Emilio Butragueño

Hasiera

Butragueño 1963ko uztailaren 23an hau da,jaio eta egun bat geroago Real Madrileko sozioa zan,bere aita Real Madrileko oso zalea zan. Bera Colegio Calasancio de Madrid de los Padres Escolapiosikasi eban eta futboleko eta saskibaloiko taldeetan jolastu eban.^[8][9][10]

Madrid de la Quinta del Buitre

Real Madrid FC taldearen filiala den Castilla Club de Fútbol taldearekin debutatu zuen 1982ko apirilaren 24an Santiago Bernabeu zelaian Real Oviedori 2 – 1 irabazita. 1983-1984 denboraldian harrobiko jokalarien promozio handia nabarmentzen zen talde batean finkatu zen. Horien artean, bost nabarmentzen ziren besteen gainetik: Miguel Pardeza, Manolo Sanchís, Míchel González, Rafael Martín Vázquez eta Butragueño, onubense bat eta lau madrildar. Denborak aurrera egin ahala, harrobiko jokalarien belaunaldirik onena izan zan,bai bere ibilbideagatik eta garrantziagatik, bai kirol arrakastengatik.^[11]

Julio César Iglesias kazetaria izan zen belaunaldiari izena eman ziona, eta, lehenik eta behin, gogoan izan zituzten izenak erabiliz. El País egunkariak 1983ko azaroaren 14an, Amancio eta El Buitre egunkarietako bosgarrenaren titulupean, bere artikulu bat argitaratu ondoren, jokalariak eta bere taldea oihartzun berezia hartzen hasi ziren Espainiako futbolean, nahiz eta oso goiz heldu ziren.^[12][13][14]

Amancio Amaro galiziarrak, Madrileko lehen taldeko jokalari historiko ohiak, entrenatuta, taldea Bigarren Mailako Liga Txapelketa Nazionaleko txapeldun izatera iritsi zen, eta hori lortu zuen historiako lehen filial bakarra izan zen. Une horretan klubak hiru urte zeramatzan Ligako Txapelketa — Lehen Mailakoa — irabazi gabe, eta zaleengan nahigabea zegoen. Horren ondorioz, batzuetan, Castilla C. F. taldearen partidek lehen taldekoek baino ikusle gehiago izan zituzten zelaira.^[15] Butragueñok, taldearen erdiko aurrelariak, 21 gol sartu zituen 21 partidatan, eta Bilbao Athleticeko Julio Salinas pitxitik bi partidara geratu zen.^[16]Merituak ihes egin zion, denboraldi horretan bertan hamar partida jokatu baitzituen Ligako maila gorenean lehen taldearekin. Denboraldi horretan hiru gehiago sartu zituen bigarren taldearekin, Errege Kopari zegozkionak, eta guztira 40 egin zituen 79 agerpenetan, hiru denboraldi eskasetan.

Kanpaina horretan bertan egin zuen debuta lehen taldearekin — orduko Alfredo Di Stéfano entrenatzailearen eskutik —, 1984ko otsailaren 5ean,jardunaldiko partidan, Ramón de Carranza estadioan, Cádiz Club de Fútbol taldearen aurka. Atsedenaldian aulkitik irten zen bere garaikideetako bat ordezkatuz, Manolo Sanchis, bere taldea 2 – 0 galtzen ari zenean markagailuari buelta emateko bi gol sartuz — horietako bat garaipenarena,taldea txapeldunaren lider bihurtuz.Aipuaren errorea: Baliogabeko <ref> etiketa;izenik gabeko erreferentziek edukia izan behar duteDi Stefanok, bere lehen entrenatzaileak, bere estilo bereziarekin definitu zuen: «Tipo honek gola du gorputzean». Ordutik, taldean finko aritu zen, hamabi partidatan sei gol sartuta; 42an 30, bi kategorietako partaidetzak gehituta, eta lehen taldearekin debutatzen bosgarreneko azkena izatearen berezitasunarekin.

Abenduaren 12ra arte itxaron behar izan zen bere beste emanaldi handi bat ikusteko, eta 21 urte besterik ez zituela garaiko futbolaririk onenetakoa zela berretsi zuen. Royal Sporting Club Anderlechten aurka jokatu beharreko UEFA Kopako final-zortzirenei dagokienez, madrildarrek joaneko partidako aurkako 3-0eko emaitzarekin ekin behar zioten itzulerako partidari. Europako txapelketetan taldearen protagonista izan zen emaitza gogoangarrietako bat izan zen, non kontrako emaitza 6 – 1 irabaziz gainditu zen, Butragueño izan zelarik hiru golen egilea. Taldeak, azkenean, UEFA Kopako edizio hura irabazi zuen, 1966an bere seigarren Europako Kopa irabazi zuenetik, klubaren Europako zazpigarren titulua izan zelarik.

