Эталонная мадэль OSI

Эталонная мадэль OSI была распрацавана Міжнароднай арганізацыяй па стандартызацыі (International Organization for Standardization, ISO). Яна з’яўлялася першай спробай увядзення міжнароднага стандарта на стварэнне пратаколаў. У 1995 годзе мадэль была перагледжана.

Выбар структуры грунтаваўся на наступных прынцыпах:

1. Узровень павінен стварацца па меры неабходнасці наступнага ўзроўню абстракцыі;
2. Кожны ўзровень мусіць выконваць адну пэўную функцыю;
3. Функцыі для кожнага ўзроўню мусяць выбірацца з улікам стварэння стандартызаваных міжнародных пратаколаў;
4. Межы паміж узроўнямі мусяць выбірацца так, каб паток даных паміж інтэрфейсамі быў мінімальны;
5. Колькасць узроўняў павінна быць дастаткова вялікай, каб розныя функцыі не аб’ядноўваліся ў адным без неабходнасці, і дастаткова малой, каб архітэктура не стала занадта вялікай.

У выніку мадэль OSI складаецца з 7 узроўняў:

1. Фізічны
2. Канальны
3. Сеткавы
4. Транспартны
5. Сеансавы
6. Узровень прадстаўлення
7. Прыкладны

Апісанне ўзроўняў

Фізічны ўзровень

На фізічным узроўні адзінкай перадачы інфармацыі з’яўляецца біт.

Асноўныя пытанні, якімі займаецца гэты ўзровень:

• Якім чынам павінны кадавацца / перадавацца адзінка і нуль (напружанне, колькасць часу і г. д.);
• Ці можа перадача ісці дуплексна (у двух напрамках адначасова) ці толькі паўдуплексна (у адным з двух);
• Як усталёўваецца і разрываецца сувязь;
• Якім чынам перадаецца сігнал (напрыклад: колькасць правадоў у кабелі і функцыі кожнага з іх).

Узровень перадачы даных (канальны)

Узровень перадачы даных займаецца перадачай «кадраў» (памер кадра можа змяняцца: ад некалькіх соцень да некалькіх тысяч байт).

Мэта гэтага ўзроўню — забяспечыць беспамылковую перадачу даных (з пункту гледжання вышэйшых узроўняў). Гэта забяспечваецца з дапамогай кадраў пацвярджэння, якія перыядычна адсылае прымаючы камп’ютар.

Сярод праблем, якія павінен вырашаць гэты ўзровень, ёсць:

• Праблема «хуткага» перадатчыка і «маруднага» прыёмніка (калі перадаючы камп’ютар адсылае інфармацыю нашмат хутчэй, чым прымаючы можа яе апрацоўваць);
• У выпадку шырокавяшчальных сетак — праблема доступу да канала (гэтая праблема развязваецца з дапамогай увядзення дадатковага «падузроўня» доступу да носьбіта).

Сеткавы ўзровень

Сеткавы ўзровень аперыруе пакетамі. Асноўнай яго задачай з’яўляецца знаходжанне аптымальнага маршрута для пакета. У шырокавяшчальных сетках гэты ўзровень звычайна вельмі прымітыўны — ці адсутнічае ўвогуле.

Гэты ўзровень мусіць вырашаць такія праблемы, як:

• Перапаўненне канала з-за занадта вялікай колькасці перадаваных даных;
• Перадача інфармацыі паміж рознымі сеткамі.

Транспартны ўзровень

Транспартны ўзровень прымае даныя ад сеансавага ўзроўню (пры неабходнасці — разбіваючы іх на больш дробныя кавалкі) і перадае іх сеткаваму ўзроўню. Яго мэта — каб даныя былі атрыманы менавіта ў той паслядоўнасці, у якой былі адпраўленыя.

Транспартны ўзровень з’яўляецца першым узроўнем, які наўпрост камунікуе з камп’ютарам-атрымальнікам (усе папярэднія ўзроўні таксама камунікавалі з прамежкавымі камп’ютарамі).

Сеансавы ўзровень

Сеансавы ўзровень адказвае за ўсталяванне сувязі паміж двума камп’ютарамі. Сярод яго функцый таксама ёсць:

• Сінхранізацыя;
• Кіраванне дыялогам;
• Кіраванне маркерамі.

Узровень прадстаўлення

Гэты ўзровень займаецца семантыкай і сінтаксісам перадаваемай інфармацыі. Каб зрабіць магчымай камунікацыю паміж машынамі з розным прадстаўленнем даных, неабходна прывесці іх да нейкага пэўнага стандартызаванага віду, што і робіць узровень прадстаўлення.

Прыкладны ўзровень

Прыкладны ўзровень з’яўляецца верхнім у іерархіі OSI і займаецца перадачай даных паміж рэальнымі праграмамі. Ён уключае ў сябе шэраг папулярных пратаколаў, як, напрыклад, HTTP.

• Эндру Танэнбаўм, Камп’ютарныя сеткі. 4 выданне, 2003 г.