Pobo casaco

Os casacos (en casaco: қазақ, قازاق, қазақтар) son un pobo turco que habita na parte sur de Europa Oriental, nos Montes Urais e nas partes norte de Asia Central (principalmente Casaquistán, pero tamén en partes de Uzbekistán, República Popular da China, Rusia e Mongolia). A identidade casaca é de orixe medieval e está fortemente construída a partir da fundación do Khanato Casaco entre 1456 e 1465, cando varias tribos baixo o goberno dos sultáns Zhanibek e Kerey marcharon do khanato de Abu'l-Khayr Khan.

Pobo casaco
Home casaco co traxe tradicional.
Poboación
Poboación total: Total: c  15 000 000
Rexións principais:
Casaquistán	11 244 547 (2014)[1]
China	1 500 000[2]
Uzbekistán	800 000
Rusia	647 732[3]
Afganistán	440 000
Mongolia	201 526[4]
Kirguizistán	33 200[5]
Aspectos culturais
Lingua	Lingua casaca
Relixión	Predominantemente sunnís, minoría tengrista,[3][6][7][8][9] e cristianismo
Grupos relacionados	Kirguiz, karakalpak, nogai Outros pobos turcos Mongois

Os casacos son descendentes dos turcos e de tribos mongois medievais – argyn, dughlat, naiman, jalair, xázaros, qarluq; os Kipchak e os cumanos,^[10][11] e outras tribos como os hunos, e antigos pobos iranianos como os sármatas, saka e escitas que poboaban o territorio entre Siberia e o Mar Negro e que quedaron en Asia Central cando os grupos nómades empezaron a invadir e conquistar a área entre os séculos V e XIII.^{[12][13][14][15]}

Os casacos foron un dos pobos que máis seriamente se viron afectados pola Fame soviética de 1932-1933, morrendo un 37% da poboación total.^[16]