Grand Prix-wegrace van Spanje 1987

In de Spaanse Grand Prix startten alle klassen. Dat betekende de seizoensopening voor de 80cc-, de 125cc- en de zijspanklasse. De verhuizing van het Circuito Permanente del Jarama naar het Circuito Permanente de Jerez beviel de 500cc-rijders slechts matig. Het circuit was gebouwd voor autoraces en de 500cc-machines konden hun hoge snelheden eigenlijk niet bereiken. Dat bleek ook uit de rondetijden in de training. Als alle trainingstijden naast elkaar zouden worden gezet, waren Rolf Biland en Kurt Waltisperg met hun LCR-Krauser-zijspancombinatie vijfde geworden. De Yamaha YZR 250-rijders Luca Cadalora en Martin Wimmer zouden op de achtste en de negende plaats hebben gestaan, allemaal nog vóór Shunji Yatsushiro, Christian Sarron, Randy Mamola en Pierfrancesco Chili. In Spanje debuteerde Àlex Crivillé, die door Derbi was ingehuurd voor het Europees kampioenschap, maar die af en toe ook in het wereldkampioenschap mocht rijden. Na de kou en de nattigheid in Japan was het in Spanje juist erg warm.

De 500cc-klasse had al een race in Japan gereden. Daar was het nat en Randy Mamola profiteerde optimaal van de bandenwarmers die Dunlop voor het eerst toepaste. Concurrenten Eddie Lawson en Rob McElnea gaven juist op omdat ze de verkeerde banden van Michelin hadden gekregen.

Terwijl Roberts-Lucky Strike-Yamaha in Japan zoveel voordeel had gehad van het feit dat ze het enige Dunlop-team waren, hadden ze in Jerez grote problemen met het vinden van de juiste band en de daarbij horende afstelling van vering en demping. Randy Mamola kwalificeerde zich slechts als negende en Mike Baldwin kwam op de twaalfde startplaats, tussen de trage Suzuki's van Kevin Schwantz en Kenny Irons. Eddie Lawson kwalificeerde zich als beste, hoewel hij het circuit eigenlijk niet geschikt vond voor de 500cc-machines. Zijn Yamaha YZR 500 leverde wat meer vermogen onderin dan de Honda NSR 500, en dat was precies het voordeel dat hij nodig had. Hij verklaarde echter ook dat het circuit fysiek te zwaar was om de trainingstijden in de race lang vol te houden.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"50'69
2.	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	1"50'99
3.	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	1"51'01
4.	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"51'44
5.	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"52'09
6.	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	1"52'13
7.	Shunji Yatsushiro	Rothmans-HRC-Honda	1"52'59
8.	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"53'16
9.	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	1"53'45
10.	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	1"53'46

Eddie Lawson nam na de start het initiatief, maar na twee ronden ging Wayne Gardner hem voorbij en daarmee was het gevecht om de leiding feitelijk beslist. Gardner liep alleen maar verder weg en had bij de finish 23 seconden voorsprong. Er was wel een gevecht om de derde plaats, dat tussen Ron Haslam en Niall Mackenzie ging. Aanvankelijk lag Rob McElnea op deze positie, maar hij kwam ten val. Kevin Schwantz reed een uitstekende race met de Suzuki RGV 500, die nog minstens 20 kg zwaarder was dan de concurrentie. Hij vocht om de zesde plaats met Pierfrancesco Chili, Randy Mamola, Tadahiko Taira en Shunji Yatsoshiro. Chili reed op de zesde plaats toen hij in de laatste ronde viel en Schwantz de kans gaf de positie over te nemen. Chili kon zijn machine nog oprapen, maar hij werd slechts elfde. Daarvan profiteerde Richard Scott, een debutant die met een privé Honda RS 500 driecilinder reed en in zijn eerste Grand Prix meteen een punt scoorde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	56"02'07	2	15
2	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	56"25'62	1	12
3	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	56"51'16	6	10
4	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	56"52'76	3	8
5	Kevin Schwantz	Suzuki	57"12'54	11	6
6	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	57"14'88	9	5
7	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	57"16'28	5	4
8	Shunji Yatsushiro	Rothmans-HRC-Honda	57"20'33	7	3
9	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	57"42'11	17	2
10	Richard Scott[1]	Honda	57"47'11	15	1
11	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	+1 ronde	10
12	Marco Gentile	Lucky Strike-Fior-Honda	+1 ronde	19
13	Thierry Rapicault	Honda	+1 ronde	20
14	Alessandro Valesi	Iberna-Honda	+1 ronde	16
15	Simon Buckmaster	Duckhams-Honda	+1 ronde	25
16	Daniel Amatriaín	Honda	+1 ronde	23
17	Wolfgang von Muralt	Suzuki	+1 ronde	24
18	Bruno Kneubühler	Honda	+1 ronde	26
19	Maarten Duyzers	HDJ-Honda	+2 ronden	28
20	Louis-Luc Maisto	Honda	+2 ronden	27
21	Tony Carey	Suzuki	+4 ronden	30

