ಮಹಾರಾಜ ರಣಜೀತ್ ಸಿಂಗ್

ಮಹಾರಾಜ ರಂಜಿತ್ ಸಿಂಗ್ (ಪಂಜಾಬಿ: ಮಹಾರಾಜ ರಂಜಿತ್ ಸಿಂಗ್) (೧೭೮೦-೧೮೩೯) ಸಿಖ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ರಾಜರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ಶೇರ್-ಇ-ಪಂಜಾಬ್ ಎಂದು ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಜಾಟ್ ಸಿಖ್ ಮಹಾರಾಜ ರಂಜೀತ್ ಅವರು ಇಂತಹ ಪ್ರಜೆಗಳಾಗಿದ್ದರು, ಅವರು ಪಂಜಾಬ್ ಒಕ್ಕೂಟವನ್ನು ಬಲವಾದ ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದರು, ಆದರೆ ಉಳಿದಿರುವ ಬ್ರಿಟೀಷರು ತಮ್ಮ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಸಹ ಸುತ್ತಾಡದಂತೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟರು. ರಣಜೀತ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರು ೧೭೮೦ ರಲ್ಲಿ ಗುಜ್ರಾನ್ವಾಲಾ (ಈಗ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ) ಜಟ್ ಸಿಖ್ ಮಹಾರಾಜ ಮಹಾ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರು. ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಸಿಖ್ಖರು ಮತ್ತು ಆಫ್ಘನ್ನರ ಆಳ್ವಿಕೆಯು ಪಂಜಾಬ್ನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು, ಅವರು ಇಡೀ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಹಲವಾರು ಕ್ಷಿಪಣಿಗಳಾಗಿ ವಿಭಾಗಿಸಿದರು. ರಂಜಿತ್ ಅವರ ತಂದೆ ಮಹನ್ ಸಿಂಗ್ ಸುಕಾರ್ಕಿಯ ಮಿಸ್ಸಾಲ್ನ ಕಮಾಂಡರ್ ಆಗಿದ್ದರು. ಪಶ್ಚಿಮ ಪಂಜಾಬ್ನಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರದೇಶವು ಗುಜ್ರಾನ್ವಾಲಾದಲ್ಲಿದೆ. ಕಿರಿಯ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಸಿಡುಬು ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ, ಮಹಾರಾಜ ರಂಜಿತ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಕಣ್ಣಿನ ಬೆಳಕು ಹೋಯಿತು. ತಂದೆ ಬಂದಾಗ ಕೇವಲ ೧೨ ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಅರಮನೆಯ ಎಲ್ಲಾ ಹೊರೆ ಅವನ ಭುಜದ ಮೇಲೆ ಬಂತು. ೧೮೦೧ ರ ಏಪ್ರಿಲ್ ೧೨ ರಂದು, ರಣಜಿತ್ ಮಹಾರಾಜರ ಪಟ್ಟವನ್ನು ಪಡೆದರು. ಗುರು ನಾನಕ್ನ ವಂಶಸ್ಥರು ಅವನ ಪಟ್ಟಾಭಿಷೇಕವನ್ನು ಮಾಡಿದರು. ಅವರು ಲಾಹೋರ್ ಅವರ ರಾಜಧಾನಿಯಾಗಿ ೧೮೦೨ ರಲ್ಲಿ ಅಮೃತಸರ ಕಡೆಗೆ ತಿರುಗಿದರು.

महाराजा रणजीत सिंह
महाराजा रणजीत सिंह
ಆಳ್ವಿಕೆ	12 अप्रैल 1801 – 27 जून 1839
Investiture	12 अप्रैल 1801, लाहौर किले में
ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ	महाराजा खड़क सिंह
ಸಂತಾನ
खड़क सिंह, ईशर सिंह, शेर सिंह, तारा सिंह, कश्मीरा सिंह, पेशौरा सिंह, मुल्ताना सिंह, दलीप सिंह
ತಂದೆ	सरदार महां सिंघ
ತಾಯಿ	राज कौर
ಜನನ	ਬੁਧ ਸਿੰਘ, بدھ سنگھ बुध सिंह 13 नवंबर 1780[೧] गुजरांवाला, सुकरचकिया मिस्ल
ಮರಣ	27 June 1839(1839-06-27) (aged 58) लाहौर, पंजाब, सिख राज्य (आज के पाकिस्तान में)
Burial	अस्थि अवशेष लाहौर में सुरक्षित
ಧರ್ಮ	सिख

