Фикција

Традиционално, фикцијата вклучува романи, раскази, басни, легенди, митови, бајки, епска и наративна поезија, драми (вклучувајќи ги оперите, мјузиклите и разните видови театарски танцови). Меѓутоа, фикцијата може да опфати и стрипови, анимирани цртани, аниме, манга, филмови, видео игри, радиопрограми, телевизиски програми (комедии и драми) итн.

Интернетот имал големо влијание врз создавањето и дистрибуцијата на фикцијата, повикувајќи ја во прашање можноста на чувањето на авторските права.^[9] Исто така, дигиталните библиотеки, како што е Проектот Гутенберг ги направи текстовите во јавна сопственост подостапни. Комбинацијата од евтини домашни компјутери, Интернетот и креативноста на неговите корисници, исто така доведе до нови форми на фикција, како што се интерактивните компјутерски игри или компјутерски-генерираните стрипови. Постојат безброј форуми за обожавателска фикција на интернетот, каде лојални следбеници на специфични фиктивни реалми создаваат и дистрибуираат дериватни приказни. Интернетот се исто така користи за развој на блог фикцијата, каде што приказната е претставена преку некој блог или како флеш фикција или сериски блог, и колаборативната фикцијата, каде што приказната е напишана секвенцијално од страна на различни автори, или каде целиот текст може да биде ревидиран од страна на секој кој користи вики.

Видови на книжевна фикција во проза:^[10]

• Расказ: Дело од најмалку 2.000 зборови, но не повеќе од 7,500 зборови. Границата помеѓу долгата расказ и новелата е нејасна.^[11]
• Новела: Дело од најмалку 17,500 зборови, но не повеќе од 50,000 зборови. Срце на темнината (1899) од Џозеф Конрад е пример за новела.^[12]
• Роман: Дело од 50.000 зборови или повеќе.

Фикцијата најчесто се разложува на различни жанрови: подмножества на фикција, секој разликувајќи се по одреден обединувачки тон или стил, нарација, медиумска содржина или популарно дефиниран критериум. Научната фантастика, на пример, предвидува или претпоставува технологии кои не се реални во времето на создавањето на делото: романот Од земјата до месечината од Жил Верн беше објавен во 1865 година, а дури во 1969 година астронаутот Нил Армстронг слетал на месечината.

Историската фикција ги сместува имагинарните ликови во вистински историски настани. Во раниот историски роман, Уеверли од Валтер Скот, фиктивниот лик Едвард Уеверли запознава лик од историјата, Бони Принц Чарли, и учествува во Битката на Престонпанс. Некои дела на фикција се во одредена мера пре-измислени врз основа на некоја првично вистинита приказна, или реконструирана биографија. Често, дури и кога фиктивната приказна се заснова врз факт, можно е да има дополнувања и субстракции од вистинската приказна за да се направи приказната поинтересна.

Фиктивни дела кои експлицитно вклучуваат чудесни, магични, или научно невозможни елементи често се класифицирани под жанрот на фантазијата, вклучувајќи ги Алиса во земјата на чудата од Луис Карол, Хари Потер од Џ. К. Роулинг и Господарот на прстените од Џ. Р. Р. Толкин. творците на фантазијата понекогаш воведуваат измислени суштества, како што се џиновите и самовилите.

Книжевната фикција е дефинирана како дела на фикција за кои се смета дека имаат литературен мерит, по што се разликуваат од комерцијалната или "жанровска" фикција. Дистинкцијата може да биде контроверзна за критичарите и научниците.

Нил Стивенсон укажа на тоа дека, иако каква било дефиниција може да биде симплистичка, денес постои општа културна разлика помеѓу книжевната и жанровската фикција. Од една страна книжевните автори во денешно време се почесто се поддржани од страна на патронажа преку вработување во универзитет или слична институција, како и со континуација на таквите позиции утврдени не само од бројот на продадени книги, но и од критички признанија од други естаблирани книжевни автори и критичари. Од друга страна, тој сугерира, писателите на жанровската фикција обично се поддржани од продажбата на книги.^[13] Сепак, во едно интервју, Џон Апдајк се пожали дека "категоријата на книжевната фикција се има појавено неодамна за да им предизвикува маки на луѓе како мене кои едноставно сакаат да пишуваат книги, и ако некој сака да ги прочита, прекрасно, толку подобро. ... Јас сум жанровски писател на еден начин. Јас пишувам книжевна фикција, што е како шпионска фикција или чик-лит".^[14] Исто така, на Чарли Роуз Шоу, тој рекол дека овој термин, кога се применува на неговите дела, во голема мера го ограничува него и неговите очекувања за она што може да произлезе од неговото пишување, затоа не му се допаѓа. Тој посочи дека сите негови дела се книжевни, едноставно затоа што "тие се напишани со зборови".^[15]