Bosgarren taldeko bost futbolarietatik lau lehen taldean finkatuta egoteaz gain, urteak igaro ahala, belaunaldi-erreleboaren taldeko erreferente bihurtu ziren, eta Butragueño erreferente bihurtu zen berriro. Bere jarduerek mundu mailan eragina izan zuten eta 1985ean eta 1986an Bravo Trofeoa irabazi zuen 23 urtez azpiko Europako jokalaririk onena bezala Brontzezko Baloia 2 biderrez irabazi eban 1986an eta 1987an. 1965ean Luis Suarezek egin zuenetik, sariko finalisten artean agertu den lehen espainiarra izan da.^[17][18]

Erretiro profesionala Mexikon

Espainiako selekzioan eta Madrilgo klubean titulartasuna galdu ondoren, Mexikora abiatu zen bere ibilbidea Atletico Celayan amaitzeko. Bertan, Hugo Sánchez eta Míchel González Espainiako bi lankide ohiekin elkartu zen. Bere lehen denboraldian bere historiako lehen finala jokatzera eraman zuen taldea 1996ko liga txapelketan, Necaxa Klubaren aurka, eta ez zuen titulua lortu bisitariaren gol balioagatik.^[19]Bere atzetik beste bi kanpaina etorri ziren, non ezin izan zituen arrakastak errepikatu, baina gaur egun klubaren historiako jokalaririk onenetakotzat hartzen da, non «zelaietako zalduna» bezala ezagutzen zen.^[20]

Bere etorrerak kluba telebistan ikusiena izatea ekarri zuen eta jarraitzaile gehien aurkariaren kantxara mugitzea lortu zuen. 1998ko apirilaren 5ean jokatu zuen profesional mailako azken partida, 600 partida baino gehiago jokatu eta kluben mailan 240 gol sartu ondoren.

Kategoria absolutua

Espainako selekzioarekin bere debutaren urtean Frantzian ospatutako 1984ko Eurokopan parte hartzeko hautatua izan zen, baina ez zen jokatzera iritsi. Guztira 26 gol sartu zituen 69 partidatan. Horrela, urte askoan golegilerik onenaren titulua lortu zuen, Mexiko 1986ko munduko txapelketetan (bost gol sartu zituen,Italia 1990ean bost gol sartu eban eta 1988ko Eurokopan gol bat sartu zuen Galesko selekzioaren aurka 1984ko urriaren 17an.

Bere futbol-ibilbideko mugarrietako bat Santiago de Querétaroko gaua izan zen. Bertan, Espainak orduko Danimarkako selekzio boteretsuari sartutako 5 goletatik 4 sartu zituen, 1986ko Munduko Kopan, Mexikon.^[21]

Kirol zuzendaritza

1998an erretiratu ondoren, 1999tik 2000ra bitartean, Espainako Kirol Kontseilu Gorenean aholkulari aritu zen,^[22] 2000ko hauteskundeetako garailearen eskutik, Florentino Pérez, Madrilgo klubera itzuli aurretik, kirol-zuzendaritzako laguntzaile gisa.^[23] Lau urtez karguan egon ondoren, 2004an klubeko lehendakariordeetako bat izendatu zuten (kirol-lehendakariordea), bai eta 2006. urtera arte kirol-zuzendaritzaren ardura hartu ere.^[24]

Gaur egun, 2009an Florentino Perez lehendakaritzara itzuli ondoren, urte horretatik aurrera klubeko harreman instituzionaletako zuzendari kargua hartu dau.

Ikasketak

Ekonomia eta Enpresa Zientzietan lizentziatua da. Kirol Entitateen Kudeaketako Masterra egin zuen Kaliforniako Unibertsitatean, Los Angelesen (UCLA), eta Zuzendaritza Orokorreko Programa bat IESEn, Nafarroako Unibertsitatean. Medikuntzan lizentziaduna da Querétaroko Unibertsitatean (Mexiko).

Estiloa

Bere joko-estiloa bere mugimendu bereizgarrian islatzen zen, «amago neutro» deiturikoan. Erabat mugitu gabe area barruan eta baloia bere oinetan lo zuela, ez zen bere gorputzak pista faltsurik ematen zuenik.^[25]Orduan, defendatzailea erabat hipnotizatuta zegoela, bat-batean abiatzen zen, jaurtitzeko edo laguntzeko behar zuen espazioa lortuz, nahiz eta ez zen izan golegile bat, baizik eta gol-paseak egiten zizkien bere kideei, eta nabarmendu egiten zen, halaber, defendatzaileak beren atzetik eramanez espazioak sortzen zituztelako. Lankidetza horren ondorioz, Hugo Sanchezekin osatu zuen bikoteak 208 gol lortu zituen bost denboralditan.

Mexikon «Kantxako zalduna» bezala ezagutua, beti zuzen bai jokalekuen barruan bai kanpoan, ez zuen inoiz txartel gorririk jaso bere ibilbide osoan.^[26]

Taldeak

Selekzioak

Partaidetzak azken faseetan

Eurokopako bi hitzordutan parte hartu zuen, 1984koan minuturik jokatu ez bazuen ere, eta bi Munduko Kopatan. Guztira sei gol sartu zituen hamabi partidatan.^[27]

Titulu nazionalak

Tíitulu internazionalak

Sari indibidualak

• Twiter:https://twitter.com/butraguenorm