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Mike Baldwin	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	Versnellingsbak	12
Fabio Biliotti	Honda		22
Gerold Fisher	Honda		29
Kenny Irons	Heron-Suzuki	Val	13
Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	Val	4
Jose Parra	Suzuki		31
Didier de Radiguès	Bastos-Cagiva	Achterrem	21
Gustav Reiner	Hein Gericke-Honda	Val	18
Raymond Roche	Bastos-Cagiva	Ontsteking	14
Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	Val[2]	8

Coureur	Merk
Larry Moreno Vacondio	Suzuki

Coureur	Merk	Oorzaak
Freddie Spencer	HRC-Honda	Blessure[3]

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	27
2	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	20
3	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda	16
4	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	12
5	Takumi Ito	Suzuki	10
6	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	9
7	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	8
	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda
9	Kevin Schwantz	Suzuki	6
10	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	5

Omdat het circuit van Jerez een traag stuurcircuit was, ging het voordeel van de 250cc-fabrieks-Honda's dat ze in Japan gehad hadden verloren. Zij moesten het hoofd buigen voor de minder snelle maar beter sturende Yamaha YZR 250's.

De superioriteit van de Yamaha's bleek al in de trainingen, toen de eerste vier plaatsen bezet werden door YZR 250's. Opmerkelijk was de snelste tijd van Luca Cadalora, die na zijn 125cc-carrière nog moest wennen aan de 250cc-machines. Hij verwachtte dan ook dat teamgenoot Martin Wimmer het in de warme en zware race langer vol zou houden.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"52'20
2.	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"52'38
3.	Juan Garriga	Ducados-Yamaha	1"53'68
4.	Patrick Igoa	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"53'97
5.	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	1"54'01
6.	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	1"54'02
7.	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda Deutschland	1"54'24
8.	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	1"54'41
9.	Jean-Philippe Ruggia	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"54'53
10.	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	1"54'63

Toni Mang was bij de start als eerste vertrokken, maar hij viel al in de tweede ronde. Meteen nam Luca Cadalora enkele seconden voorsprong op Jaqcues Cornu, Juan Garriga, Patrick Igoa, Jean-Philippe Ruggia, Dominique Sarron en Reinhold Roth. Intussen was Martin Wimmer na een slecht begin naar voren aan het komen en in de zesde ronde nam hij de tweede positie in, waarna hij het gat met Cadalora langzaam begon te dichten. Na wat schermutselingen om de leiding liep Wimmer ook van Cadalora weg en daarmee was het pleit beslist. Er werd wel nog gestreden om de derde plaats, die naar Juan Garriga ging. Ruggia werd met een productie-Yamaha TZ 250 uitstekend zevende. Sito Pons en Carlos Lavado eindigden ook nog in de top tien, ondanks een handblessure van Pons en het feit dat Lavado nog steeds herstellende was van een polsblessure en een sleutelbeenbreuk.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	47"41'00	2	15
2	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	47"42'68	1	12
3	Juan Garriga	Ducados-Yamaha	47"53'39	3	10
4	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	48"03'35	10	8
5	Patrick Igoa	Gauloises-Sonauto-Yamaha	48"08'88	4	6
6	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	48"17'65	5	5
7	Jean-Philippe Ruggia	Gauloises-Sonauto-Yamaha	48"19'65	9	4
8	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	48"19'94	6	3
9	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	48"22'93	14	2
10	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	48"49'20	8	1
11	Guy Bertin	Honda	48"56'83	21
12	Jochen Schmid	Yamaha	48"55'72	18
13	Maurizio Vitali	FMI-Garelli	49"06'14	11
14	Jean-Michel Mattioli	Yamaha	49"12'37	15
15	Manfred Herweh	Levior-Honda	49"17'03	29
16	Stefano Caracchi	Honda	49"17'26	25
17	Harald Eckl	Honda	49"26'04	17
18	Stéphane Mertens	Katayama-Armstrong-HRC-Honda	49"28'28	19
19	Massimo Matteoni	Honda	49"28'61	23
20	Alain Bronec	Honda	49"30'94	34
21	Jean Foray	Yamaha	49"32'73	33
22	Philippe Pagano	Honda	49"33'79	31
23	René Delaby	Yamaha	49"35'90	26
24	Hervé Duffard	Honda	49"38'42	30
25	Paul Lewis	EMC-Rotax	50"30'65	36

