Grand Prix-wegrace van San Marino 1987

Het circuit van Santa Monica bleek vooral geschikt voor de Yamaha's. Het Marlboro-team bezette zelfs in twee klassen de eerste startrij, waar in de 500cc-klasse alleen Randy Mamola zijn Lucky Strike-Yamaha tussen wist te zetten. De WK-leiders Wayne Gardner (500 cc) en Toni Mang (250 cc) konden in Misano niet overtuigen, maar ze reden op zeker om geen valpartij te riskeren. Net als op het Automotodrom Brno en Donington Park waren de teams aangenaam verrast door het circuit van Santa Monica. Het rennerskwartier was geasfalteerd en er waren goede toilet- en douchevoorzieningen. Voor 1988 waren er nog meer verbeteringen gepland: verlenging van het circuit, een nieuw start/finishgebouw en nieuwe pits.

In de 500cc-training merkten de Honda-rijders dat ze het vermogen op het korte en bochtige circuit niet kwijt konden. De Yamaha's profiteerden optimaal van hun betere stuurkwaliteiten, met Eddie Lawson, Randy Mamola, Tadahiko Taira en Rob McElnea op de eerste startrij. Ron Haslam reed weer met zijn ELF 4, maar brak bij een val in de training een botje in zijn linker voet.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"18'99
2.	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	1"19'24
3.	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"19'48
4.	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"19'63
5.	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	1"19'89
6.	Freddie Spencer	HRC-Honda	1"19'93
7.	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"20'19
8.	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	1"20'24
9.	Didier de Radiguès	Bastos-Cagiva	1"20'36
10.	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	1"20'46

Tot nu toe had Randy Mamola alleen in regenraces geprofiteerd van het feit dat teammanager Kenny Roberts een contract met Dunlop had afgesloten. In Imola bleken de banden echter ook doorslaggevend te zijn. Nadat aanvankelijk het Marlboro-Yamaha-trio Eddie Lawson, Tadahiko Taira en Rob McElnea aan de leiding reed, sloot Mamola aan om al vrij snel een bedreiging te vormen voor Eddie Lawson. McElnea kwam ten val en Lawson, die al een keer dwars had gestaan, moest Mamola ook laten gaan. Wayne Gardner, die al de hele race last had van een doorslippend achterwiel, wist Taira te passeren en werd derde, ruim een halve minuut achter Mamola en Lawson.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	46"35'85	2	15
2	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	+3'96	1	12
3	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	+34'83	5	10
4	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha	+41'71	3	8
5	Shunji Yatsushiro	Rothmans-HRC-Honda	+1"01'75	12	6
6	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	+1"02'19	11	5
7	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	+1"02'37	10	4
8	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	+1"02'69	7	3
9	Gustav Reiner	Hein Gericke-Honda	+1 ronde	16	2
10	Marco Gentile	Lucky Strike-Fior-Honda	+1 ronde	15	1
11	Daniel Amatriaín	Honda	+1 ronde	20
12	Alessandro Valesi	Iberna-Honda	+1 ronde	21
13	Fabio Barchitta	Honda	+1 ronde	25
14	Ray Swann	Honda	+1 ronde	27
15	Bruno Kneubühler	Honda	+1 ronde	23
16	Manfred Fischer	Honda	+2 ronden	29
17	Marco Papa	Honda	+2 ronden	24
18	Simon Buckmaster	Duckhams-Honda	+2 ronden	31
19	Romolo Balbi	Honda	+2 ronden	34
20	Karl Truchsess	Honda	+2 ronden	36
21	Marco Marchesani	Suzuki	+3 ronden	33

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Vittorio Scatola	Paton		26
Richard Scott	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	Val	22
Vittorio Gibertini	Suzuki		28
Fabio Biliotti	Honda		18
Didier de Radiguès	Bastos-Cagiva	Opgave	9
Leandro Becheroni	Suzuki		32
Kenny Irons	Heron-Suzuki		14
Wolfgang von Muralt	Suzuki		30
Massimo Broccoli	Honda		17
Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha	Val	4
Silvo Habat	Honda		35
Ron Haslam	ELF	Opgave[1]	19
Raymond Roche	Bastos-Cagiva	Koppeling	13
Freddie Spencer	HRC-Honda	Val	6
Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	Val	8

