Functio zeta Riemanniana
Functio zeta Riemanniana est
Si quantitas variabilis s est numerus realis, necesse est s > 1 esse, ut series ad valorem convergat. Sed quia functio est differentiabilis etiamsi s est numerus complexus, extensionem analyticam ad omnes numeros complexos habet.
Functio magni momenti est in theoria numerorum. Euler demonstravit
Bernardus Riemann (1826-1866) etiam huic functioni studuit. Hypothesis Riemanniana dicit omnes quantitates s ut (praeter valores triviales) partem realem 1/2 habere.
Bibliographia
- Peter Borwein, Stephen Choi, Brendan Rooney, Andrea Weirathmueller. The Riemann Hypothesis: A Resource for the Afficionado and Virtuoso Alike. Novi Eboraci: Springer, 2008. ISBN 978-0-387-72126-2
Nexus Externi
Vicimedia Communia plura habent quae ad functionem zeta Riemanniana spectant. |
Haec stipula ad mathematicam spectat. Amplifica, si potes! |
🔥 Top keywords: Vicipaedia:Pagina primaSpecialis:QuaerereCarolus PuigdemontMaria Antonia Austriaca (regina Franciae)Specialis:Nuper mutataLucius AntoniusSecundum bellum mundanumVicipaediaVicipaedia:PraefatioSaturnus (deus)Vicipaedia:Porta communisVicipaedia:SalveLingua LatinaIPv6Vicipaedia:NuntiiVicipaedia:TabernaPagina primaPerusinum bellumRomaCivitates Foederatae AmericaeSelenaFasciculus:Akhilleus embassy Staatliche Antikensammlungen 8770- cropped white balanced glare reduced.pngIoannes WiclefusGaius Iulius CaesarSchola Polytechnica FrancicaLuaNapoleo I (imperator Francogallorum)Narcissus (mythologia)Constans PlanckianaLingua AnglicaNovum Eboracum (urbs)Imperium RomanumVicipaedia:Index paginarum cottidianarumGermaniaTechnologiaDigimonDisputatio:Ioannes WycliffeFalsus amicusVicipaedia:Repudiationes