Grand Prix-wegrace der Naties 1983

De Italiaanse Grand Prix trok slechts 20.000 toeschouwers. Dat was te wijten aan de hopeloos verouderde en vervallen tribunes die bovendien slechts weinig uitzicht op de baan boden. De Italianen kwamen dan ook liever naar de trainingen kijken om op de racedag voor de TV te gaan zitten. De warm-up in de ochtend moest op een natte baan worden gereden, maar tijdens de races was het vrijwel droog. De overmacht van de Amerikanen in de 500cc-klasse manifesteerde zich voor het eerst in deze Grand Prix met een volledig Amerikaans podium.

Gallina had Franco Uncini al tijdens de 200 mijl van Imola laten experimenteren met een Suzuki XR 40 Gamma 3 frame uit 1982 met een Suzuki XR 40 Gamma 4-blok uit 1983 en liet hem daar ook mee starten. De andere Suzuki-rijders kregen nieuwe frames uit Japan. Voor Randy Mamola leek dat goed uit te pakken. Hij kwam na de eerste ronde door aan de leiding van een groep met Freddie Spencer, Ron Haslam, Marco Lucchinelli, Takazumi Katayama, Kenny Roberts, Raymond Roche en Franco Uncini. Mamola, Spencer, Roberts en Haslam maakten zich los en in de derde ronde nam Roberts de leiding over. Halverwege de race begon Roberts een seconde per ronde uit te lopen. Bij het passeren van een achterblijver maakte hij echter een beoordelingsfout waardoor hij in het gras terechtkwam. Dat wierp hem terug naar de vierde plaats, maar in de laatste ronde viel hij stil met een lege tank. Spencer had de dodelijk vermoeide^[1] Mamola achter zich gelaten en won de race. Ron Haslam blies in de laatste ronde zijn motor op terwijl hij op een zekere derde plaats lag. Daardoor werd het podium volledig Amerikaans, want Eddie Lawson nam zijn podiumplaats over.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Freddie Spencer	HRC-Honda	45:46.570	2	15
2	Randy Mamola	HB-Suzuki	+7.660	3	12
3	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha	+17.750	6	10
4	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	+24.380	4	8
5	Takazumi Katayama	HRC-Honda	+33.730	10	6
6	Raymond Roche	Honda	+42.810	8	5
7	Marc Fontan	Sonauto-Yamaha	+1:16.300	12	4
8	Sergio Pellandini	Suzuki	+1:21.860	9	3
9	Barry Sheene	Suzuki	+1:28.230	11	2
10	Marco Lucchinelli[2]	HRC-Honda	+1:33.180	5	1
11	Virginio Ferrari	Cagiva	+1:41.530	24
12	Walter Migliorati	Suzuki	+1:41.590	14
13	Gustav Reiner	Suzuki	+1:47.950	18
14	Peter Sjöström	Suzuki	+1:48.330	34
15	Steve Parrish	Yamaha	+1 ronde	27
16	Marco Papa	Suzuki	+1 ronde	19
17	Wolfgang von Muralt	Suzuki	+1 ronde	28
18	Marco Greco	Suzuki	+1 ronde	31
19	Lorenzo Ghiselli	Suzuki	+1 ronde	23
20	Paolo Ferretti	Suzuki	+1 ronde	22
21	Andreas Hofmann	Suzuki	+1 ronde	33
22	Leandro Becheroni	Suzuki	+1 ronde	15
23	Corrado Tuzii	Honda	+1 ronde	36
24	Christophe Guyot	Suzuki	+1 ronde	21
25	Franz Kaserer	Suzuki	+2 ronden	38
26	Peter Huber	Suzuki	+4 ronden	35
DNF	Kenny Roberts	Marlboro-Yamaha	Brandstof	1
DNF	Ron Haslam	HRC-Honda	Motor	7
DNF	Giovanni Pelletier	Honda		16
DNF	Ernst Gschwender	Suzuki		26
DNF	Dave Dean	Suzuki		30
DNF	Boet van Dulmen	Suzuki	Motor	25
DNF	Alain Röthlisberger	Yamaha		32
DNF	Keith Huewen	Suzuki		17
DNF	Jack Middelburg	Honda	Motor	13
DNF	Philippe Coulon	Suzuki		20
DNF	Didier de Radiguès	Honda		29
DNQ	Jon Ekerold	Cagiva
DNQ	Toni Mang	HB-Suzuki	Blessure
DNQ	Loris Reggiani	HB-Gallina-Suzuki	Blessure

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Freddie Spencer	HRC-Honda	45
2	Kenny Roberts	Marlboro-Yamaha	20
	Ron Haslam	HRC-Honda
4	Randy Mamola	HB-Suzuki	18
5	Marc Fontan	Sonauto-Yamaha	17
6	Marco Lucchinelli	HRC-Honda	15
7	Franco Uncini	HB-Gallina-Suzuki	13
	Eddie Lawson	Marlboro-Yamaha
9	Raymond Roche	Honda	9
10	Barry Sheene	Suzuki	7