Coureur	Merk
Ari Rämö	Honda
Josef Doppler	Honda
Claus Wulff	Honda
Gerold Fischer	Honda
Andreas Leuthe	Honda
Larry Vacondio	Suzuki
Vincenzo Cascino	Honda
Thierry Rapicault	Fior
Georg Jung	Honda

Coureur	Merk	Oorzaak
Maarten Duyzers	HDJ-Honda

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Wayne Gardner	Rothmans-HRC-Honda	145
2	Randy Mamola	Roberts-Lucky Strike-Yamaha	124
3	Eddie Lawson	Agostini-Marlboro-Yamaha	115
4	Ron Haslam	ELF-HRC-Honda / ELF	69
5	Niall Mackenzie	Gallina-HB-HRC-Honda	49
	Tadahiko Taira	Agostini-Marlboro-Yamaha
7	Christian Sarron	Gauloises-Sonauto-Yamaha	40
8	Pierfrancesco Chili	Gallina-HB-HRC-Honda	39
	Rob McElnea	Agostini-Marlboro-Yamaha
10	Roger Burnett	Rothmans-HRC-Honda	25

Net als in de 500cc-klasse hadden de Honda-250cc-coureurs het moeilijk. Luca Cadalora zette de snelste trainingstijd, voor teamgenoot Martin Wimmer en Aprilia-rijder Loris Reggiani. Dominique Sarron was de beste Honda-rijder, maar achter hem stonden Reinhold Roth en Iván Palazzese met zijn privé-Yamaha TZ 250.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"21'78
2.	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	1"21'90
3.	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	1"21'93
4.	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	1"22'03
5.	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	1"22'08
6.	Iván Palazzese	Yamaha	1"22'16
7.	Patrick Igoa	Gauloises-Sonauto-Yamaha	1"22'23
8.	Juan Garriga	Ducados-Yamaha	1"22'25
9.	Maurizio Vitali	FMI-Garelli	1"22'26
10.	Stéphane Mertens	Katayama-Armstrong-HRC-Honda	1"22'33

Binnen een ronde verdrong Loris Reggiani Reinhold Roth van de koppositie en vervolgens liep hij weg van een achtervolgende groep van twaalf man, waaronder Toni Mang, Martin Wimmer, Sito Pons en Dominique Sarron. De slecht gestarte Luca Cadalora wist na een sterke inhaalrace ook nog aan te sluiten. Cadalora wist zelfs de hele groep te passeren, maar hij kon Reggiani niet meer bereiken. In de laatste ronde vielen nog enkele beslissingen: Sito Pons nam de derde plaats over van Dominique Sarron en Martin Wimmer profiteerde van een schakelfout van Toni Mang en werd vijfde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	41"21'58	3	15
2	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	+7'89	1	12
3	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	+11'06	14	10
4	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	+11'42	4	8
5	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	+12'18	2	6
6	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda-Deutschland	+12'32	12	5
7	Juan Garriga	Ducados-Yamaha	+12'53	8	4
8	Manfred Herweh	Levior-Honda	+13'47	15	3
9	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	+13'69	5	2
10	Patrick Igoa	Gauloises-Sonauto-Yamaha	+14'05	7	1
11	Maurizio Vitali	FMI-Garelli	+14'26	9
12	Iván Palazzese	Yamaha	+19'07	6
13	Stéphane Mertens	Katayama-Armstrong-HRC-Honda	+19'33	10
14	Urs Lüzi	Parisienne-HRC-Honda	+27'66	19
15	Donnie McLeod	EMC-Rotax	+33'44	16
16	Jean-Michel Mattioli	Yamaha	+33'87	17
17	Marcellino Lucchi	Honda	+48'22	13
18	Guy Bertin	Honda	+48'39	22
19	Marcello Iannetta	Yamaha	+48'72	28
20	Fausto Ricci	Honda	+50'32	23
21	Jean-Philippe Ruggia	Gauloises-Sonauto-Yamaha	+50'54	25
22	Massimo Matteoni	Honda	+55'99	20
23	René Delaby	Yamaha	+1"04'34	24
24	Harald Eckl	Honda	+1"08'94	21
25	Christian Boudinot	Fior	+1"15'09	29
26	Bruno Bonhuil	Honda	+1"21'84	32
27	Gary Cowan	Honda	+1 ronde	26
28	Alberto Rota	Honda	+1 ronde	33
29	Renzo Colleoni	Honda	+1 ronde	34

