Спрошчаная кітайская

У 1952 г. Кітайскі даследчы камітэт рэфармавання пісьменнасці выбраў асноўным прынцыпам спрашчэння цытату "развіваць, але не выдумляць" (кіт. 述而不作, піньінь shù ér bùzuò) са старажытнага канфуцыянскага трактата Лунь Юй. Іерогліфы спрашчаюцца па наступным прынцыпам:

• Захаванне звычаяў і прастаты;
• Стандартызацыя: трэбы пазбавіцца розных варыянтаў іерогліфаў, выдзеліць іх фанетычныя ўласцівасці;
• Стабільнасць формы;
• Практычнасць;
• Захаванне мастацкасці.

Існуе некалькі метадаў спрашчэння^[3].

1. Замена складаных частак знака на больш простыя:
   • 對 → 对; 觀 → 观; 風 → 风
2. Змена фанетычнага ключа:
   • 潔 → 洁; 鄰 → 邻; 極 → 极
3. Выдаленне ключоў:
   • 廣 → 广; 寧 → 宁; 滅 → 灭
4. Замена на курсіўнае каліграфічнае напісанне (скарапісны почырк цаошу):
   • 書 → 书; 長 → 长; 馬 → 马
5. Замена на старажытныя іерогліфы, якія складаюцца з меншай колькасці рыс:
   • 涙 → 泪; 網 → 网; 傑 → 杰
6. Замена камбінацый ключоў на амафанічныя:
   • 體 → 体; 塵 → 尘; 竃 → 灶
7. Замена ключоў і фанетычных знакаў:
   • 護 → 护; 驚 → 惊; 膚 → 肤
8. Выкарыстанне іншага іерогліфа з падобным вымаўленнем:
   • 餘 → 余; 穀 → 谷; 後 → 后
9. Аб'яднанне некалькіх знакаў у адзін:
   • 髮 і 發 → 发; 儘 і 盡 → 尽 .
10. Спрашчэнне ключа, які часта сустракаецца і іерогліфах:
    • 門 → 门; 閉 → 闭; 問 → 问