ലോകായതം

വളരെ പഴക്കമുള്ള ഈ ദർശനം ചാർവാകം എന്നും ബാർഹസ്പത്യം എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു. ചാരുവായ മധുരമായ വാക്കുകളോട്‌ കൂടിയത്‌ എന്നാണ്‌ ചാർവാകം എന്നതിനർത്ഥം. ചാർവ്‌ എന്നാൽ ഭക്ഷിക്കുക എന്നും അർത്ഥമുണ്ട്‌. അതനുസരിച്ച്‌ ഭക്ഷണത്തിൽ മാത്രം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നത്‌ എന്നതാൽപര്യം ജനിപ്പിക്കുന്നതിൽ നിന്നും ആവാം ചാർവാകം എന്ന പേർ ജനിച്ചത്‌ എന്നും കരുതുന്നു. ലോകത്തിൽ ജനങ്ങളുടെ ഇടയിൽ വ്യാപിച്ചു നിൽക്കുന്നത്‌ എന്നർത്ഥത്തിൽ ലോകായതം എന്നും, ബൃഹസ്പതിയാണ്‌ ഇതിന്റെ രചയിതാവ്‌ എന്ന് കരുതുന്നതിനാൽ ബാർഹസ്പത്യം എന്നും വിളിക്കാറുണ്ട്‌. ^[1]

ലോകായതത്തിന്റെ ഉത്ഭവത്തെപ്പറ്റി വിഷ്ണു പുരാണത്തിൽ ഒരു കഥയുണ്ട്‌. ദേവാസുരയുദ്ധത്തിൽ ദേവന്മാർ തോൽകുമെന്ന നിലവന്നപ്പോൾ അവരുടെ ഗുരുവായ ബൃഹസ്പതി വേഷം മാറി അസുരന്മാർക്ക്‌ ലോകായത ദർശനം ഉപദേശിച്ചുകൊടുത്തു. അത്‌ പഠിച്ച്‌ ലൗകിക സുഖഭോഗാസക്തരായ അസുരന്മാർക്ക്‌ യുദ്ധത്തിലും മറ്റുമുള്ള ശ്രദ്ധ കുറഞ്ഞു. ദേവന്മാർക്ക്‌ പിന്നീട്‌ ജോലി എളുപ്പമായി. എന്നാൽ ലോകായതം പുരാണങ്ങൾ രചിക്കുന്നതിനു മുന്നേ തന്നെ നിലവിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.

എന്നാൽ വിഷ്ണു പുരാണത്തിന്റെ സാമൂഹിക ചരിത്ര പശ്ചാത്തലത്തെപ്പറ്റി പഠനം നടത്തിയവർ , ആ കൃതി ബ്രാഹ്മാണാധിപത്യം, പൗരോഹിത്യപ്രാമാണ്യം, വർണാശ്രമ വ്യവസ്ഥ എന്നിവ രൂഢമൂലമാക്കാൻ വേണ്ടിയുള്ള ആശയപ്രചരണം മാത്രമാണ്‌ എന്നു കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ബ്രാഹ്മണ പൗരോഹിത്യത്തേയും അതിന്റെ ആശയസംഹിതയേയും അടച്ചെതിർക്കുന്ന ലോകായതത്തെ നാശത്തിലേക്കുള്ള വഴിയായി വിഷ്ണുപുരാണത്തിൽ വിവരിക്കുന്നത് സ്വാഭാവികമാണ്‌. ^[2]

ലോകായത ദർശനത്തെപ്പറ്റി ഇന്ന് ലഭ്യമായ രേഖകൾ മുഴുവനും വിപക്ഷകരായവരുടെ പരിഹാസപൂർണ്ണവും ആക്ഷേപതരവുമായുള്ള പ്രസ്താവനകൾ മാത്രമാണ്. രാമായണത്തിന്റെ അയോദ്ധ്യാകാണ്ഡത്തിലും മഹാഭാരതം ശാന്തിപർവത്തിലും മനുസ്മൃതിയിലും മറ്റും ഇത്തരം പരാമർശങ്ങൾ കാണാം. മാധവന്റെ സർവ്വദർശന സംഗ്രഹം, ജയരാശിഭട്ടന്റെ തത്ത്വോപപ്ലവസിംഹം, എന്നീ കൃതികളിൽ നിന്നു ഈ ഭൗതികവാദത്തിന്റെ ലോകബോധത്തെക്കുറിച്ചും മറ്റും ഗ്രഹിക്കാം. ^[2]