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	Opgave[2]	11
Stefano Caracchi	Honda		18
Jean-François Baldé	Honda		27
Jean Foray	Honda		30
Jochen Schmid	Yamaha		31
Andrea Brasini	Honda		36

Coureur	Merk	Grid
Antonio Neto	Yamaha	35

Coureur	Merk
Bernard Haenggeli	Yamaha
Graham Singer	Rotax
Javier Cardelús	Honda
Kevin Mitchell	Yamaha
Hans Lindner	Honda
Englebert Neumair	Rotax
Takayoshi Yamamoto	Yamaha
Nedy Crotta	Armstrong
Hervé Duffard	Honda
Janez Stefanec	Honda
Jean-Louis Guignabodet	Honda

Coureur	Merk	Oorzaak
Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	Blessures[3]
Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	Blessure[4]

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Toni Mang	Rothmans-HRC-Honda Deutschland	117
2	Reinhold Roth	HB-Römer-HRC-Honda	91
3	Sito Pons	Campsa-HRC-Honda	75
4	Dominique Sarron	Rothmans-HRC-Honda	67
5	Loris Reggiani	Aprilia-Rotax	65
6	Carlos Cardús	Nieto-Ducados-HRC-Honda	54
7	Martin Wimmer	Agostini-Marlboro-Yamaha	51
8	Jacques Cornu	Parisienne-HRC-Honda	50
9	Luca Cadalora	Agostini-Marlboro-Yamaha	48
10	Carlos Lavado	HB-Venemotos-Yamaha	38

Voor Garelli was de Grand Prix van San Marino slechts een formaliteit, omdat Fausto Gresini al wereldkampioen was, maar uiteraard wilde het merk in deze thuisrace goed presteren. Dat kwam in gevaar omdat zowel Gresini als Bruno Casanova ten val kwamen en allebei hun rechter enkel blesseerden. Voor Casanova betekende dit dat hij niet mocht starten.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Fausto Gresini	FMI-Garelli	1"25'04
2.	Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA	1"25'34
3.	Bruno Casanova	FMI-Garelli	1"25'66
4.	Pier Paolo Bianchi	MBA	1"25'71
5.	August Auinger	Bartol-MBA	1"26'58
6.	Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	1"26'73
7.	Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	1"26'92
8.	Ezio Gianola	FMI-Honda	1"27'30
9.	Mike Leitner	MBA	1"27'44
10.	Willy Pérez	MBA	1"27'72