Opnieuw was de 250cc-race de spannendste van de dag. Dat begon eigenlijk al in de trainingen, met de eerste acht binnen 0,6 seconde en de eerste twintig binnen 2 seconden. Carlos Lavado nam de leiding na de start, gevolgd door Patrick Fernandez, maar ze werden allebei gepasseerd door twee Rotax-rijders (Manfred Herweh en Sito Pons) en Lavado's stalgenoot Iván Palazzese. De Bartol van Fernandez verloor vermogen en hij moest de andere vier laten gaan. Uiteindelijk reed Pons samen met Palazzese aan de leiding, gevolgd door Lavado en Wimmer. Pons viel echter en Palazzese kon hem niet meer ontwijken, waardoor de overwinning in de schoot van Lavado geworpen werd. Thierry Espié werd tweede en Wimmer derde. Palazzese kon zijn motor nog oprapen en werd uiteindelijk achtste.

Pos.	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	41:02.190	9	15
2	Thierry Espié	Chevallier-Yamaha	+14.330		12
3	Manfred Herweh	Real-Rotax	+16.290		10
4	Martin Wimmer	Mitsui-Yamaha	+17.170	8	8
5	Jacques Cornu	Hostettler-Yamaha	+17.330	6	6
6	Hervé Guilleux	Kawasaki	+18.190		5
7	Thierry Rapicault	Sonauto-Yamaha	+20.580		4
8	Iván Palazzese	Venemotos-Yamaha	+32.520	3	3
9	Dider de Radiguès	Chevallier-Yamaha	+37.410		2
10	Jean-François Baldé	Chevallier-Yamaha	+37.890	5	1
11	Reinhold Roth	Fath-Yamaha	+38.000
12	Bruno Lüscher	Yamaha	+47.590
13	Tony Head	Armstrong-Rotax	+47.630
14	Harald Eckl	Yamaha	+47.850
15	Maurizio Vitali	MBA	+1:04.340	4
16	Graham Young	EMC	+1:04.480
17	Karl-Thomas Grässel	Yamaha	+1:04.920
18	Edwin Weibel	Yamaha	+1:59.110
DNF	Patrick Fernandez	Bimota-Bartol	Ketting	1
DNF	Christian Sarron	Sonauto-Yamaha	Val[3]	2
DNF	Christian Estrosi	Pernod	Val[3]	4
DNF	Alan Carter	Mitsui-Yamaha	Val[3]
DNF	Massimo Matteoni	Yamaha		7
DNF	Didier de Radiguès	Chevallier-Yamaha		10
DNF	Sito Pons	JJ Cobas-Rotax	Val
DNF	Jean-Louis Tournadre	Sonauto-Yamaha
DNF	Roland Freymond	Armstrong-Rotax
DNF	Massimo Broccoli	Yamaha

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Jacques Cornu	Hostettler-Yamaha	24
2	Didier de Radiguès	Chevallier-Yamaha	22
3	Carlos Lavado	Venemotos-Yamaha	19
4	Jean-François Baldé	Chevallier-Yamaha	16
	Thierry Rapicault	Sonauto-Yamaha
6	Hervé Guilleux	Kawasaki	15
	Alan Carter	Mitsui-Yamaha
	Manfred Herweh	Real-Rotax
9	Thierry Espié	Chevallier-Yamaha	14
10	Patrick Fernandez	Bimota-Bartol	13

De Garelli-rijders Ángel Nieto en Eugenio Lazzarini duldden korte tijd Pier Paolo Bianchi, Maurizio Vitali en Ezio Gianola in hun buurt, maar toen ze eenmaal gas gaven gingen ze er samen vandoor. Vitali viel uit door een vastloper, waardoor Bianchi eenvoudig naar de derde plaats leek te rijden. Hij viel echter kort voor het einde waardoor Gianola vlak voor Ricardo Tormo derde werd. In de laatste ronde verbeterde Nieto het ronderecord met ruim drie seconden, waardoor hij ruim voor Lazzarini won.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Ángel Nieto	Garelli	39:01.890	1	15
2	Eugenio Lazzarini	Garelli	+4.090	3	12
3	Ezio Gianola	MBA	+21.320	6	10
4	Ricardo Tormo	MBA	+22.870		8
5	Bruno Kneubühler	MBA	+35.290	9	6
6	Libero Piccirillo	MBA	+36.180	8	5
7	Fausto Gresini	MBA	+36.360		4
8	Stefano Caracchi	MBA	+36.730		3
9	Jean-Claude Selini	MBA	+36.870	5	2
10	Pierluigi Aldrovandi	MBA	+46.550		1
11	Lucio Pietroniro	MBA	+46.650
12	Gerhard Waibel	Seel-MBA	+46.730
13	Miguel Gonzales	MBA	+1:12.270
14	Paul Bordes	MBA	+1:14.220
15	Erich Klein	MBA	+1:14.460
16	Willy Pérez	MBA	+1:15.440
17	Johnny Wickström	MBA	+1:29.040
18	Domenico Brigaglia	MBA	+1:38.320
19	Henk van Kessel	MBA	+1:38.320	18
20	Esa Kytölä	MBA	+2:09.600
21	Anton Straver	MBA	+3:00.920	12
22	Jacky Hutteau	MBA	+1 ronde
23	Andreas Sanches-Marin	MBA
24	Per-Edvard Carlsson	MBA
25	Janez Pintar	MBA
DNF	Hans Spaan	MBA		37
DNF	Pier Paolo Bianchi	Sanvenero	Val	2
DNF	August Auinger	MBA		7
DNF	Hans Müller	Seel-MBA
DNF	Maurizio Vitali	MBA	Vastloper