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda Deutschland	Val	7
Bruno Bonhuil	Honda		28
Bernard Haenggeli	Yamaha		16
Siegfried Minich	Honda		27
Donnie McLeod	Honda		12
Juan López Mella	Yamaha		32
Javier Cardelús	Honda		20
Loris Reggiani	Aprilia-Rotax		13
Fausto Ricci	Iberna-Honda		35
Alberto Rota	Honda		24

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Ezio Gianola	FMI-Honda	Blessure[4]	22

Coureur	Merk
Fernando Gonzalez	Honda
Juan Bravo	Honda
Robin Appleyard	Honda
Iván Palazzese	Yamaha

Coureur	Merk	Oorzaak
Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	Blessure[5]

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	21
2	Juan Garriga	Ducados-Yamaha	15
	Masaru Kobayashi	HRC-Honda
4	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	14
5	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	13
6	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	12
7	Patrick Igoa	Gauloises-Sonauto-Yamaha	10
8	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	8
	Masahiro Shimizu	HRC-Honda
10	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	5

De 125cc-klasse zou een gevecht worden tussen MBA en Garelli, die in dit laatste jaar voor de tweecilinders alles op alles zouden zetten om de titel te behalen. Veel MBA-coureurs - ook het fabrieksteam van Paolo Pileri - hadden gekozen voor frames van LCR, om de stuurkwaliteiten te verbeteren. Honda anticipeerde intussen op het nieuwe seizoen, door Ezio Gianola en Hubert Abold van de nieuwe eencilinder Honda RS 125-productieracer te voorzien. Zij hadden dus formeel geen fabriekssteun, maar moesten "reclame rijden" voor deze klantenmachine voor het seizoen 1988.

Al in de training bleek dat de nieuwe door Jörg Möller ontwikkelde LCR-MBA's geduchte tegenstanders zouden worden voor de Garelli's die door Jan Thiel gebouwd waren. MBA had veel geld gekregen van helmenfabrikant AGV en bovendien al veel getraind op het circuit van Jerez. Domenico Brigaglia zette dan ook de snelste trainingstijd met zijn MBA, maar achter hem stond Fausto Gresini (Garelli). De machines leken dus aan elkaar gewaagd, maar tijdens de laatste warm-uptraining bleek dat de monteurs van Gresini vergeten waren koelwater in de motor te doen, zodat Thiel's snelste motorblok niet gebruikt kon worden.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	1"57'59
2.	Fausto Gresini	FMI-Garelli	1"57'94
3.	Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA	1"58'69
4.	Pier Paolo Bianchi	MBA	1"59'61
5.	Bruno Casanova	FMI-Garelli	1"59'62
6.	Ezio Gianola	FMI-Honda	1"59'70
7.	August Auinger	Bartol-MBA	1"59'93
8.	Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	2"01'10
9.	Claudio Macciotta	MBA	2"01'37
10.	Hubert Abold	Honda	2"01'43