August Auinger was nog niet helemaal hersteld van de blessures die hij in juli had opgelopen tijdens de Internationale Rundstreckenrennen op de Salzburgring, maar hij startte vanaf de vijfde startplaats. In de race was Fausto Gresini niet te houden. Hij reed meteen weg en won zijn tiende race van het seizoen met een halve minuut voorsprong. Auinger lag lang op de vierde plaats, maar profiteerde van fouten van Pier Paolo Bianchi en Paolo Casoli. Bianchi viel en Casoli reed het gras in, maar kon zijn weg vervolgen en werd derde. Twee bochten voor het einde werd Andrés Sánchez getorpedeerd door Lucio Pietroniro waardoor Ezio Gianola en Mike Leitner opschoven naar de vierde en de vijfde plaats. Gresini was nu tien wedstrijden ongeslagen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Fausto Gresini	FMI-Garelli	38"36'20	1	15
2	August Auinger	Bartol-MBA	+33'14	5	12
3	Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA	+42'85	2	10
4	Ezio Gianola	FMI-Honda	+1"06'06	8	8
5	Mike Leitner	MBA	+1"12'15	9	6
6	Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	+1"12'65	6	5
7	Andrés Sánchez	Pileri-Ducados-LCR-MBA	+2"08'97	12	4
8	Gastone Grassetti	MBA	+1 ronde	16	3
9	Håkan Olsson	Starol	+1 ronde	20	2
10	Norbert Peschke	Seel	+1 ronde	14	1
11	Olivier Liégeois	Assmex-MBA	+1 ronde	13
12	Jussi Hautaniemi	MBA	+1 ronde	19
13	Willy Pérez	MBA	+1 ronde	10
14	Flemming Kistrup	MBA	+1 ronde	23
15	Bady Hassaine	MBA	+1 ronde	21
16	Jean-Claude Selini	MBA	+1 ronde	18
17	Claudio Macciotta	MBA	+1 ronde	31
18	Pier Paolo Bianchi	MBA	+1 ronde	4
19	Robin Appleyard	MBA	+1 ronde	36
20	Jacques Hutteau	MBA	+1 ronde	35
21	Iván Troisi	MBA	+1 ronde	11
22	Luciano Garagnani	MBA	+1 ronde	26
23	Emilio Cuppini	Honda	+1 ronde	22
24	Manuel Hernández	Beneti	+1 ronde	30
25	Heinz Litz	MBA	+1 ronde	34
26	Peter Sommer	MBA	+2 ronden	25

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Johnny Wickström	MBA		15
Thierry Feuz	MBA		17
Allan Scott	EMC-Rotax		24
Marco Cipriani	MBA		27
Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA		7
Hubert Abold	Honda		28
Stefano Bianchi	MBA		29
Esa Kytölä	MBA		32
Adi Stadler	MBA		33

Coureur	Merk	Grid
Bruno Casanova	FMI-Garelli	3

Coureur	Merk
Robin Milton	MBA
Heinz Lüthi	Honda
Paul Bordes	MBA
Marco Pirani	Ballen
Roberto Dova	EMC-Rotax
Ian McConnachie	MBA
Taru Rinne	MBA
Nicolas Gonzales	MBA
Vincenzo Sblendorio	Mancini
Karl Dauer	MBA
Thomas Møller-Pedersen	MBA
Christian Le Badezet	MBA

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Fausto Gresini (wereldkampioen)	FMI-Garelli	150
2	Bruno Casanova	FMI-Garelli	88
3	August Auinger	Bartol-MBA	54
4	Domenico Brigaglia	Pileri-AGV-LCR-MBA	46
	Paolo Casoli	Pileri-AGV-LCR-MBA
6	Pier Paolo Bianchi	MBA	43
7	Andrés Sánchez	Pileri-Ducados-LCR-MBA	40
8	Ezio Gianola	FMI-Honda	39
9	Mike Leitner	MBA	24
10	Lucio Pietroniro	Johnson-MBA	22

In de 80cc-training waren er weer geen verrassingen, met beide Derbi-fabriekscoureurs op de eerste twee startplaatsen.

Pos	Coureur	Merk	Tijd
1.	Jorge Martínez	Nieto-Ducados-Derbi	1"29'58
2.	Manuel Herreros	Nieto-Ducados-Derbi	1"30'89
3.	Stefan Dörflinger	LCR-Krauser	1"30'98
4.	Ian McConnachie	LCR-Krauser	1"31'47
5.	Hubert Abold	Krauser	1"32'69
6.	Luis Miguel Reyes	Campsa-Autisa	1"32'76
7.	Giuseppe Ascareggi	BBFT	1"32.87
8.	Hans Spaan	JVC-HuVo-Casal	1"33'24
9.	Gerhard Waibel	LCR-Krauser	1"33'30
10.	Alex Barros	Arbizu-Casal	1"33'54