Книжевната фикција често вклучува социјални коментари, политичка критика или одраз на човековата состојба.^[16] Во принцип се фокусира на "интроспективни, длабоки карактерни студии" на "интересни, комплексни и развиени" ликови.^[16][17] Ова е во контраст со жанровската фикција каде што приказната е во центарот на вниманието.^[16] Обично во книжевната фикција фокусот е на "внатрешната приказна" на ликовите кои ја развиваат приказната, со мотивациите дадени во детали за да поттикнат "емотивна инволвираност" на читателот.^[18][17] Стилот на книжевната фикција често се опишува како "елегантно напишан, лирски, и ... слоевит".^[16] Тонот на книжевната фикција може да биде помрачен од жанровската фикција,^[16] додека текот на развојот на дејството во книжевната фикција често е побавен отколку во популарната фикција.^[19]

Реалистичната фикција обично вклучува приказна чија основна поставка (време и локација во светот) е реална и чии настани можат да се случат во реалниот свет; нереалистичната фикција, во контраст, често се поставува во целосно измислен свет, алтернативна историја на светот или некоја друга непостоечка локација или временски период, понекогаш дури и презентирајќи невозможна технологија или непочитување на законите на природата. Сепак, сите видови на фикција ја покануваат својата публика да истражува вистински идеи, прашања или можности во инаку имагинарно поставување, или со користење на нешто што се подразбира за реалноста за да се ментално изгради нешто слично на реалноста, иако сè уште се разликува од неа.^{[note 1][note 2]}

Во однос на традиционалната поделба помеѓу фикцијата и нефикцијата, линиите денес најчесто се сфаќаат како нејасни, покажувајќи поголемо преклопување орколку меѓусебна исклученост. Дури и фикцијата често има елементи на вистината. Дистинкцијата меѓу двете можеби најдобро може да се дефинира од гледна точка на публиката, според која некое дело се смета за нефиктивно ако неговите луѓе, места и настани се сите историски или фактички вистинити, додека дело се смета за фиктивно ако тоа отстапува од реалноста во некоја од истите области. Дистинкцијата помеѓу фикцијата и нефикцијата е уште понејасна поради фактот што вистината може да се претстави преку имагинарни канали и конструкции, додека пак од друга страна, имагинацијата може да придонесе за значителни заклучоци за вистината и реалноста.

Литерарниот критичар Џејмс Вуд тврди дека фикцијата бара креативен пронајдок, како и некој прифатлив степен на веројатност,^[20] поим често енкапсулиран во терминот на поетот Семјуел Тејлор Колриџ: намерна суспензија на неверување. Исто така, самите бесконечни фиктивни можности ја покажуваат неможноста за целосно сознавање на реалноста, провокативно покажувајќи дека нема критериум за мерење на изградбата на реалноста.

• Eco, Umberto 2009. On the ontology of fictional characters: A semiotic approach. Sign Systems Studies 37(1/2): 82–98.

Повеќе за Фикција на збратимените проекти на Википедија
	Дефиниции и преводи на Викиречник ?
	Податотеки на Ризницата ?
	Образовни ресурси на Викиуниверзитет ?
	Мисли на Викицитат ?
?	Информации за guide во Википатување ? ?

• Kate Colquhoun on the blurred boundaries between fiction and non-fiction Архивирано на 13 април 2016 г.
• Example of a Serial Blog/Short Story Magazine Архивирано на 20 јануари 2015 г.
• Subhasis Chattopadhyay, 'Claiming the Domain of the Literary: Mourning the Death of Reading Fiction, Prabuddha Bharata or Awakened India 121 (6) (June 2016): 505-11