പ്രാചീന യുഗങ്ങളിൽ ഋഗ്വേദത്തിന്റെ പ്രാരംഭകാലം (ക്രി.മു. 16-ആം നൂറ്റാണ്ട്‌) മുതൽ ക്രി.വ. 7,8,9 നൂറ്റാണ്ടുകൾ വരെ ഇന്ത്യയിലെ സാധാരണക്കാരായ ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ ചാർവാകം പ്രചരിച്ചിരുന്നു. വൈദിക മതവിശ്വാസങ്ങൾക്ക്‌ സമാന്തരമായും എല്ലാത്തരം ആത്മീയതക്കും ഒപ്പവും അതേ സമയം ആ വാദങ്ങൾക്കെല്ലാം എതിരായും നിരന്തരം യുദ്ധം ചെയ്ത്‌ രണ്ടായിരത്തിലധികം വർഷങ്ങൾ ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ അത്‌ നിലനിന്നിരുന്നു എന്നാണ്‌ പ്രസിദ്ധ തത്ത്വചിന്തകനായ എം.എസ്‌. ദേവദാസ്‌ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നത്‌. ^[1]

വ്യാസന്റെ മഹാഭാരതം എന്ന ഇതിഹാസത്തിൽ ചാർവാകത്തെ പറ്റി പലയിടങ്ങളിൽ പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്‌. ബാണന്റെ ഹർഷചരിത്രത്തിൽ (7-ആം നൂറ്റാണ്ട്‌) ലോകായതം ശ്രീഹർഷന്റെ രാജധാനിയിൽ പ്രചരിച്ചിരുന്നതായി പ്രസ്താവിക്കുന്നു. ക്രി.വ. 6-ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ ലോകായതം ഭൂതവാദം എന്ന പേരിൽ ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ (തമിഴ്‌നാട്ടിൽ പ്രത്യേകിച്ച്‌) ചില വിദ്യാപീഠങ്ങളിൽ പഠനവിഷയമായിരുന്നു എന്നും അത്‌ നിരവധി വിദ്യാർത്ഥികളെ ആകർഷിച്ചിരുന്നു എന്നും സുന്ദരമൂർത്തി നായനാരുടെ കൃതികളിൽ വിവരിക്കുന്നു. മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ രചിക്കപ്പെട്ട മണിമേഖല, ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിലേത്‌ എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന നീലകേശി എന്നീ തമിഴ്‌ കാവ്യങ്ങളിലും ലോകായതത്തെ പറ്റി പരാമർശമുണ്ട്‌.മഹാഭാഷ്യ കർത്താവായ പതഞ്ജലി , ‘ഭാംഗുരി‘ എന്ന ലോകായത പണ്ഡിതനെപ്പറ്റി പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട് . ലോകായത സൂത്രങ്ങൾക്ക് ഭാഷ്യവും പ്രവചനവും ഉണ്ടായിരുന്നതായി ബുദ്ധമത ഗ്രന്ഥമായ ദിവ്യദാനത്തിലും പറയുന്നുണ്ട് .