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Ricardo Tormo	MBA	23
2	Ángel Nieto	Garelli	15
3	Jean-Claude Selini	MBA	14
4	Eugenio Lazzarini	Garelli	12
5	Bruno Kneubühler	MBA	10
	Ezio Gianola	MBA
	Maurizio Vitali	MBA
8	Johnny Wickström	MBA	8
9	Thomas Møller-Pedersen	MBA	6
10	Jikka Jaakkola	MBA	5
	Libero Piccirillo	MBA

De twee snelsten in de training, Stefan Dörflinger en Eugenio Lazzarini, gingen er na de start van de 50cc-race meteen samen vandoor. In de vierde ronde moest Dörflinger in de pit zijn lekke achterband laten vervangen, waardoor Lazzarini het rijk alleen kreeg. Claudio Lusuardi reed alleen op de tweede plaats, gevolgd door George Looijesteijn. Een paar seconden achter hem werd er gevochten om de vierde plaats tussen Reiner Scheidauer, Hans Spaan en Hagen Klein. Dörflinger verloor ruim 2 minuten in de pit, wist zich terug te vechten naar de elfde plaats, maar dat leverde hem geen punten op.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Eugenio Lazzarini	Garelli	35:23.140	2	15
2	Claudio Lusuardi	Villa	+20.160	3	12
3	George Looijesteijn	Kreidler	+48.970	6	10
4	Reiner Scheidhauer	Kreidler	+53.290	8	8
5	Hans Spaan	Kreidler	+54.130	9	6
6	Hagen Klein	FKN-Kreidler	+54.140	5	5
7	Gerhard Singer	Kreidler	+1:14.260		4
8	Ingo Emmerich	Kreidler	+1:22.020		3
9	Jos van Dongen	Kreidler	+1:22.440	12	2
10	Paul Bordes	Moto 2L	+1:37.280		1
11	Stefan Dörflinger	Kreidler	+1:54.530	1
12	Massimo de Lorenzi	Minarelli	+1:57.750
13	Sandro De Rosa	Villa	+1:57.880
14	Mario Stocco	Kreidler	+2:06.960
15	Guido Sala	MTK	+2:18.700
16	Paolo Priori	Paolucci	+2:19.010
17	Chris Baert	Kreidler	+2:51.640
18	Roberto Rosso	Minarelli	+3:17.790
19	Otto Machinek	Kreidler	+1 ronde
DNF	Gerhard Bauer	Ziegler		4
DNF	Theo Timmer	Casal		7
DNF	Joaquín Galí	Bultaco		10
DNF	Hans Koopman	Kreidler	accu	15
DNF	Paul Rimmelzwaan	Roton		19

Pos.	Coureur	Merk	Ptn.
1	Eugenio Lazzarini	Garelli	27
2	Stefan Dörflinger	Kreidler	15
	George Looijesteijn	Kreidler
	Hagen Klein	FKN-Kreidler
5	Claudio Lusuardi	Villa	12
6	Ingo Emmerich	Kreidler	11
7	Reiner Scheidhauer	Kreidler	8
8	Hans Spaan	Kreidler	6
	Paul Rimmelzwaan	Roton
10	Paul Bordes	Moto 2L	5

Loris Reggiani was nog steeds herstellende van de verwondingen die hij had opgelopen bij het ongeluk in de Franse GP, waarbij Iwao Ishikawa verongelukte. Reggiani werd pas in april met een speciaal vliegtuig naar Italië gevlogen.

Ook een andere HB-Suzuki-coureur, Toni Mang, was nog steeds geblesseerd na een ski-ongeval. Hij was in Italië op krukken aanwezig maar kon voor zijn sponsor niet meer doen dan sigaretten uitdelen.

Barry Sheene was privérijder, maar reed in Italië met een gele HB-stroomlijnkuip, waaruit werd opgemaakt dat hij toch wat steun kreeg van Suzuki Britain (Heron). Maar de achterkant van zijn Suzuki was nog blauw en daar was ruimte gemaakt voor een tweede sponsor: DAF Trucks.

Freddie Spencer ontving zijn overwinningsbeker uit handen van Helène Paci, sinds twee weken de weduwe van Guido Paci, die tijdens de 200 mijl van Imola verongelukt was.

De lekke band van Stefan Dörflinger zorgde voor gefronste wenkbrauwen. De Kreidler-coureurs waren net overgestapt van Metzeler op Michelin.