หนานจิง

หนานจิง (จีน: 南京; พินอิน: Nánjīng, เสียงอ่านภาษาจีนกลาง: [nǎn.tɕíŋ] ( ฟังเสียง)) หรือรู้จักกันอีกชื่อว่า นานกิง (Nanking^[5]) เป็นเมืองหลวงของมณฑลเจียงซู สาธารณรัฐประชาชนจีน หนานจิงยังเป็นนครใหญ่อันดับสองในภาคตะวันออกของประเทศจีน รองจากช่างไห่ นครหนานจิงมีพื้นที่การปกครอง 6,600 ตารางกิโลเมตร (2,500 ตารางไมล์) และประชากรทั้งหมด 8,270,500 คนในปี ค.ศ. 2016^[6] พื้นที่ด้านในของนครหนานจิงล้อมรอบด้วยกำแพงเมืองโบราณคือ เขตนครหนานจิงเก่า (南京城) มีพื้นที่ 55 ตารางกิโลเมตร (21 ตารางไมล์) ในขณะที่เขตนครหนานจิงชั้นนอกรวมถึงนครและพื้นที่โดยรอบครอบคลุมกว่า 60,000 ตารางกิโลเมตร (23,000 ตารางไมล์) จัดเป็นเขตนครหนานจิงใหม่ มีประชากรกว่า 30 ล้านคน

หนานจิง 南京市 นานกิง
นครระดับจังหวัด และนครระดับกิ่งมณฑล
ตามเข็มนาฬิกาจากด้านบน: 1. วิวทิวทัศน์นครหนานจิง ทะเลสาบซวนอู๋และภูเขาม่วง; 2. ประติมากรรมหินของสุสานราชวงศ์ใต้ "ปี่เซียะ"; 3. วิหารจีหมิง; 4. ประตูยี่เจียงส่วนหนึ่งของกำแพงเมืองโบราณหนานจิง; 5. แม่น้ำฉินหฺวายและฟูจื่อเมี่ยว; 6. ศูนย์กีฬาโอลิมปิกหนานจิง; 7. สุสานหลวงหมิงเซี่ยว; 8. อนุสรณ์สถานดร.ซุน ยัตเซ็น
ที่ตั้งของนครหนานจิงในมณฑลเจียงซู
หนานจิง ที่ตั้งในประเทศจีน
พิกัด: 32°03′41″N 118°45′49″E / 32.0614°N 118.7636°E / 32.0614; 118.7636
ประเทศ	สาธารณรัฐประชาชนจีน
มณฑล	เจียงซู
ระดับอำเภอ	11
ระดับตำบล	129
ตั้งถิ่นฐาน	unknown (Yecheng, 495 BCE. Jinling City, 333 BCE)
การปกครอง
• ประเภท	นครกึ่งมณฑล
• เลขาธิการพรรค	จาง จิ้งหฺวา (张敬华)
• นายกเทศมนตรี	หาน ลี่หมิง (韩立明)
พื้นที่[1]
• ทั้งจังหวัด	6,587 ตร.กม. (2,543 ตร.ไมล์)
• เขตเมือง	1,398.69 ตร.กม. (540.04 ตร.ไมล์)
ความสูง	20 เมตร (50 ฟุต)
ประชากร  (2019)
• ทั้งจังหวัด	8,505,500 คน
• ความหนาแน่น	1,237 คน/ตร.กม. (3,183 คน/ตร.ไมล์)
• เขตเมือง  (ค.ศ. 2018)[2]	6,525,000 คน
• รวมปริมณฑล[3]	11.7 ล้าน คน
เขตเวลา	UTC+08:00 (เวลามาตรฐานจีน)
รหัสไปรษณีย์	210000–211300
รหัสพื้นที่	25
รหัส ISO 3166	CN-JS-01
GDP (Nominal)	ค.ศ. 2018
• ทั้งหมด	191.1 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
• ต่อหัว	23,104 ดอลลาร์สหรัฐ
• ความเติบโต	9.43%
GDP (PPP)	ค.ศ. 2017
• ทั้งหมด	334.1 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ
• ต่อหัว	40,084 ดอลลาร์สหรัฐ
ดัชนีการพัฒนามนุษย์	0.859 (สูงมาก)
ป้ายทะเบียนรถ	苏A
ต้นไม้ประจำเมือง	Cedrus deodara, Platanus × acerifolia[4]
ดอกไม้ประจำเมือง	Méi (Prunus mume)
เว็บไซต์	www.nanjing.gov.cn

หนานจิง
"หนานจิง" เขียนในตัวอักษรจีน
ภาษาจีน	南京
ไปรษณีย์	Nanking
ความหมายตามตัวอักษร	"ราชธานีทิศใต้"
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Nánjīng กั๋วยฺหวี่หลัวหม่าจื้อ Nanjing เวด-ไจลส์ Nan2-ching1 IPA [nǎn.tɕíŋ] ภาษาอู๋ อักษรโรมัน noe平cin平 ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน อักษรโรมันแบบเยล Nàahmgìng or Nàahmgīng IPA [nȁːm.kêŋ] or [nȁːm.kéŋ] ยฺหวิดเพ็ง Naam4ging1 ภาษาหมิ่นใต้ เป่อ่วยยีภาษาฮกเกี้ยน แม่แบบ:Zhwb ไถหลัว แม่แบบ:Zhwb