ഭൗതികവാദം എന്ന ഇന്നത്തെ ആധുനിക ദർശനങ്ങളുടെ ആദ്യരൂപമാണ്‌ ലോകായതം. വൈദികമായ ദർശനങ്ങളേയും ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങളേയും ലോകായതം ഖണ്ഡിക്കുന്നു. എന്നാൽ പല ദാർശനികരും ലോകയതത്തെ വിമർശിച്ചതുപോലെ അൽപം പോലും പരിഹാസ്യമല്ല അത്‌. എല്ലാ പദ്യങ്ങളിലും ജീവിക്കാനുള്ള തത്ത്വചിന്തകൾ ഒളിഞ്ഞു കിടക്കുന്നു. ഹെഗലിനും കാൾ മാക്സിനും വൈരുദ്ധ്യാതമക ഭൗതികവാദം വികസിപ്പിക്കാനുള്ള പ്രചോദനം ഒരു പക്ഷേ ലോകായതമായിരുന്നിരിക്കണം. ^[1]

മറ്റു കൃതികളിൽ സൂചിപ്പിക്കുന്നതു പ്രകാരം ലോകായതത്തിന്റെ മുഖ്യ തത്ത്വങ്ങൾ താഴെപ്പറയുന്നവയഅണ്‌: ^[2]

1. മണ്ണ്, വെള്ളം, തീ, കാറ്റ് എന്നീ നാലെണ്ണമാണ്‌ ഭൂതങ്ങൾ (കാരണങ്ങൾ)
2. ദേഹവും ബോധവും വസ്തുക്കളുമെല്ലാം ഈ മൂലകങ്ങളുടെ വ്യത്യസ്ത ചേരുവകൾ കൊണ്ടുണ്ടാവുന്നവയാണ്‌
3. ധാന്യാദികൾ പുളിപ്പിച്ച കിണുവിൽ നിന്ന് (യീസ്റ്റ്) മദ്യലഹരി എന്നതുപോലെ ദേഹത്തിൽ നിന്നുമാണ്‌ ബോധം ഉണ്ടാകുന്നത്
4. ആത്മാവ് എന്നത് അറിയുന്ന ശരീരമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല
5. മനുഷ്യ ജന്മത്തിന്റെ പരമോദ്ദേശ്യം ആനന്ദം മാത്രം
6. മരണം മാത്രമാണ്‌ മോക്ഷകാരകം

ലോകായതം ജീവിതത്തെ മാത്രം ആണ്‌ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്‌. ജീവിതം മാത്രമാണ്‌ നമുക്കുള്ളതെന്നും. പുനർജന്മം, നരകം, സ്വർഗ്ഗം, പ്രേതങ്ങൾ എന്നിങ്ങനെയുള്ള വിശ്വാസങ്ങൾ തെറ്റാണെന്നു, വൈദിക കർമ്മങ്ങൾ എല്ലാം തന്നെ പുരോഹിതന്മാരുടെ വയറ്റുപിഴപ്പിനുവേണ്ടി ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുള്ളതാണെന്നും ലോകായതം പഠിപ്പിക്കുന്നു. ആകെ നമുക്ക്‌ കിട്ടുന്ന ഒരു ജീവിതമാണെന്നും അത്‌ പരമാവധി സുഖകരമാക്കി ജീവിക്കാനും അത്‌ ഉപദേശിക്കുന്നു. സമാനമായ മറ്റു ദർശനങ്ങളുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തിയാൽ ഇത്‌ വളരെ ശരിയാണ്‌.

എന്നാൽ ഏതൊരു നാസ്തിക ദർശനത്തേയും പോലെ അൽപജ്ഞാനികൾ ഉപദേശങ്ങൾ അവർക്കിഷ്ടം പോലെ ഉപയോഗിക്കാമല്ലോ. അതായിരിക്കണം ജനങ്ങൾ സുഖലോലുപന്മാരും സദാചാര്യ മര്യാദകൾ ലംഘിക്കുന്നവരും ആയിത്തീരുന്നുത്‌ എന്ന് കരുതാം. ഭാരതത്തിൽ 2000 വർഷം മറ്റു വിശ്വാസങ്ങളുമായി പിടിച്ചു നിൽകാൻ കെൽപ്‌ നൽകണമെങ്കിൽ ലോകായതത്തെ പരിപൂർണ്ണമായി പഠിച്ച പ്രചരിപ്പിച്ചിരുന്നവർ ഉണ്ടായിരിക്കണം. ഇക്കാരണത്താൽ തന്നെ ലോകായതർ സുഖലോലുപർ എന്ന വ്യാഖ്യാനത്തെ തിരസ്കരിക്കാം.

