Nanjing

Keisaratíminn

Nanjing er meira en 2.000 ára gömul borg og hefur gengið undir ýmsum nöfnum, meðal annars Jinling, Danyang og Jiangnan. Nafnið Nanjing hefur verið notað frá árinu 1368. Nafnið merkir „syðri höfuðborgin“ og vísar til þess að Nanjing hefur verið höfuðborg Kína á þremur tímabilum; 317–582, 1368–1421 og 1928–1949. Vegna yfirburða sinna í iðnaði, efnahagi og mannfjölda hefur Nanjing löngum verið keppinautur borgarinnar Beijing um áhrif í Kína, jafnvel eftir að Nanjing hætti að vera höfuðborg.

Þegar Tjingveldið komst til valda í Kína var Nanjing formlega nefnd Jiangning en nafnið Nanjing var áfram notað í daglegu tali. Á tíma Tjingveldisins var Nanjing höfuðborg varakonungdæmisins Liangjiang, sem samanstóð af héruðunum Jiangsu, Anhui og Jiangxi. Árið 1853 voru íbúar Nanjing um 800.000 talsins og á gullöld hennar var borgin ein fjölmennasta borg í heimi.

Nanjing kom illa út úr Taiping-uppreisninni á miðri 19. öld. Í febrúar árið 1853 hertóku uppreisnarmenn Nanjing og myrtu marga borgarbúana, sérstaklega Mansjúmenn. Leiðtogi uppreisnarmannanna, Hong Xiuquan, gerði Nanjing að höfuðborg „hins himneska ríkis hins mikla friðar“ og lýsti sjálfan sig „himneskan konung“ þess. Nanjing var í höndum uppreisnarmanna í ellefu ár, en þann 19. júlí 1864 tókst Zeng Guofan, hershöfðingja keisarastjórnarinnar, að endurheimta borginna eftir tveggja ára umsátur. Miklir hlutar borgarinnar voru lagðir í rúst í uppreisninni og fjöldi borgarbúa létu lífið. Margar af merkustu byggingum borgarinnar voru jafnaðar við jörðu, meðal annars hinn frægi Postulínsturn í Nanjing. Turninn, sem var í byggingu frá 1411 til 1430, var átthyrnd 67,5 metra há pagóða með níu hæðir úr múrsteinum og þakinn marglitu postulíni. Hundruðir klukkna og lampa héngu af turninum á kvöldin.

Borgin var endurbyggð eftir uppreisnina en í miklu smærri sniðum. Innan 30 eða 35 km langra borgarmúranna voru því lengi auðar víðáttur og veiðilönd.

Við aldamótin bjuggu bæði Kínverjar og fjöldi Tatara í Nanjing og iðnaður borgarinnar hafði dafnað á ný. Meðal annars var mikið framleitt af bleki, pappír, gerviblómum, silki og bómullarefnum í borginni. Nanjing var einnig ein af helstu menntaborgum Kína og á hverju ári komu um 12.000 námsmenn til að þreyta próf í borginni. Í borginni urðu til umfangsmiklar bókabúðir og prentsmiðjur. Í Nanjing var einnig stór minnihluti múslima sem voru um 50.000 talsins við aldamótin.

Hafnir Nanjing voru opnaðar fyrir breskum kaupskipum árið 1899 eftir samning sem Kína neyddist til að gera við Bretland.^[2]

Nanjing á 20. öld

Eftir Xinhai-byltinguna árið 1912, sem batt enda á stjórn Tjingveldisins, var Nanjing stuttlega höfuðborg Kína á tíma bráðabirgðastjórnar Sun Yat-sen. Þegar Yuan Shikai varð fyrsti forseti Kína síðar sama ár var Beijing valin sem höfuðborg landsins. Árið 1926 hóf Chiang Kai-shek, leiðtogi Kuomintang, norðurherförina svokölluðu til þess að endursameina héruð Kína undir einni stjórn. Chiang og hermenn hans hertóku Nanjing þann 24. mars árið 1927 og fóru ránshendi um eignir útlendinga í borginni. Átök milli hermanna Chiangs og útlendinga í borginni voru kölluð „Nanjing-atvikið“.^[3] Chiang tókst að leysa úr ágreiningnum á friðsamlegan hátt og þegar hermenn Chiangs hertóku Beijing árið 1928 var Nanjing viðurkennd sem ný höfuðborg Lýðveldisins Kína. Á stjórnartíð Chiangs var ráðist í stórtæka uppbyggingu í borginni, meðal annars byggingu grafhýsis fyrir Sun Yat-sen.

Nanjing kom illa úr úr seinna stríði Japans og Kína. Japanir hertóku borgina í desember árið 1937 og frömdu fjöldamorð á hundruðum þúsunda borgarbúa. Chiang Kai-shek flúði borgina ásamt stjórn sinni og gerði borgina Chongqing að höfuðborg Lýðveldisins Kína til bráðabirgða á stríðstímanum. Árið 1940 stofnaði Wang Jingwei leppstjórn Japana með höfuðborg í Nanjing.

Eftir ósigur Japana í seinni heimsstyrjöldinni varð Nanjing höfuðborg Kína á ný. Í júní árið 1946 kom til átaka milli þjóðernissinna og kommúnista og lokaþáttur kínversku borgarastyrjaldarinnar hófst. Þann 23. apríl árið 1949 hertók alþýðuher kommúnista Nanjing og eftir að þeir lýstu yfir stofnun Alþýðulýðveldisins Kína næsta ár flúði stjórn Chiangs til eyjunnar Taívan. Lýðveldið Kína á Taívan leit enn formlega á Nanjing sem höfuðborg Kína fram á tíunda áratuginn.

Nanjing skiptist í sex borgarhverfi, þrjú úthverfi og tvær dreifbýlissýslur við bakka Jangtsefljóts.

Árið 2020 þegar síðasta manntal var gert í Kína, var íbúafjöldi borgarkjarna Nanjing 7.519.814 en íbúafjöldi undir lögsögu borgarinnar var 9.314.685.

Kort	Skipting	Pinyin	Kínverska	Mannfjöldi 2010[4]	Flatarmál (km2)
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
	Borgarhverfi
	1	Xuanwu	玄武区	651 957	80,97
	2	Qinhuai	秦淮区	1 007 922	50,36
	3	Jianye	建邺区	426 999	82,00
	4	Gulou	鼓楼区	1 271 191	57,62
	5	Yuhuatai	雨花台区	391 285	131,90
	6	Qixia	栖霞区	644 503	340,00
	Úthverfi
	7	Jiangning	江宁区	1 145 628	1 573,00
	8	Pukou	浦口区	710 298	913,00
	9	Luhe	六合区	915 845	1 485,50
	Sveitasýslur
	10	Lishui	溧水区	421 323	983,00
	11	Gaochun	高淳区	417 729	801,00

Flokksritari Kommúnistaflokksins í Nanjing hefur verið Han Liming frá árinu 2021.^[5] Chen Zhichang er borgarstjóri Nanjing.^[6]