Domenico Brigaglia nam na de start meteen een voorsprong van 50 meter op Fausto Gresini, Paolo Casoli en Bruno Casanova, die hem vrij goed konden volgen tot Casanova halverwege de race terug begon te vallen. Toen zetten Gresini en Casoli de aanval op Gresini in. Enkele ronden voor de finish raakte Brigaglia zijn MBA even kwijt, waardoor Gresini er net voorbij kon komen. August Auinger was vanaf het middenveld sterk opgeklommen, maar omdat zijn machine te warm werd moest hij genoegen nemen met de zevende plaats, achter Ezio Gianola, die met de eencilinder Honda RS 125 op dit langzame circuit goed mee kon komen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Fausto Gresini	FMI-Garelli	43"25'97	2	15
2	Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	43"26'31	1	12
3	Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA	43"28'99	3	10
4	Bruno Casanova	FMI-Garelli	44"01'34	5	8
5	Pier Paolo Bianchi	MBA	44"09'22	4	6
6	Ezio Gianola	FMI-Honda	44"27'43	6	5
7	August Auinger	Bartol-MBA	44"27'84	7	4
8	Thierry Feuz	LCR-MBA	44"53'20	17	3
9	Claudio Macciotta	MBA	44"57'60	9	2
10	Mike Leitner	MBA	45"07'08	21	1
11	Johnny Wickström	MBA	45"07'56	22
12	Ivan Troisi	MBA	45"09'00	24
13	Hubert Abold	Honda	45"16'20	10
14	Jean-Claude Selini	MBA	45"39'52	11
15	Paul Bordes	MBA	+1 ronde	19
16	Jussi Hautaniemi	Pennzoil-LCR-MBA	+1 ronde	23
17	Fernando Gonzales	JJ Cobas	+1 ronde	34
18	Robin Milton	MBA	+1 ronde	28
19	Jacques Hutteau	MBA	+1 ronde	33
20	Joaquin Alos	MBA	+1 ronde	35
21	Peter Balaz	MBA	+1 ronde	27
22	Håkan Olsson	Starol	+1 ronde	30
23	Thomas Møller-Pedersen	MBA	+1 ronde	26
24	Robin Appleyard	MBA	+2 ronden	32
25	Bady Hassaine	MBA	+2 ronden	36
26	Juan Fombuena	MBA	+4 ronden	31

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Christian Le Badezet	MBA		29
Gastone Grassetti	MBA		16
Manuel Hernandez	MBA		20
Esa Kytölä	MBA		18
Olivier Liégeois	Assmex-MBA		12
Heinz Litz	MNA		25
Willy Pérez	MBA	Val	15
Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	Val	8
Andrés Sánchez	Pileri-Ducados-MBA		13
Adi Stadler	MBA		14

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Hans Spaan	MBA	Blessure[6]	37

Coureur	Merk
Daniel Mateos	MBA
Antonio Oliveros	MBA
Allan Scott	EMC-Rotax
Juan Munoz	MBA
Manfred Braun	MBA
Javier Navarro	MBA
Wilco Zeelenberg	Casal

Conform wedstrijduitslag

De 80cc-race werd een bijna geheel Spaanse aangelegenheid. Hoewel Gerhard Waibel zich lang met de strijd om de leiding kon bemoeien, stonden er aan het eind drie Spanjaarden op het erepodium. Eigenlijk vier, want Ángel Nieto werd in de feestelijkheden betrokken omdat hij afscheid nam van zijn Spaanse fans.

In de 80cc-klasse waren de Spaanse teams erg sterk. Derbi zette met steun van Ducados Jorge Martínez en Manuel Herreros in, maar met steun van Marlboro ook de EK-rijders Àlex Crivillé en Julián Miralles. Luis Miguel Reyes was de enig overgebleven fabrieksrijder voor Autisa, en hij trainde zichzelf naar de tweede startpositie. Krauser had drie fabrieksrijders: Gerhard Waibel, Stefan Dörflinger en Ian McConnachie. Hans Spaan en Theo Timmer kwamen uit voor het Nederlandse HuVo-Casal, maar Spaan viel al in de vrijdagtraining waarbij hij een hersenschudding opliep.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Jorge Martínez	Nieto-Ducados-Derbi	2"02'79
2.	Luis Miguel Reyes	Campsa-Autisa	2"03'13
3.	Àlex Crivillé	Marlboro-Derbi	2"03'55
4.	Gerhard Waibel	LCR-Krauser	2"04'34
5.	Julián Miralles	Marlboro-Derbi	2"04'34
6.	Stefan Dörflinger	LCR-Krauser	2"04'73
7.	Hubert Abold	Krauser	2"05'28
8.	Manuel Herreros	Nieto-Ducados-Derbi	2"05'41
9.	Richard Bay	Ziegler	2"06'02
10.	Rainer Kunz	Kroko	2"06'50