ആര്യ വൈദികന്മാർ ദ്രാവിഡന്മാർക്കിടയിൽ നിലനിന്നിരുന്ന ലോകായതം എന്ന ഈ ദർശനത്തെ താഴ്ത്തിക്കെട്ടാനും അത്‌ രാക്ഷസന്മാരുടെ ദർശനം എന്ന് വരുത്തിത്തീർക്കാനും ശ്രമിച്ചതായും ഇതിനാൽ തെളിവ്‌ ലഭിക്കുന്നു.

എന്നാൽ പ്രാചീന ഗോത്ര സമൂഹത്തിന്റെ സദാചാര മര്യാദകൾ ആണ്‌ ചാർവാകനെ ഭരിക്കുന്നത്‌. ബന്ധു മിത്രാദികളേയും സ്വജനങ്ങളേയും കൊല്ലുക എന്നത്‌ അധർമ്മമാണ്‌ എന്നാണ്‌ ലോകായതർ വിശ്വസിക്കുന്നത്‌. മഹാഭാരത യുദ്ധത്തിൽ ഈ കർമ്മങ്ങൾ നിർവ്വഹിച്ചു വന്ന യുധിഷ്ഠിരനെ വൈദികരായ ബ്രാഹ്മണന്മാർ എതിരേൽക്കുകയും യുധിഷ്ഠിരന്റെ അപഗാഥകൾ പാടുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ ആകെ ഒരു എതിർത്ത സ്വരം ലോകായതന്റേതാണ്‌ എന്നത്‌ അവരുടെ സദാചാര മര്യാദകൾ സ്വന്തം ആവശ്യത്തിന്‌ ധർമ്മ ചിന്തകൾ വളച്ചൊടിക്കുന്നവരിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായി ഉയർന്നു നിലുന്നു എന്ന് കാണിക്കുന്നു.

ഗ്രീക്ക്‌ ഭൗതികവാദിയായ എപ്പിക്യൂറസ്‌ (ക്രി.മു. 342-270) ഇതു പോലുള്ള ദർശനത്തിനും അനുഭവങ്ങൾക്കും പാത്രീഭൂതനാണ്‌. വളരെ സാത്വികവും ലളിതവുമായ ജീവിതം നയിച്ച അദ്ദേഹം സ്വയം ദർശനത്തിൽ മുഴുകുന്നതിനേക്കാൾ കവിഞ്ഞ ഒരു ഉദാത്ത ചിന്തയും ഇല്ല എന്നാണ്‌ പഠിപ്പിച്ചത്‌. തികച്ചും നിയമാനുസൃതമായ സുഖചിന്തകൾ ആണ്‌ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ദർശനത്തിന്റെ കേന്ദ്ര ബിന്ദു. സുഖങ്ങൾ ആത്മാവിന്‌ ശാന്തി നൽകുന്നവയായിരിക്കണം എന്നദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു. എന്നാൽ അനിയന്ത്രിതമായ സുഖലോലുപത്വത്തിന്റേയും വിഷയലമ്പടത്വത്തിന്റേയും അസന്മാർഗിക ജീവിതത്തിന്റേയും പ്രചാരകൻ എന്ന് പറഞ്ഞ്‌ ക്രിസ്തീയ മത മേധാവികൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സൽപേരിൽ കരിവാരിത്തേക്കുകയായിരുന്നു. ജീവിതം എന്നാൽ ഇഹലോകവാസം മാത്രമാണ്‌ എന്നും സ്വർഗം നരകം എന്നിവ ഇല്ല എന്നും അദ്ദേഹം പ്രഖ്യാപിച്ചു. ജീവിതയാഥാർത്ഥ്യങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ചിന്തിക്കാനും ജീവിതത്തെ സ്വപ്രയത്നം കൊണ്ട്‌ ധന്യമാക്കാനും , ഒന്നിനേയും ഭയപ്പെടാതെ ഒന്നിനേയും നോവിക്കാതെ, യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾക്ക്‌ നിരക്കാത്ത എല്ലാ അജ്ഞാനങ്ങളേയും മൂഢ വിശ്വാസങ്ങളേയും പാടെ നിരാകരിച്ചുകൊണ്ട്‌ മന:ശാന്തിയോടു കൂടി ജീവിക്കാൻ അദ്ദേഹം ജനങ്ങളെ പഠിപ്പിച്ചു.^[1]

