur die ooreenkomste tussen die verskillende karakters. Shi シ en tsu ツ , so wel as so ソ en n ン , lyk byvoorbeeld in gedrukte vorm baie soortgelyk behalwe vir die helling en haal-vorm. (hierdie verskille in helling en vorm is meer prominent wanneer met 'n inkborsel geskryf word as gevolg van die rigtings van die hale.)

klinkers					yōon
ア a	イ i	ウ u	エ e	オ o	ya	yu	yo
カ ka	キ ki	ク ku	ケ ke	コ ko	キャ kya	キュ kyu	キョ kyo
サ sa	シ shi	ス su	セ se	ソ so	シャ sha	シュ shu	ショ sho
タ ta	チ chi	ツ tsu	テ te	ト to	チャ cha	チュ chu	チョ cho
ナ na	ニ ni	ヌ nu	ネ ne	ノ no	ニャ nya	ニュ nyu	ニョ nyo
ハ ha	ヒ hi	フ fu	ヘ he	ホ ho	ヒャ hya	ヒュ hyu	ヒョ hyo
マ ma	ミ mi	ム mu	メ me	モ mo	ミャ mya	ミュ myu	ミョ myo
ヤ ya		ユ yu		ヨ yo
ラ ra	リ ri	ル ru	レ re	ロ ro	リャ rya	リュ ryu	リョ ryo
ワ wa	ヰ wi		ヱ we	ヲ wo 1
				ン n
ガ ga	ギ gi	グ gu	ゲ ge	ゴ go	ギャ gya	ギュ gyu	ギョ gyo
ザ za	ジ ji	ズ zu	ゼ ze	ゾ zo	ジャ ja	ジュ ju	ジョ jo
ダ da	ヂ (ji)	ヅ (zu)	デ de	ド do	ヂャ (ja)	ヂュ (ju)	ヂョ (jo)
バ ba	ビ bi	ブ bu	ベ be	ボ bo	ビャ bya	ビュ byu	ビョ byo
パ pa	ピ pi	プ pu	ペ pe	ポ po	ピャ pya	ピュ pyu	ピョ pyo
ヴァ va	ヴィ vi	ヴ vu	ヴェ ve	ヴォ vo	ヴャ vya	ヴュ vyu	ヴョ vyo
			シェ she
			ジェ je
			チェ che
	スィ si
	ズィ zi
	ティ ti	トゥ tu				テュ tyu
	ディ di	ドゥ du				デュ dyu
ツァ tsa	ツィ tsi		ツェ tse	ツォ tso
ファ fa	フィ fi		フェ fe	フォ fo		フュ fyu
	2 yi		( 2) イェ ye
	ウィ wi	2 wu	ウェ we	ウォ wo
(クヮ) クァ kwa	クィ kwi		クェ kwe	クォ kwo
(グヮ) グァ gwa	グィ gwi		グェ gwe	グォ gwo

¹: ヲ ("wo") klink dieselfde as オ ("o"), maar dit word selde gebruik behalwe wanneer die ooreenstemmende hiragana in 'n slegs-katana omgewing voorgestel moet word.

²: Hierdie katakana is in die onderwysstelsel ingevoer in die vroeë Meiji-tydperk, maar het nooit wydverspreid geword nie.^[5][6]

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Katakana.