Ленінградская вобласць

Ленінградская вобласць — суб’ект Расійскай Федэрацыі, які размешчаны на паўночным захадзе еўрапейскай часткі Расіі. Органы ўлады знаходзяцца ў г. Санкт-Пецярбург. Створана 1 жніўня 1927 года. Мяжуе на поўначы — з рэспублікай Карэлія, на ўсходзе — з Валагодскай вобласцю, на паўднёвым усходзе — з Наўгародскай вобласцю, на поўдні — з Пскоўскай вобласцю, на паўднёвым захадзе — з Эстоніяй, на захадзе — з Санкт-Пецярбургам, на паўначным захадзе — з Фінляндыяй З захаду тэрыторыя вобласці абмываецца водамі Фінскага заліва. Тэрыторыя 85 300 км², што складае 0,5 % плошчы Расіі. Па гэтым паказчыку вобласць займае 39-е месца ў краіне. З захаду на ўсход вобласць працягнулася на 450 км, а найбольшая працягласць з поўначы на поўдзень складае 320 км.

Ленінградская вобласць
руск.: Ленинградская область
Герб[d] Сцяг
Краіна	Расія[4]
Уваходзіць у	Расія (1991—?)[1]
Адміністрацыйны цэнтр	Гатчына
Дата ўтварэння	1 жніўня 1927
Кіраўнік	Alexander Drozdenko[d][2]
Насельніцтва	▲1 892 711 чал. (1 студзеня 2021)
Плошча	83 908 км²
Часавы пояс	MSD і Еўропа/Масква[d][3]
Код ISO 3166-2	RU-LEN
Тэлефонны код	813
Код аўтам. нумароў	47
Афіцыйны сайт (руск.)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Колькасць насельніцтва — 1643,9 тыс. чал. (2006 год), з якіх у гарадах пражываюць 66,28 %. Нацыянальны склад: рускія — 89,58, украінцы — 2,51 %, беларусы — 1,58 %, татары 0,57 %, фіны 0,48 %.

Падзяляецца на 18 раёнаў. Найбуйнейшыя гарады: Гатчына, Выбарг, Сасновы Бор, Ціхвін, Кірышы, Кінгісеп, Усевалажск, Волхаў, Серталава.

• Возера Вуокса