นครหนานจิงตั้งอยู่ในภูมิภาคสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแยงซี มีสถานที่สำคัญในประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของจีน โดยเป็นนครที่เคยเป็นที่ตั้งของเมืองหลวงของราชวงศ์จีนสมัยอาณาจักร ตลอดจนถึงสมัยรัฐบาลแห่งสาธารณรัฐชุดต่าง ๆ ตั้งแต่ศตวรรษที่ 3 ถึง ค.ศ. 1949^[7] และเป็นศูนย์กลางของวัฒนธรรมที่สำคัญ การศึกษา การวิจัย การเมือง เศรษฐกิจ เครือข่ายการขนส่ง และการท่องเที่ยว หนานจิงยังเป็นที่ตั้งของท่าเรือภายในประเทศที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก นครนี้ยังเป็นหนึ่งในสิบห้านครย่อยในโครงสร้างการบริหารของเขตปกครองสาธารณรัฐประชาชนจีน^[8]

หนานจิงซึ่งเป็นหนึ่งในนครที่สำคัญที่สุดของประเทศมานานกว่าพันปี ในอดีตนั้นหนานจิงจัดเป็นหนึ่งในสี่เมืองหลวงโบราณที่ยิ่งใหญ่ของจีน เป็นหนึ่งในนครที่ใหญ่ที่สุดในโลกเพลิดเพลินไปกับความสงบสุขและความเจริญรุ่งเรืองแม้จะมีสงครามและภัยพิบัติ^{[9][10][11][12]}หนานจิงทำหน้าที่เป็นเมืองหลวงของง่อก๊ก (229–280) หนึ่งในสามรัฐสำคัญในยุคสามก๊ก เคยเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์จิ้นและแต่ละราชวงศ์ในยุคราชวงศ์เหนือ-ใต้ (ได้แก่ หลิวซ่ง ฉีใต้ เหลียง และเฉิน) ซึ่งปกครองจีนตอนใต้อย่างต่อเนื่องตั้งแต่ 317–589; ในสมัยราชวงศ์ถังใต้ (937–75), หนึ่งในสิบอาณาจักร ตลอดจนในสมัยราชวงศ์หมิง เมื่อครั้งแรกที่ประเทศจีนทั้งหมดถูกปกครองจากนครหนานจิงเป็นศูนย์กลาง (1368–1421)^[13] หนานจิง ที่แปลว่านครหลวงใต้ เคยเป็นเมืองหลวงของหลายราชวงศ์ จนได้รับสมญานามว่า เมืองหลวงสิบแผ่นดิน และยังเป็น 1 ใน 6 นครโบราณ อันได้แก่ ปักกิ่ง หนานจิง ซีอาน ลั่วหยาง หางโจว และไคเฟิง

จนสมัยการปฏิวัติซินไฮ่ล้มล้างจักรพรรดิจีน ราชวงศ์ชิงหรือแมนจู หนานจิงจึงเป็นเมืองหลวงของรัฐบาลแห่งสาธารณรัฐจีน เป็นเมืองหลวงครั้งสุดท้ายระหว่างปี ค.ศ. 1927 ถึง ค.ศ. 1949 ภายใต้การบริหารของพรรคก๊กมินตั๋งมีรัฐบาลคือรัฐบาลชาตินิยมแห่งสาธารณรัฐจีน (จีนคณะชาติ) ซึ่งมีผู้นำขณะนั้น คือ จอมทัพเจียงไคเช็ค ในช่วงสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สองที่เกิดในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง นครหนานจิงได้รับความโหดร้ายอย่างรุนแรงในความขัดแย้งของสงครามและเป็นที่รู้จักไปทั่วโลกคือ การสังหารหมู่นานกิง

หลังสงครามโลกครั้งที่สองยุติลง หนานจิงยังคงเป็นเมืองหลวงของรัฐบาลคณะชาติต่อไป ก่อนที่รัฐบาลสาธารณรัฐจีนจะลี้ภัยหนีไปเกาะไต้หวันในช่วงสงครามกลางเมืองจีน^[14]เมื่อพรรคคอมมิวนิสต์จีนชนะสงครามกลางเมืองได้สถาปนาเป็นสาธารณรัฐประชาชนจีนในปี ค.ศ. 1949 รัฐบาลใหม่จึงได้ย้ายเมืองหลวงกลับมายังปักกิ่งดังเดิม

บรรพบุรุษชาวหนานจิงจำนวนมากอพยพมาจากปักกิ่งตั้งแต่สมัยราชวงศ์หมิง จึงมีส่วนทำให้ภาษาหนานจิงมีสำเนียงคล้ายภาษาจีนกลางที่ฟังเข้าใจได้ทั่วไป จนทำให้ปัจจุบันหนานจิงเป็นหนึ่งในนครที่มีนักศึกษาต่างชาติมากที่สุดในประเทศจีน