Су-27
Су-27 (завадскі шыфр Т-10С; па кадыфікацыі НАТА: Flanker-B — «Фланкер-Б») — савецкі і расійскі шматмэтавы ўсенадворны звышгукавы цяжкі знішчальнік чацвёртага пакалення[2], распрацаваны ў АКБ Сухога і прызначаны для заваёвы перавагі ў паветры. Таксама самалёт прымяняецца для ракетна-бомбавых удараў па наземных цэлях. З’яўляецца носьбітам тактычных ядзерных боепрыпасаў.
| Су-27 | |
|---|---|
 | |
| Тып | land-based multi-role combat aircraft[d] і fourth-generation fighter[d] |
| Распрацоўшчык | Sukhoi Design Bureau[d] |
| Вытворца | Sukhoi[d] і Komsomolsk-on-Amur Aircraft Production Association[d] |
| Галоўны канструктар | Mikhail Simonov[d] |
| Першы палёт | 20 мая 1977 |
| Пачатак эксплуатацыі | 1985 |
| Эксплуатанты | Алжыр |
| Адзінак выраблена | 809[1] |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Галоўнымі канструктарамі Су-27 у розны час былі Навум Сямёнавіч Чарнякоў, Міхаіл Пятровіч Сіманаў, Арцём Аляксандравіч Колчын і Аляксей Іванавіч Кнышоў.
Першы палёт прататыпа адбыўся ў 1977 годзе. У 1982 годзе самалёты пачалі паступаць у авіяцыйныя часці, з 1985 года пачалася іх эксплуатацыя, прыняты на ўзбраенне 23 жніўня 1990 года. Су-27 з’яўляецца адным з асноўных самалётаў ВПС Расіі, яго мадыфікацыі складаюцца на ўзбраенні ў краінах СНД, Індыі, Кітаі і іншых. На аснове Су-27 распрацавана вялікая колькасць мадыфікацый: вучэбна-баявы Су-27УБ, палубны знішчальнік Су-33 і яго вучэбна-баявая мадыфікацыя Су-33УБ, шматмэтавыя знішчальнікі: Су-30, Су-27М, Су-35, франтавы бамбардзіроўшчык Су-34 і іншыя. Самалёты серыі Су-27/30 на 2019 год займалі трэцяе месца па колькасці сярод самых распаўсюджаных баявых самалётаў свету, з’яўляючыся самымі распаўсюджанымі баявымі самалётамі расійскай вытворчасці[3].