ಜಾಟ್ ಮಹಾರಾಜ ರಂಜಿತ್ ಅವರು ಆಫ್ಘನ್ನರ ವಿರುದ್ಧ ಅನೇಕ ಯುದ್ಧಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿದರು ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಪಂಜಾಬಿನ ಕಡೆಗೆ ಅವನನ್ನು ತಳ್ಳಿದರು. ಈಗ ಅವರು ಪೇಷಾವರ್ ಸೇರಿದಂತೆ ಪಶ್ತೂನ್ ಪ್ರದೇಶದ ಹಕ್ಕನ್ನು ಪಡೆದರು. ಮುಸ್ಲಿಮರಲ್ಲದವರು ಪಶ್ತಾನರ ಆಳ್ವಿಕೆಯ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಇದು. ಅದರ ನಂತರ ಅವರು ಪೇಷಾವರ್, ಜಮ್ಮು ಮತ್ತು ಕಾಶ್ಮೀರ ಮತ್ತು ಆನಂದಪುರ್ಗಳನ್ನು ಸ್ವಾಧೀನಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು. ಮೊದಲ ಆಧುನಿಕ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯ ರಚನೆಗೆ ಕ್ರೆಡಿಟ್ - "ಸಿಖ್ ಖಲ್ಸಾ ಆರ್ಮಿ" ಸಹ ಅವರಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಪಂಜಾಬ್ ಅವರ ಪರವಾಗಿ ಅತ್ಯಂತ ಶಕ್ತಿಯುತ ಡಯೋಸೀಸ್ ಆಗಿತ್ತು. ಈ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ಸೈನ್ಯವು ಬ್ರಿಟಿಷರನ್ನು ದೀರ್ಘಕಾಲದವರೆಗೆ ಪಂಜಾಬ್ನ್ನು ಹಿಡಿದು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದೆ. ಬ್ರಿಟೀಷರು ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡಿರದ ಏಕೈಕ ರಾಜ್ಯವಾದ ಪಂಜಾಬ್ ಒಂದು ಅವಕಾಶ ಬಂದಿತು. ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಇತಿಹಾಸಕಾರ ಜೆ.ಟಿ. ವೀಲರ್ ಪ್ರಕಾರ, ಅವರು ಒಂದು ತಲೆಮಾರಿನ ವಯಸ್ಸಿನವರಾಗಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಇಡೀ ಭಾರತವನ್ನು ಹೋರಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಮಹಾರಾಜ ರಂಜಿತ್ ಅವರು ಅನಕ್ಷರಸ್ಥರಾಗಿದ್ದರು, ಆದರೆ ಅವರು ತಮ್ಮ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಕಲೆಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನೀಡಿದರು.

ಅವರು ಪಂಜಾಬ್ನಲ್ಲಿ ಕಾನೂನು ಮತ್ತು ಸುವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಯಾರಿಗೂ ಸಾವನ್ನಪ್ಪಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಡಯಾಸಿಸ್ ಜಾತ್ಯತೀತರಾಗಿದ್ದರು, ಹಿಂದುಗಳು ಮತ್ತು ಸಿಖ್ಖರಿಂದ ಜಿಜಾಯಾವನ್ನು ಸಹ ನಿಷೇಧಿಸಲು ಅವರು ನಿಷೇಧಿಸಿದರು. ಸಿಖ್ ಧರ್ಮವನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಯಾರಾದರೂ ಯಾರನ್ನೂ ಒತ್ತಾಯಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಅಮೃತಸರದಲ್ಲಿ ಅಮೃತಶಿಲೆಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಹರ್ಮಂದಿರ್ ಸಾಹಿಬ್ ಗುರುದಲ್ಲಿ ಅಮೃತಶಿಲೆ ಮಾಡಿದರು, ಅಂದಿನಿಂದ ಅದನ್ನು ಗೋಲ್ಡನ್ ಟೆಂಪಲ್ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.

ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ವಜ್ರದ ಕೊಹಿನೂರ್ ಮಹಾರಾಜ ರಂಜೀತ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರು ನಿಧಿಯ ಪ್ರೇಮಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಮಹಾರಾಜ ರಂಜಿತ್ ೧೮೩೯ರಲ್ಲಿ ನಿಧನರಾದರು. ಅವರ ಸ್ಮಾರಕವನ್ನು ಲಾಹೋರ್ನಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಲಾಗಿದೆ, ಅದು ಇನ್ನೂ ಅಲ್ಲಿದೆ. ಅವರ ಮರಣದ ನಂತರ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಪಂಜಾಬ್ ಬಗ್ಗೆ ದೂರು ನೀಡಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಆಂಗ್ಲೋ-ಸಿಖ್ ಯುದ್ಧದ ನಂತರ, ೧೮೪೯ ರ ಮಾರ್ಚ್ ೩೦ ರಂದು, ಪಂಜಾಬ್ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಭಾಗವಾಯಿತು, ಮತ್ತು ಕೊಹಿನೂರ್ ರಾಣಿ ವಿಕ್ಟೋರಿಯಾದ ಹುಜೂರ್ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿತು.