| กลุ่มภาษาไท | |
|---|---|
| จ้วง-ไท | |
| ภูมิภาค: | ภาคใต้ของจีน (โดยเฉพาะกว่างซี, กุ้ยโจว, ยูนนาน และกว่างตง), เอเชียตะวันออกเฉียงใต้, อินเดียตะวันออกเฉียงเหนือ) |
| การจําแนก ทางภาษาศาสตร์: | ขร้า-ไท
|
| ภาษาดั้งเดิม: | ไทดั้งเดิม |
| กลุ่มย่อย: |
|
| ISO 639-2 / 5: | tai |
| กลอตโตลอก: | daic1237[1] |
 การกระจายของภาษากลุ่มไท: ไทเหนือ / จ้วงเหนือ ไทกลาง / จ้วงใต้ ไทตะวันตกเฉียงใต้ / ไทย | |
กลุ่มภาษาไท (อังกฤษ: Tai languages) หรือ กลุ่มภาษาจ้วง-ไท (Zhuang–Tai languages)[2] เป็นกลุ่มภาษาย่อยกลุ่มหนึ่งของตระกูลภาษาขร้า-ไท ประกอบด้วยภาษาไทยในประเทศไทย ภาษาลาวในประเทศลาว ภาษาไทใหญ่ในรัฐชานของประเทศพม่า และภาษาจ้วง หนึ่งในภาษาหลักของประเทศจีนตอนใต้
ข้างล่างคือตารางเทียบกลุ่มภาษาไท
| ไทย | ไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม[3] | สัทอักษรไทย | ลาว | คำเมือง | ไทลื้อ | ไทใหญ่ | อาหม | จ้วงมาตรฐาน |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ลม | *lom | /lōm/ | /lóm/ | /lōm/ | /lôm/ | /lóm/ | lum | /ɣum˧˩/ |
| เมือง | *mɯaŋ | /mɯ̄aŋ/ | /mɯ́aŋ/ | /mɯ̄aŋ/ | /mɤ̂ŋ/ | /mɤ́ŋ/ | mvng | /mɯŋ˧/ |
| ดิน | *ʔdin | /dīn/ | /dìn/ | /dīn/ | /dín/ | /lǐn/ | nin | /dei˧/ |
| ไฟ | *vai/aɯ | /fāj/ | /fáj/ | /fāj/ | /fâj/ | /pʰáj/ or /fáj/ | phai | /fei˧˩/ |
| หัวใจ | *čai/aɯ | /hǔa tɕāj/ | /hǔa tɕàj/ | /hǔa tɕǎj/ | /hó tɕáj/ | /hǒ tsǎɰ/ | chau | /sim/ |
| รัก | *rak | /rák/ | /hāk/ | /hák/ | /hak/ | /hâk/ | rak | /gyai˧˩/ |
| น้ำ | *naam | /náːm/ | /nâm/ | /nám/ | /nà̄m/ | /nâm/ | nam | /ɣaem˦˨/ |
| ขร้า |
| ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| กัม–ฉุ่ย | |||||||||||||||||||
| เปียว |
| ||||||||||||||||||
| ลาเจีย |
| ||||||||||||||||||
| หลี |
| ||||||||||||||||||
| เจียเม่า | |||||||||||||||||||
| เบ–จี่เจ้า | |||||||||||||||||||
| ไท (จ้วง และอื่น ๆ) |
| ||||||||||||||||||
| (ภาษาผสม) | |||||||||||||||||||
| กลุ่มที่ถูกเสนอ | |||||||||||||||||||
| ภาษาดั้งเดิม |
| ||||||||||||||||||
ตัวเอียง คือภาษาตายแล้ว | |||||||||||||||||||