ഭൗതിക വാദം

ലോകായതം കറകളഞ്ഞ ഭൗതികവാദമാണ്‌ എന്ന് പറയാം. ആശയവാദമെന്ന നിലയിൽ ഉള്ള ദർശനങ്ങളെ മതാധിഷ്ഠിതത്വം, വിശുദ്ധഗ്രന്ഥവിശ്വാസം, അന്ധവിശ്വാസം എന്നിങ്ങനെ അതിന്റെ എല്ലാ അനുബന്ധങ്ങളോടു കൂടി നിരാകരിക്കുന്നു. ധർമ്മശാസ്ത്രകാരന്മാരുടെ എതിർപ്പുകളും ഭീഷണികളും ലോകായതർ നേരിടുന്നുണ്ട്. വേദങ്ങളുടെ വിശുദ്ധ പരിവേഷത്തേയും അതിന്റെ പേരിൽ വിശ്വാസത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള എല്ലാ ന്യായവാദങ്ങളേയും അവർ തുറന്ന് എതിക്കുന്നു. ഇതെല്ലാം ബ്രാഹ്മണ പുരോഹിതന്മാരുടെ സൂത്രപ്പണികളാണ്‌ എന്നാണ്‌ അവരുടെ മതം. അതിനു പിന്നിൽ ചൂഷണം മാത്രമാണ്‌ ഉദ്ദേശ്യമെന്നും അവർ വ്യക്തമാക്കുന്നു. ^[1]

എന്നാൽ ഈ വാദങ്ങളെല്ലാം സൂക്ഷ്മമായ താർക്കിക യുക്തിയുടെ പിൻബലത്താലല്ല, മറിച്ച് പ്രാകൃതമായ യുക്തിമാത്രമാണ്‌ പിൻബലമായി അവർ സ്വീകരിക്കുന്നത്. ചില വാദങ്ങൾ താഴെ കൊടുക്കുന്നു

• യജ്ഞത്തിൽ മൃഗത്തെ കൊല്ലുന്നതുകൊണ്ട് ആ മൃഗത്തിന്‌ സ്വർഗ്ഗം കിട്ടുമെന്നാണ്‌ വേദികൾ വാദിക്കുന്നത്, എങ്കിൽ സ്വന്തം പിതാവിനെ കൊന്ന് എന്തുകൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന്‌ സ്വർഗ്ഗപ്രാപ്തി നൽകുന്നില്ല എന്ന് അവർ ചോദിക്കുന്നു. അങ്ങനെ ചെയ്യാത്തത് മൃഗത്തിന്‌ സ്വർഗ്ഗപ്രാപ്തി ലഭിക്കുവാനായല്ല മറിച്ച് ബ്രാഹ്മണ പുരോഹിതന്മാർക്ക് വല്ലപ്പോഴും മാംസം രുചിക്കാനായി മാത്രമാണെന്നും അവർ സ്ഥാപിക്കുന്നു.

ഭൗതിക ജീവിതത്തിന്റെ അഭിവൃദ്ധിക്കും പുരോഗതിക്കും ഉത്തേജനം നൽകാൻ സാധിച്ചെങ്കിലും ലോകായതം അശാസ്ത്രീയവും അപരിഷ്കൃതവുമായ ഭൌതികവാദമായിരുന്നു .ലോകായതം പരാജയപ്പെട്ടതിനു ആന്തരികമായ ദൌർബല്യങ്ങളും ഒരു കാരണമായി .