Gerhard Waibel had met zijn LCR-Krauser de kopstart, maar al in de tweede ronde werd hij gepasseerd door Jorge Martínez. Een tijdje wisselden deze twee van positie, maar toen liep Martínez weg van Waibel, die nu werd aangevallen door Luis Miguel Reyes, Àlex Crivillé en Julián Miralles. Reyes wist zelfs even door te stoten naar de kop van de race, maar viel toen terug naar de vijfde plaats. Stefan Dörflinger moest zijn poging om Crivillé bij te houden met een val bekopen. Martinéz maakte het nog even spannend toen hij de 17-jarige Crivillé in de slotfase dichterbij liet komen, maar in de laatste ronde pakte hij nog bijna een seconde voorsprong. Miralles werd derde, vlak voor Waibel. Wilco Zeelenberg lag op de negende plaats, maar viel door een gescheurde uitlaat terug naar de achttiende positie.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Jorge Martínez	Nieto-Ducados-Derbi	37"16'36	1	15
2	Àlex Crivillé	Marlboro-Derbi	37"17'20	3	12
3	Julián Miralles	Marlboro-Derbi	37"17'70	5	10
4	Gerhard Waibel	LCR-Krauser	37"17'89	4	8
5	Luis Miguel Reyes	Campsa-Autisa	37"21'38	2	6
6	Manuel Herreros	Nieto-Ducados-Derbi	37"46'71	8	5
7	Ian McConnachie	LCR-Krauser	38"17'61	11	4
8	Richard Bay	Ziegler	38"20'34	9	3
9	Josef Fischer	LCR-Krauser	38"36'31	16	2
10	Hubert Abold	Krauser	38"41'40	7	1
11	Juan Ramón Bolart	Krauser	38"43'17	13
12	Herri Torrontegui	JJ Cobas	38"47'44	23
13	Felix Rodríguez	JJ Cobas	38"53'59	15
14	Paolo Priori	Krauser	39"02'56	26
15	Jörg Seel	Seel	39"04'07	27
16	Salvatore Milano	Krauser	39"12'46	22
17	Javier Armui	Autisa	+1 ronde	25
18	Wilco Zeelenberg	Casal	+1 ronde	17
19	Raimo Lipponen	Krauser	+1 ronde	20
20	Joaquin Alos	Yamaha	+1 ronde	32
21	Thomas Engl	Deizisau	+1 ronde	30
22	Serge Julin	Casal	+1 ronde	36
23	Reiner Koster	Kroko	+1 ronde	33
24	Chris Baert	Seel	+3 ronden	31

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Stefan Dörflinger	LCR-Krauser	Val	6
Alex Barros	Arbizu-Casal		14
Paul Bordes	RB		21
Javier Debon	Autisa		24
René Dünki	Krauser		19
Stuart Edwards	Casal		37
Juan Esteve	Autisa		28
Rainer Kunz	Kroko		10
Jose Saez	Casal		34
Günter Schirnhofer	Krauser		12
Hernando Sande Silva	Casal		35
Theo Timmer	JVC-HuVo-Casal	Opgave	29

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Hans Spaan	JVC-HuVo-Casal	Blessure[6]	18

Coureur	Merk
Elias Durendez	Autisa
Dennis Batchelor	Krauser
Javier Navarro	HuVo-Casal
Jean-François Verdier	Derbi

