Џон Хазбрук ван Флек

Роден во Мидлтаун, Конектикат, како син на математичарот Едвард Бур ван Флек и внук на астрономот Џон Монро ван Флек, тој израснал во Мадисон, Висконсин, и стекнал диплома од Висконскиот универзитет во 1920 година. Подоцна заминува на Харвард за дкторските студии кои ги завршува во 1922 година. Се вработил на Минесотскиот универзитет како помошник професор во 1923 година, за да се премести подоцна на Висконскиот универзитет пред да заврши на Харвард. Тој исто тка добил почесна диплома од Веслејанскиот универзитет во 1936 година.^[2]

Ван Флек ги воспоставил основите на квантно механичката теорија на магнетизмот и теоријата на кристалното поле (хемиските врски во металните комплексни соединенија). Тој се смета за татко на современиот магнетизам.^[3][4][5]

За време на Втората светска војна, ван Флек работел на радарот при радијационата лабораторија на МИТ. Тој половина од времето го минувал во лабораторијата а другата половина на Харвард. Тој покажал дека при бранова должина од 1,25 cm молекулите на водата во атмосферата ќе доведат до проблематично впивање и дека при бранова должина од 0,5 cm же има слично впивање и кај кислородните molekuli.^[6][7][8][9]Ова имало важни последици не замо за воениот и (и цивилниот) радарски систем но и за подоцнежната нова наука радиоастрономијата.

ВАн флек учествувал и во преоктот Менхетен. Во јуни 1942 година, Роберт Опенхајмер држел летна школа за потврдување на концептот и можноста за создавање на јадреното оружје при Калифорнискиот универзитет. Присуствувале осум теоретски научници, меѓу кои и ван Флек. Од јули до септември, теоретската групаги прегледала и развила начелата на изработка на атомската бомба.^[10][11][12]

Ван Флековата теоретска работа довела до воспоставувањето на лабораторија за јадрено оружје во Лос Аламос. Тој исто така бил дел од комитетот во лабораторијата Лос Аламос во 1943 година. Комитетот кој бил воспоставен од генералот Лесли Гровс, се состоел и од Ворен Луис, како претседател, Е. Роуз, Едгар Вилсон и Ричард Толман, заменик претседател. Придонесот на овој комитет бил значителното намалување на големината на топот потребен за испалување на атомската бомба наречена Литл бој, концепт кој ја отстранил дополнителната тежина и го забрзал производството на бомбата за нејзиното фрлање над Хирошима. Сепак не било применето за бомбата Фат мен која била фрлена над Нагасаки, кај која настанувала имплозија благодарение на критичната маса на школката од плутониум.^[13][14]

Во 1961/62 тој бил повремен професор на Оксфордскиот универзитет^[15] и професор на колеџот Балиол.^[16]

Тој бил награден со Националниот медал за наука во 1966 година^[17] и со Лоренцовиот медал во 1974 година.^[18]За неговите придонеси во разбирањето на однесувањето на електроните во магнетните цврсти тела, ван Флек бил награден со Нобелова награда за физика во 1977 година, заедно со Филип Ворен Андерсон и Сер Невил Франсис Мот.^[19] Ван Флекова трансформации и ван Флековиот магнетизам^[20] се именувани според него.

Ван Флек починал во Кембриџ, Масачусетс, на возраст од 81 година.^[21]

• Впивањето на зрачењето од многукратни периодични орбити, и неговата поврзаност со начелото на содејство и Рејли-Џинсовиот закон. Дел I. Некои проширувања на начелото за содејство, Physical Review, том. 24, број 4, стр. 330–346 (1924)
• Впивањето на зрачењето од многукратни периодични орбити, и неговата поврзаност со начелото на содејство и Рејли-Џинсовиот закон. Дел II. Пресметување на впивањето од многукратните периодични орбити, Physical Review, том. 24, број 4, стр. 347–365 (1924)
• Квантни начела и линиски спектри, (Bulletin of the National Research Council; том. 10, дел 4, no. 54, 1926)
• Теоријата за електрична и магнетна сусцептибилност (Oxford at Clarendon, 1932).
• Квантната механика, клучот за разбирањето на магнетизмот, нобелово предавање, 8 декември 1977 година
• Начелото на содејство во статистичкото разгледување на квантната механика Proceedings of the National Academy of Sciences of USA, том. 14, стр. 178–188 (1928)

Ван Флек и неговата сопруга Абигејл била страствени собирачи на уметнички дела, особено на печатени јапонски дрвени блокови, познати како ван Флекова збирка. Збирката ја наследил од неговиот татко Едвард Бур ван Флек. Тие ја подариле на месниот музеј во Мадисон Висконсин во 1980-ите.^[22]

Викицитат има збирка цитати поврзани со:

Џон Хазбрук ван Флек

• Џон Хазбрук ван Флек на Ризницата
• The Theory Of Electric And Magnetic Susceptibilities
• John Hasbrouck van Vleck
• NNDB
• Duncan, Anthony and Janssen, Michel. "On the verge of Undeutung in Minnesota: Van Vleck and the correspondence principle. Part one," Archive for History of Exact Sciences 2007, 61:6, pages 553–624. [1]
• Chazen Museum of Art
• Oral history interview transcript with John Hasbrouck Van Vleck 14 October 1963, American Institute of Physics, Niels Bohr Library & Archives Архивирано на 12 јануари 2015 г.
• Oral history interview transcript with John Hasbrouck Van Vleck 28 February 1966, American Institute of Physics, Niels Bohr Library & Archives Архивирано на 12 јануари 2015 г.
• Oral history interview transcript with John Hasbrouck Van Vleck 28 January 1977, American Institute of Physics, Niels Bohr Library & Archives Архивирано на 12 јануари 2015 г.