Voor het eerst in het seizoen haalde Jorge Martínez de finish niet. Na drie vastlopers gaf hij na acht ronden op. Even later deed Luis Miguel Reyes dat ook en bestond de kopgroep nog slechts uit vier man: Manuel Herreros, Stefan Dörflinger, Gerhard Waibel en Ian McConnachie. Herreros had dit keer de snelste Derbi gekregen, omdat Martínez al wereldkampioen was maar Herreros' tweede positie nog werd bedreigd door Gerhard Waibel. Herreros was dan ook niet bij te houden en won voor Dörflinger. Doordat Waibel een schakelfout maakte wist McConnachie hem met een honderdste seconde te verslaan. Daarmee snoepte hij teamgenoot^[5] Waibel wel twee punten af, waardoor Herreros inderdaad op de tweede plaats in de ranglijst kwam te staan.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Grid	Punten
1	Manuel Herreros	Nieto-Ducados-Derbi	32"05'36	2	15
2	Stefan Dörflinger	LCR-Krauser	+3'68	3	12
3	Ian McConnachie	LCR-Krauser	+11'61	4	10
4	Gerhard Waibel	LCR-Krauser	+11'62	9	8
5	Jörg Seel	Seel	+25'41	12	6
6	Giuseppe Ascareggi	BBFT	+26'50	7	5
7	Alex Barros	Arbizu-Casal	+27'07	10	4
8	Hans Spaan	JVC-HuVo-Casal	+29'87	8	3
9	Herri Torrontegui	JJ Cobas-Rotax	+59'26	20	2
10	Peter Öttl	Krauser	+59'57	16	1
11	Salvatore Milano	Krauser	+59'88	14
12	Juhász Károly	Krauser	+1"04'46	11
13	Reiner Koster	Kroko	+1"16'05	19
14	Heinz Paschen	Casal	+1"29'35	25
15	Theo Timmer	JVC-HuVo-Casal	+1"30'18	17
16	Günter Schirnhofer	Krauser	+1 ronde	27
17	Josef Fischer	Krauser	+1 ronde	13
18	Wilco Zeelenberg	Casal	+1 ronde	24
19	Serge Julin	Casal	+1 ronde	25
20	Otto Machinek	H&M	+1 ronde	30
21	Mario Stocco	Faccioli	+1 ronde	33
22	Raimo Lipponen	Krauser	+1 ronde	32
23	Lionel Robert	SPR	+1 ronde	35
24	Rainer Kunz	Kroko	+2 ronden	22
25	Chris Baert	Seel	+2 ronden	28

Coureur	Merk	Oorzaak	Grid
Hubert Abold	Krauser		5
Paolo Priori	Krauser		15
Luis Miguel Reyes	Campsa-Autisa		6
Jorge Martínez	Nieto-Ducados-Derbi	Vastloper	1
Stuart Edwards	Casal		37
Juan Ramón Bolart	Autisa		18
Paul Bordes	RB		29
Mario Scalinci	HuVo-Casal		34
Thomas Engl	Esch		31
Giuliano Tabanelli	UFO		36

Coureur	Merk	Grid
René Dünki	Krauser	21
Richard Bay	Ziegler	23

Coureur	Merk
Felix Rodriguez	JJ Cobas-Rotax
Paolo Scappini	Unimoto
Nicola Casadei	Casal

Pos	Coureur	Merk	Ptn
1	Jorge Martínez (wereldkampioen)	Nieto-Ducados-Derbi	114
2	Manuel Herreros	Nieto-Ducados-Derbi	74
3	Gerhard Waibel	LCR-Krauser	72
4	Stefan Dörflinger	LCR-Krauser	69
5	Ian McConnachie	LCR-Krauser	53
6	Jörg Seel	Seel	33
7	Luis Miguel Reyes	Campsa-Autisa	31
8	Hubert Abold	Krauser	25
9	Josef Fischer	LCR-Krauser	19
10	Julián Miralles	Marlboro-Derbi	16

De coureurs en de teams wilden in het seizoen 1988 best terugkeren naar het vernieuwde Autodromo Santa Monica, maar de GP van San Marino stond in dat seizoen nog slechts als reserve op de FIM-kalender. Het Autodromo Enzo e Dino Ferrari in Imola was nog niet goedgekeurd, Mugello had financiële problemen en Monza was verouderd. Santa Monica was dus het beste Italiaanse circuit en werd in 1988 "ingepikt" voor de GP des Nations. De GP van San Marino keerde pas in 1991 terug, op Mugello.