Conform wedstrijduitslag

Voor regerend wereldkampioen Egbert Streuer verliep de training niet hoopgevend. Hij was bijna drie seconden langzamer dan Rolf Biland en bovendien klaagde bakkenist Bernard Schnieders over opgepompte armen als hij uitstapte. Ze voorzagen een zware race en hoopten de schade beperkt te houden. Ook de andere concurrenten konden de snelheid van Biland niet aanhouden. Tweede man in de training Steve Webster was ook al anderhalve seconde trager.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd
1.	Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	1"52'08
2.	Steve Webster	Tony Heweitt	Fowler-LCR-Krauser	1"53'36
3.	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	1"53'85
4.	Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha	1"54'95
5.	Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	1"54'95
6.	Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-Yamaha	1"55'72
7.	Alfred Zürbrügg	Martin Zürbrügg	LCR-Yamaha	1"55'80
8.	Derek Bayley	Brian Nixon	LCR-Yamaha	1"56'83
9.	Derek Jones	Simon Birchall	LCR-Yamaha	1"56'88
10.	Barry Brindley	Graham Rose	Windle-Yamaha	1"57'17

In de race startten Steve Webster/Tony Hewitt als snelsten, maar Egbert Streuer/Bernard Schnieders wisten vier ronden lang de tweede plaats vast te houden. Toen werden ze gepasseerd door Rolf Biland/Kurt Waltisperg, maar Streuer wist dat Biland het hoge tempo wellicht wel kon vasthouden, maar zijn banden niet. Streuer hoopte in het verloop van de wedstrijd voordeel te putten uit het sparen van de banden. In de negende ronde viel Schnieders echter uit het zijspan van Streuer, naar eigen zeggen door concentratieverlies omdat zijn helm te ver naar voren schoof. Biland viel later ook uit door problemen met zijn remsysteem. Daarvan profiteerden Alain Michel/Jean-Marc Fresc en Alfred en Martin Zürbrügg, die tweede en derde werden.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Steve Webster	Tony Hewitt	LCR-Krauser	42"29'09	15
2	Alain Michel	Jean-Marc Fresc	ELF-LCR-Krauser	43"14'29	12
3	Alfred Zürbrügg	Martin Zürbrügg	LCR-Yamaha	43"25'37	10
4	Derek Bayley	Brian Nixon	LCR-Yamaha	43"34'00	8
5	Steve Abbott	Shaun Smith	Windle-Yamaha	43"37'63	6
6	Derek Jones	Simon Birchall	LCR-Yamaha	44"13'25	5
7	Markus Egloff	Urs Egloff	LCR-Yamaha	44"23'88	4
8	Yoshisada Kumagaya	Brian Barlow	Windle-Yamaha	44"24'98	3
9	René Progin	Yvan Hunziker	Seymaz-Krauser	+1 ronde	2
10	Masato Kumano	Andreas Räcke	LCR-Yamaha	+1 ronde	1
11	Dennis Bingham	Julia Bingham	Padgett's LCR-Yamaha	+1 ronde

Coureur	Bakkenist	Merk	Oorzaak	Grid
Egbert Streuer	Bernard Schnieders	Lucky Strike-LCR-Yamaha	Ongeval[7]	5
Theo van Kempen	Geral de Haas	Lucky Strike-LCR-Yamaha	Ongeval[8]	13
Rolf Biland	Kurt Waltisperg	LCR-Krauser	Remmen	1
Rolf Steinhausen	Bruno Hiller	Busch-Yamaha	Opgave[9]	6

Conform wedstrijduitslag

Manager Lee van Dam had met veel moeite de sponsoring door British American Tobacco voor de zijspancombinaties Egbert Streuer/Bernard Schnieders en Theo van Kempen/Geral de Haas rond gekregen. Nu was de hele directie van BAT-Nederland naar Jerez gekomen om de zijspanrace te bekijken, waarin beide combinaties uitvielen.

Ángel Nieto nam afscheid van zijn fans, maar alleen als rijder. Hij was inmiddels teammanager bij Derbi en had daarbij Jorge Martínez en Manuel Herreros onder zijn hoede. Namens Ducados vertegenwoordigde hij echter ook Carlos Cardús in de 250cc-klasse. Waarschijnlijk in de raceoverall van Cardús (met Ducados-Honda-reclame) werd hij op de schouders gehesen na afloop van de 80cc-race. Bovendien werd er een monument onthuld en een bocht naar hem vernoemd.